۱۰ بازی قدیمی سونی که باید به جای لست آو آس بازسازی شوند

چند هفته‌ی پیش طی خبری از برنامه‌ی سونی برای بازسازی قسمت اول بازی «لست آو آس» شنیدیم. بازسازی لست آو آس، به عنوان یک بازی جدید به هیچ وجه منطقی نیست؛ آن هم در حالی که سونی بازی‌ها و مجموعه‌های قدیمی شگفت‌انگیزی دارد و بهتر است به جای لست آو آس، آن‌ها را برای مخاطبی جدید از نو بسازد. سونی خود مجموعه‌ها و بازی های متعددی روی پلی‌استیشن ۱ و پلی‌استیشن ۲ ساخته و عرضه کرده‌ که به نظرمان در حال حاضر زمان مناسبی برای بازگشت به آن‌هاست.

گزارش چند هفته‌ی پیش خبرگزاری بلومبرگ از تصمیم سونی برای بازسازی لست آو آس ۱ خبر داد؛ گزارشی که نه فقط به این یک خبر و بلکه به دیگر برنامه‌های آینده‌ی سونی برای مجموعه‌های خود پرداخته بود. اخبار کنار گذاشته شدن کلی استودیوی ژاپن و اجازه ندادن به سازندگان دیز گان برای ساخت قسمت دوم این بازی، از دیگر اطلاعات مهمی بودند که در قالب این گزارش بزرگ بلومبرگ منتشر شدند.

• پلی‌استیشن زیر سایه‌ی ناتی داگ؛ سونی فقط بازی بزرگ و پرهزینه خواهد ساخت

بخش بزرگی از گزارش به رویه‌ی جدید بازی‌سازی سونی اشاره کرده بود؛ رویه‌ای که بسیار نگران‌مان کرده است. گفته شده که سونی تصمیم گرفته تا در استودیوهای داخلی خود تمام و کمال به ساخت بازی‌های سینمایی بزرگ، با بودجه‌های هنگفت بپردازد. این رویه جایی برای ریسک کردن باقی نمی‌گذارد. اگر چند صد میلیون دلار برای ساخت بازی هزینه شده باشد، در راستای بازگشت این رقم باید از اینکه بازی ساخته شده هر نوع مخاطبی را راضی می‌کند، اطمینان حاصل پیدا کرد. این جاست که سونی اجازه‌ی ساخت بازسازی لست آو آس ۱ را صادر می‌کند.

نه‌تنها ده سال هم از عرضه‌ی لست آو آس ۱ نگذشته است، بلکه حتی اگر همین حالا این بازی را بیاورید با بسیاری از ساخته‌های امسال مقایسه‌اش کنید، بازی چند سر و گردن بالاتر قرار می‌گیرد. لست آو آس ۱ چه از نظر گرافیک و چه از لحاظ گیم‌پلی و داستان هنوز هم عالی است، چه برسد به اینکه بخواهیم آن را قدیمی قلمداد و دستور ساخت بازسازی‌اش را صادر کنیم.

تنها کافی است نگاهی کوتاه به بازی‌های قدیمی و مجموعه‌های متعددی که سونی روی پلی‌استیشن ۱ و پلی‌استیشن ۲ خلق کرده بیاندازیم، تا به عمق بیهوده بودن تلاش‌های سونی برای بازسازی لست آو آس پی ببریم. از نقش‌آفرینی‌های نوبتی ژاپنی گرفته تا بازی‌های استراتژی و اکشن‌های سوم شخص تیراندازی و بازی‌های سکوبازی معمایی و رانندگی و مسابقه‌ای، هر نوع سبکی که فکرش را بکنید در مجموعه‌هایی که سونی خلق کرده پیدا می‌شود.

• ساخت بازسازی لست آو آس ۱ در سونی شروع شده است

در نتیجه تصمیم گرفتیم تا ۱۰ انتخاب بسیار بهتر برای بازسازی معرفی کنیم. از نظر ما، بهتر است آن منابع بسیار زیاد و هزینه‌های بزرگی که برای ساخت یک بازسازی بیهوده‌ی لست آو آس می‌شود، در این بازی‌ها و مجموعه‌ها و زنده کردن دوباره‌ی آن‌ها خرج شود.

در نظر داشته باشید که فقط سراغ مجموعه‌ها و بازی‌هایی رفته‌ایم که مالکیت حقوقی آن‌ها متعلق به سونی است؛ یعنی بازی‌هایی که در استودیوهای داخلی سونی یا با تهیه‌کنندگی آن‌ها ساخته شده‌اند.

۱۰. Siren

پلتفرم: پلی‌استیشن ۲
استودیوی سازنده: Sony Japan Studio

سری بازی‌های «سایرن» (Siren) از معدود تلاش‌های سونی برای ورود به سبک ترسناک بودند. خالق سری بازی‌های سایلنت هیل که تازه ساخت سایلنت هیل ۱ را تمام کرده بود، از سخت‌افزار قدرتمند پلی‌استیشن ۲ خوشش می‌آید و با سونی برای ساخت یک بازی ترسناک وارد مذاکره می‌شود. سایرن ۱ و سایرن ۲ نتیجه‌ی این همکاری است. بازی‌های سایرن دنباله‌رو سبک ترسناک خاص ژاپن هستند؛ سبکی که مختص فیلم‌ها و کتاب‌ها و افسانه‌های ژاپنی است و جای دیگری پیدا نمی‌شود.

سایرن از همه نظر عجیب است. بازی کنترل تعداد زیادی شخصیت را در زمان‌ها و مکان‌های مختلف را به دست گیمر می‌سپارد. کارهایی که یک شخصیت در زمان و مکانی خاص انجام می‌شود، روی مراحل دیگر شخصیت‌ها تاثیر می‌گذارد. روند سایرن کامل مختص به خود است و چیزی شبیه به آن را در دیگر بازی‌ها به خاطر نمی‌آوریم. سایرن بسیار ترسناک است و حتی قدم برداشتن در بازی اعصاب مخاطب را خرد می‌کند و مشخصا بازسازی فرضی آن باید کمی بازی را ساده‌تر کند.

• ویترین بازی: Siren

قسمت اول سایرن به صورت ارتقا یافته چند سال پس از عرضه‌اش روی پلی‌استیشن ۳ هم عرضه شد که شبیه به نسخه‌ی اصلی بود. با این حال، تصور می‌کنیم ی بازسازی با گرافیک بسیار بالا، محیط‌های پرجزییات و مهم‌تر از همه، کنترل و روندی ساده‌تر روی پلی‌استیشن ۵ می‌تواند بالاخره ظرفیت سایرن را نمایان کند و در عین حال هم در راستای برنامه‌های سونی قرار بگیرد و جمعیتی وسیع از مخاطبان را راضی کند. بازی‌های ترسناک امروزه محبوبیت تازه‌ای پیدا کرده‌اند و بازگشت سونی با یک بازسازی از سایرن، اگر خوب ساخته شود، واقعا می‌تواند بازخوردهای بسیار خوبی را در پی داشته باشد.

۹. C-12

پلتفرم: پلی‌استیشن ۱
استودیوی سازنده: SCE Studio Cambridge

دوره‌ی پلی‌استیشن وان، نه بازی‌ها را می‌شناختیم و نه سازندگانشان را؛ هر دیسکی که را از زیر دست‌مان رد می‌شد داخل کنسول می‌گذاشتیم و پای بازی می‌نشستیم. «سی-دوازده» را هم اکثرمان به همین روش شناختیم. به عنوان یکی از بازی‌های اواخر نسلی پلی‌استیشن وان، سی-دوازده یکی از بهترین گرافیک‌های زمان خود را داشت. روند اکشن و دنیای بازی هم آن‌قدر جذاب از آب درآمده بودند که ساعت‌ها از آن لذت ببریم.

مثل بیشتر بازی‌های زمان خود، سی-دوازده هم مجموعه‌ای از مراحل مختلف دارد که پیشرفت در آن‌ها فقط وابسته به تیراندازی و شکست تعدادی دشمن پشت سر هم نیست. باید در مراحل گشت و گذار کنید، کلیدهای لازم را پیدا کنید، از چالش‌های مختلف بگذرید تا نهایتا به غولآخر مرحله برسید و با شکست او وارد بخش بعدی شوید. به عنوان یک اکشن سوم شخص، سی-دوازده روندی بسیار متنوع داشت و خسته کننده نمی‌شد که البته بخشی از آن به خاطر کوتاهی بازی بود.

بازسازی احتمالی سی-دوازده، به عنوان یک اکشن سوم شخص علمی‌تخیلی، می‌تواند به خوبی روندی سینمایی و اکشن را به مخاطب امروزی تحویل دهد. محیط‌های شهری آخرالزمانی و نابود شده پس از حمله‌ی بیگانگان، غولاخرهای بسیار بزرگ در حد و اندازه‌ی کشتی‌های فضایی و چند هاب متصل به هم که بین آن‌ها رفت و آمد می‌کنید، پایه‌ی بسیاری خوبی برای ساخت یک بازی اکشن داستان‌محور برای مخاطب عام است. با این حال، بین بازی‌های اکشن تیراندازی دوره‌ی پلی‌استیشن، سونی یک مجموعه‌ی بهتر هم دارد که آن را در لیست بالاتر قرار داده‌ایم.

۸. Arc the Lad: Twilight of the Spirits

پلتفرم: پلی‌استیشن ۲
استودیوی سازنده: Cattle Call

برخلاف تصورمان، مجموعه‌هایی که سونی در اختیار دارد به اکشن‌های سینمایی سوم شخص محدود نمی‌شوند. سونی حتی یک مجموعه‌ی نقش‌آفرینی ژاپنی تاکتیکی دارد که توسط طراحان سابق اسکوئر انیکس و برای رقابت با سوپر نینتندو خلق شده بود. پیدایش سری بازی‌های تاکتیکی Arc the Lad به پلی‌استیشن وان بازمی‌گردد. سه شماره از این سری روی پلی‌استیشن وان عرضه شدند، اما حتی پس از درخواست‌های متعدد طرفداران، سونی حاضر نشد هیچ کدام از آن‌ها را خارج از ژاپن عرضه کند. سونی معتقد بود که نقش‌آفرینی‌های کنسولی در غرب طرفدار ندارند. عرضه‌ی فاینال فانتزی ۷ و محبوبیت عجیب آن، دیدگاه سونی را تغییر داد و سونی نه‌تنها نسخه‌ی انگلیسی سه شماره‌ی ابتدایی Arc the Lad را عرضه کرد، بلکه تصمیم گرفت قسمت بعدی را برای پلی‌استیشن ۲ و بسیار بزرگتر بسازد.

ما هم پیشنهاد می‌کنیم سونی برای اینکه کمی به بازی‌های خود تنوع ببخشد، این مجموعه‌ی قدیمی را زنده کند. حتی اگر هم قرار نیست بازی جدیدی در سری Arc the Lad بسازند، یک بازسازی از بهترین قسمت آن یعنی Twilight of the Spirits ضمن اینکه هزینه‌ها را پایین می‌آورد، می‌تواند آرشیو بازی‌های سونی را هم حسابی متنوع کند. به عنوان اولین بازی مجموعه روی پلی‌استیشن ۲، در Twilight of the Spirits با شهرهای بزرگ روبرو می‌شویم، میان‌پرده‌های سینمایی بزرگ به بازی می‌آیند و مبارزات هم حسابی عمیق و لذت‌بخش می‌شوند.

در حالی که نقش‌آفرینی‌های تاکتیکی ممکن است فقط به مذاق طرفداران خاص این سبک خوش بیاید، روند Arc the Lad: Twilight of the Spirits ادغامی از یک نقش‌آفرینی نوبتی معمول و یک بازی تاکتیکی است. صفحه‌ی شطرنج-مانند بازی‌های تاکتیکی حذف شده و مبارزات بسیار سریعتر انجام می‌شوند. دنیای فانتزی بازی و قصه‌ی ساده‌ای که با شخصیت‌های جذاب خود تعریف می‌کند، سال‌هاست به ندرت در بازی‌ها پیدا می‌شود و ساخت چیزی شبیه به آن می‌تواند حسابی تازه باشد.

۷. Twisted Metal

پلتفرم: پلی‌استیشن ۱
استودیوی سازنده: Sony Interactive Studios America

اگر در کودکی پای‌تان به کلوب محل باز شده باشد، امکان ندارد همیشه یکی دو نفر را مشغول «ماشین جنگی» بازی کردن ندیده باشید. این مجموعه‌ی قدیمی سونی به نام «توییستد متال»، مشخصا اولین بازی در سبک ماشین جنگی نیست، اما بدون شک محبوب‌ترین و بزرگ‌ترین بازی در این سبک است؛ طوری که به جرات می‌توانیم بگوییم توییستد متال سبک ماشین جنگی را یک تنه محبوب و بزرگ کرد.

به جای ساخت «ستارگان نابودی»، بازی جدید پلی‌استیشن ۵ که بازی‌کننده‌ها در آن با ماشین‌های مختلف به جان یکدیگر می‌افتند، سونی بهتر بود سراغ توییستد متال را می‌گرفت. توییستد متال یک بخش تک نفره داشت که در آن خودرویی را انتخاب و طی تعدادی مسابقه‌ی مختلف، دیگر خودروها را نابود می‌کردیم، اما جذاب‌ترین بخش توییستد متال بدون شک حالت چند نفره‌ی آن بود. یک نسخه‌ی بازسازی شده‌ی توییستد متال با بخش‌های مختلف آنلاین چند نفره هم این مجموعه را دوباره زنده می‌کند، هم می‌تواند منبع درآمد خوبی برای سونی باشد.

قدرت پلی‌استیشن ۵ این امکان را فراهم می‌کند تا محیط‌های شهری و خیابان‌های بزرگ توییستد متال را با تفنگ‌ها و موشک‌هایی که روی خودروهای خود بسته‌ایم، به طور کلی نابود کنیم؛ آن هم با بالاترین و واقعی‌ترین گرافیک و فیزیک تخریب‌پذیری ممکن. توییستد متال ظرفیت بسیار بالایی در تبدیل شدن به یک بازی محبوب و بزرگ امروزی دارد؛ ظرفیتی که نمی‌دانیم مدیران سونی چرا آن را نمی‌بینند.

۶. Primal

پلتفرم: پلی‌استیشن ۲
استودیوی سازنده: SCE Studio Cambridge

خوشبختانه گاد آو وار جدید آن‌قدر خوب از آب درآمده که توانسته یک تنه جور بازی‌های فانتزی نداشته‌ی پلی‌استیشن را بکشد، اما به راحتی می‌توانیم بگوییم که سونی باید حداقل روی یکی دو مجموعه‌ی فانتزی دیگر هم سرمایه‌گذاری کند. چه بهتر که این مجموعه‌ها، ریشه در کارهای قبلی سونی داشته و تعدادی مخاطب و طرفدار آماده‌ی پذیرای آن‌ها باشند. بازی «پرایمال» که سونی آن را برای پلی‌استیشن ۲ ساخته بود، گزینه‌ی بسیار مناسبی برای بازسازی است.

پرایمال دنیای تیره و تاریک و فانتزی خاص خود را دارد. هیولاها و شیاطین مختلفی که در این دنیا می‌بینیم از جذاب‌ترین بخش‌های بازی هستند و تصور می‌کنیم بازسازی آن‌ها و طراحی‌شان برای مخاطب امروزی، نتیجه‌ی بسیار خوبی را در پی داشته باشد. دنیاهای مختلف پرایمال که هر کدام موجودات و چالش‌های متنوعی دارند، روی سخت‌افزاری قدرتمند می‌توانند به خوبی بدرخشند. بازی شخصیت‌های زیادی ندارد، اما دو شخصیت اصلی‌اش یعنی «جن» و «سکری» هم که تمام مراحل را با همراهی آن دو طی می‌کنید، رابطه‌ی جذابی با یکدیگر دارند و ضبط دیالوگ‌هایی تازه برای آن‌ها و دوباره سازی صحنه‌های اکشن و سینمایی بازی می‌تواند حتی بازی را از حالت اصلی‌اش بسیار جذاب‌تر کند. همچنین شخصیت اصلی پرایمال که یک زن است، به خوبی در جریان دیگر ساخته‌های سونی قرار می‌گیرد و در عین حال هم به عنوان یک نیمه شیطان، از همه نظر با آن‌ها فرق می‌کند.

با این حال شاید مبارزت پرایمال برای مخاطب امروزی جذاب‌ترین بخش آن باشند. می‌توان گفت که بازی مبارزاتی دارک سولز-مانند دارد. معمولا با بیشتر از یکی دو دشمن به صورت همزمان مبارزه نمی‌کنید و حین مبارزه، روی یکی از آن‌ها قفل می‌کنید و با در نظر گرفتن حرکات او، دور او می‌چرخید و ضربات خود را اجرا می‌کنید. اتفاقا حملات با ماشه‌های دسته اجرا می‌شوند و حتی می‌توان با نگه داشتن کلید، ضربات را شارژ کرد. بازسازی پرایمال می‌تواند این سیستم مبارزه عالی را گسترش دهد و در عین حال هم آغازی جدید برای مجموعه‌ی جذاب دیگری بین ساخته‌های سونی باشد.

۵. Genji: Dawn of the Samurai

پلتفرم: پلی‌استیشن ۲
استودیوی سازنده: Game Republic

«گنجی» را نمی‌توان با بازی‌های زیادی مقایسه کرد، اما کم و بیش می‌توانیم آن را شبیه یک «اونیموشا» بسیار اکشن‌تر توصیف کنیم. گشت و گذار در محیط‌های مختلف برای پیدا کردن آیتم‌ها و آزاد کردن حرکات مختلف، کشتن دشمنان در مراحل متعدد بازی و مبارزه‌ای عالی با یک غولآخر، تجربه‌ی کلی گنجی است. به لطف بازخورد بسیار خوب بازی‌هایی همچون گوست آو سوشیما و سکیرو، در حال حاضر زمان مناسبی است تا سونی دوباره گنجی را روی کار بیاورد.

بازسازی اولین قسمت گنجی که روی پلی‌استیشن ۲ عرضه شده (گنجی یک دنباله روی پلی‌استیشن ۳ هم دارد، ولی نه به خوبی بازی اول)، با حفظ روند اصلی‌ خود می‌تواند تجربه‌ای سخت و چالش‌برانگیز برای طرفداران بازی‌های اکشن باشد. گنجی به مهارت بازی‌کننده پاداش می‌دهد، طوری که هر چه بهتر با غولآخرها مبارزه کنید و آن‌ها را شکست دهید، آیتم‌های بهتری دریافت می‌کنید. سپس می‌توانید این آیتم‌ها را پیش آهنگر بازی ببرید تا برای‌تان سلاح یا وسایل دیگری بسازد.

روند پیشرفت در گنجی شگفت‌انگیز است و مثل بسیاری از بازی‌های هم دوره‌ی خود، تمام کردن گنجی زیاد طول نمی‌کشد، اما از آن طرف بازی طوری طراحی شده است تا بارها و بارها آن را تجربه کنید و هر بار چیز جدیدی ببینید. غولآخرها و محیط‌های گنجی آن‌قدر زیبا هستند که دوست داریم آن‌ها را با کیفیت بسیار بالاتر و به صورت بازسازی شده روی پلی‌استیشن ۵ ببینیم. بازسازی گنجی به سبکی که کپ‌کام با بازسازی رزیدنت اویل ۲ انجام داد، منجر به ساخت یکی از سرگرم‌کننده‌ترین و خاص‌ترین بازی‌های سونی خواهد شد.

۴. The Getaway

پلتفرم: پلی‌استیشن ۲
استودیوی سازنده: SCE Studio London

بازسازی The Getaway یا «فرار» بدون شک پرهزینه‌ترین پروژه بین بازی‌های این لیست است. همین ابتدای کار باید بگوییم که بازی The Getaway به عنوان تقلیدی از جی‌تی‌ای، به هیچ وجه بازی خوبی نیست. بازی قرار بود در ابتدا همزمان با پلی‌استیشن ۲ عرضه شود، اما ساخت شهر اصلی‌اش آن‌قدر سخت و چالش‌برانگیز بود که ساختش دو سال بیشتر طول کشید. در این میان جی‌تی‌ای ۳ و جی‌تی‌ای وایس سیتی با داستان و شهر و گیم‌پلی عالی‌شان عرضه شده بودند و دیگر The Getaway حرفی برای گفتن نداشت.

با این حال، روند کلی The Getaway کاملا در جریان بازی‌سازی فعلی سونی جای می‌گیرد؛ قصه‌ای بسیار سینمایی و اکشن که کاملا بر پایه‌ی شخصیت‌های خود جلو می‌رود. توانایی بسیار بالای سونی در ضبط شخصیت‌ها و ساخت باکیفیت‌ترین انیمیشن‌های ممکن برای آن‌ها بسیار مناسب بازسازی The Getaway است. از طرف دیگر، ساخت لندن به عنوان شهر اصلی بازی، آن هم در حد و اندازه‌ای که از سونی انتظار می‌رود، منابع بسیار زیادی نیاز خواهد داشت و احتمالا در نهایت به لندن «واچ داگز لیجن» هم نخواهد رسید.

در مقایسه با بازی‌های جی‌تی‌ای یا دیگر بازی‌های جهان‌باز، همه چیز The Getaway متفاوت است و این موضوع می‌تواند برگ برنده‌ی سونی باشد. بازی هم‌چنین طرفداران بسیار زیادی دارد و زنده کردن دوباره‌ی این مجموعه جمعیت بزرگی را خوشحال خواهد کرد. ولی همانطور که گفتیم، هزینه‌های بازسازی این بازی آن‌قدر زیاد خواهد بود که با همان میزان منابع می‌توان به جای این یک بازی، چند بازی از این لیست را بازسازی کرد.

۳. Syphon Filter

پلتفرم: پلی‌استیشن ۱
استودیوی سازنده: Sony Interactive Studios America

چندان بیراه نگفته‌ایم اگر سایفون فیلتر را آنچارتد دوره‌ی پلی‌استیشن وان بنامیم. اکشن‌های سوم شخص، مشخصا بازی‌های مخفی‌کاری پس از متال گیر سالید و حول عرضه‌ی سایفون فیلتر حسابی محبوب شده بودند و سونی هم با عرضه‌ی سایفون فیلتر، یک بازی اکشن عالی دیگر هم به این لیست اضافه کرد. سایفون فیلتر با ادغام تعدادی گیم‌پلی مختلف، از تیراندازی اکشن گرفته تا مخفی‌کاری و سکوبازی و استفاده از این سیستم‌های مختلف طی تعداد زیادی مراحل متنوع، یک بازی کامل و عالی از همه نظر بود.

به عنوان یک مجموعه‌ی اکشن عالی، سونی سایفون فیلتر را روی پلی‌استیشن ۲ و پی‌اس‌پی هم با موفقیت ادامه داد. بازسازی سایفون فیلتر به عنوان یک بازی کاملا خطی و مرحله‌ای کاملا به سبک آنچارتد ممکن است؛ یعنی سونی می‌تواند همان فرمول آنچارتد ۲ و ۳ (نه چهار با مراحل باز و بزرگ خود) را روی سایفون فیلتر پیاده کند و نتیجه‌ای بسیار عالی بگیرد.

نبود بازی‌های مخفی‌کاری اکشن مثل اسپلینتر سل و متال گیر در چند سال گذشته، درخواست‌ها برای این سبک بازی‌ها را بسیار زیاد کرده است. ساخت یک سایفون فیلتر جدید با کیفیتی در حد و اندازه‌ی آنچارتد، با مراحلی که یک مامور مخفی را به مناطق مختلف دنیا می‌فرستد، با سکوبازی و یک سیستم اکشن عالی، دقیقا راست کار سونی و تیم دوم و سوم ناتی داگ است. در حالی که تیم اصلی ناتی داگ تلاش می‌کند مجموعه‌های جدید خلق کند، سونی می‌تواند پروژه‌ی بازسازی سایفون فیلتر را به استودیوهای فرعی بسپارد. سایفون فیلتر از همه نظر ظرفیت تبدیل شدن به یک بازی اکشن سینمایی عالی روی پلی‌استیشن ۵ را دارد.

۲. The Legend of Dragoon

پلتفرم: پلی‌استیشن ۱
استودیوی سازنده: Sony Japan Studio

کمی بالاتر از اجتناب سونی در عرضه‌ی نقش‌آفرینی‌های خود در غرب گفتیم، اما فاینال فانتزی ۷ همه چیز را تغییر داده بود. «افسانه‌ی دراگون» (The Legend of Dragoon) به عنوان یکی از پرهزینه‌ترین بازی‌های تاریخ، با بودجه‌ای نزدیک به بیست میلیون دلار و تیمی بیش از صد نفر طی سه چهار سال برای پلی‌استیشن وان ساخته شد؛ اعداد و ارقامی بی‌سابقه برای یک بازی در آن زمان. نتیجه‌ی نهایی هم یک نقش‌آفرینی نوبتی عالی در سبک همان فاینال فانتزی ۷ بود.

بسیاری از افراد می‌گویند که سونی چیزی جز اکشن‌های سوم شخص سینمایی ندارد و چندان هم بیراه نمی‌گویند. این سبک بازی‌ها بیشترین مخاطب را دارند. نکته‌ی جالب این جاست که سال گذشته شاهد بازسازی فاینال فانتزی ۷ بودیم. بازسازی فاینال فانتزی ۷ فروشی بسیار عالی داشت و چه منتقدان و چه بازی‌کننده‌ها چپ و راست از آن تعریف کردند. بد نیست سونی یک نقش‌آفرینی ژاپنی پرهزینه و بزرگ را هم به لیست بازی‌های خود برای پلی‌استیشن ۵ اضافه کند. دقیقا زمان بازسازی افسانه‌ی دراگون فرا رسیده است.

مثل همان بازسازی فاینال فانتزی ۷، ساخت بازسازی افسانه‌ی دراگون هم پروژه‌ای بزرگ و طولانی خواهد بود. دوباره ساختن شهرهای متعدد و تعریف قصه‌ی طولانی، آن هم با کیفیت‌های امروزی، موضوعی بسیار چالش‌برانگیز است. نکته این جاست که چه در توییتر و چه در تالارهای گفتگوی پلی‌استیشن، طرفداران مرتب از سونی می‌خواهند که افسانه‌ی دراگون را بازسازی کند. هر وقت صحبت از بلوپوینت گیمز (استودیوی معروف بازسازی بازی‌های سونی) می‌شود، صدای طرفداران دو بازی با درخواست‌های بلند می‌شود؛ یکی متال گیر سالید است و دیگری افسانه‌ی دراگون.

۱. God of War

پلتفرم: پلی‌استیشن ۲
استودیوی سازنده: Sony Santa Monica

بهترین گزینه‌ی سونی برای بازسازی، چیزی نیست مگر اولین قسمت سری بازی‌های «گاد آو وار» یا همان «خدای جنگ». البته که گاد آو وار ۱ بهترین قسمت مجموعه نیست، اما بازگویی ریشه‌ی قصه‌ی کریتوس، آن هم برای مخاطبی که قسمت اخیر را روی پلی‌استیشن ۴ بازی کرده می‌تواند نتایجی شگفت‌انگیز در پی داشته باشد. گاد آو وار جدید هم هنوز ارجاعاتی متعدد به قصه‌های کریتوس در یونان دارد و بسیاری از طرفداران این قسمت جدید دوست دارند از اتفاقات گذشته‌ی مجموعه خبردار شوند. ساخت دوباره‌ی گاد آو وار ۱ با کیفیت‌های امروزی از همه نظر تصمیمی درست و منطقی است.

البته که نباید دستی در روند بازی برده شود و گاد آو وار ۱ را باید با سبک اصلی بازسازی کرد؛ یعنی محصول نهایی باید چیزی شبیه به گاد آو وار ۳ اما با کیفیتی بالاتر و در حد و اندازه‌ی بازی‌های پلی‌استیشن ۵ باشد. همان دوربین ثابت و همان مربع مربع مثلث. با این حال، می‌توان در طراحی ظاهری مراحل تغییراتی ایجاد کرد، یکی دو معمای مختلف به بازی اضافه کرد، فلش‌بک کریتوس به عنوان یک فرمانده‌ی اسپارتان را تبدیل به مرحله‌ی جداگانه کرد یا چیزهایی شبیه به آن. میان‌پرده‌های بازی هم به جای اینکه انیمیشن از پیش رندر شده باشند، می‌توانند داخل موتور خود بازی رندر شوند.

یونان باستان گاد آو وار ۳ به خودی خود شگفت‌انگیز و زیبا بود. تصور اینکه یک گاد آو وار با سبک قدیمی که مختص پلی‌استیشن ۵ ساخته شده و از قدرت سخت‌افزاری این کنسول تمام و کمال استفاده می‌کند، چقدر زیبا می‌تواند باشد، حتی در ذهن‌مان هم ممکن نیست.