۳۰ آهنگساز برتر سینما؛ یک قطعه‌ی دوست‌داشتنی از هر کدام بشنوید

در این مطلب ۳۰ آهنگساز برتر سینما را نام بردیم که با موسیقی‌های درخشان و گوش‌نوازشان، نقش مهمی در ملموس شدن و ماندگاری فیلم‌های محبوب ما داشتند.

موسیقی فیلم را نمی‌توان به تیتراژ ابتدا و انتهای فیلم یا سریال محدود کرد، هرچند که بسیاری از موسیقی‌دان‌هایی که در این لیست نام بردیم، بیشتر به خاطر نوشتن موسیقی تم یک فرنچایز محبوب شناخته شدند. اما گاهی متوجه موسیقی متن پس‌زمینه‌ای که ما را غرق در فضای یک فیلم درام، ترسناک، رمانتیک یا هر ژانر دیگری کرده نمی‌شویم، که این نشان از قدرت و هوش آهنگساز دارد.

• ۷ قطعه‌ی موسیقی برتر فیلم‌های ۲۰۲۱ تاکنون را بشنوید

آهنگسازان فیلم همیشه به اندازه‌ی کارگردانان و بازیگران هالیوود شناخته شده نیستند. با این حال، موسیقی‌هایشان اغلب همتراز با خود فیلم‌ها ارزشمند هستند. بسیاری از آن‌ها موفق شدند حتی در دل کسانی که فیلم و سینما را دنبال نمی‌کنند جا خوش کنند و به مرور در بخش «موسیقی‌ها و آهنگ‌ها» بارنز اند نوبل (بزرگترین و قدیمی‌ترین مرکز فروش محصولات فرهنگی) شناخته شوند.

در ادامه به نام‌هایی اشاره کردیم که هر کدام به نوعی نقش پررنگی در صنعت موسیقی دنیا داشتند و هر یک به شکلی از دیگری متمایز هستند. قطعات گوشنوازی که از بین ده‌ها آثار درخشان برای شنیدن انتخاب کردیم، در کنار کسب موفقیت‌های بسیار در جشنواره‌ها و رقابت‌ها، دلیلی برای شناخته‌تر شدن سازندگان و فیلم‌هایی شده‌اند که این موسیقی‌ها در آ‌ن‌ جریان دارند.

۱. انیو موریکونه

موریکونه یکی از مشهورترین آهنگسازان فیلم تمام دوران است، و به ویژه موسیقی او برای فیلم «ماموریت» (The Mission) به کارگردانی رولند جافه به عنوان یکی از بهترین‌های تمام دوران نام برده می‌شود. موریکونه بیشتر به خاطر آهنگسازی برای فیلم‌های وسترن شناخته می‌شود، اما با بیش از ۴۰۰ آهنگ سینمایی و تلویزیونی، طیفی از ژانرها و سبک‌ها را به خود اختصاص داده است. موسیقی‌های او چند وجهی، و در پیچیدگی تقریبا جادویی است و هر شنونده‌ای را شیفته‌ی خود می‌کند.

موسیقی‌هایی که موریکونه برای فیلم‌های یک مشت دلار (A Fistful of Dollars)، خوب، بد، زشت (The Good, the Bad and the Ugly)، حرفه‌ای (Le professionnel) و بسیاری از فیلم‌های محبوب و نام آشنای دیگر ساخته است، نه تنها کمک بزرگی به ماندگاری این آثار سینمایی کرده، بلکه به تنهایی در بین موسیقی‌های محبوب تمام دوران جای گرفته و الگویی مثال‌زدنی برای آثار بعد از خود شده است.

۲. جانی گرینوود

جانی گرین‌وود، گیتاریست گروه راک انگلیسی ریدیوهد (Radiohead)، یکی از پرشورترین آهنگسازان جوان، در کنار نیکلاس بریتل آهنگساز فیلم‌های «وراثت» (Succession) و آهنگساز «مهتاب» (Moonlight) است. جانی با وجود آنکه شاید در بین دیگر نام‌های وزین این لیست جوان‌ترین باشد، در موسیقی تازه کار نیست و یک سری آثار کنسرت کلاسیک معاصر دارد.

گرینوود بیش از ده سال آهنگسازی فیلم را با تیتراژهای معتبری از جمله «خون به پا خواهد شد» (There Will Be Blood)، «استاد» (The Master) و «خباثت ذاتی» (Inherent Vice) انجام داده است، و برای «رشته خیال» (Phantom Thread) پل توماس اندرسون بسیار مورد تحسین قرار گرفت و نامزد جایزه‌ی اسکار شد.

گرینوود برای فیلم پرهیاهوی «اسپنسر» (Spencer) به کارگردانی پابلو لارن و با بازی کریستن استوارت هم موسیقی متن ساخته است. موسیقی‌های گرینوود به جای اینکه ما را بر روی یک موضوع منحصر به فرد متمرکز کند، در تعریف لحن یا حال و هوای یک فیلم بهترین است. همین موضوع او را برای همکاری با نویسندگانی مانند اندرسون و لارین با قصه‌پردازی‌های پیچیده‌تر مناسب می‌کند. گرینوود با آنکه تا به اینجا هم نام خود را در فیلم‌ها و آثار درخشانی ثبت کرده است، راه روشنی در پیش دارد و ما حتما شاهد بهترین‌هایش در آینده خواهیم بود.

۳. جان ویلیامز

شما نمی‌توانید فقط یک موسیقی نمادین جان ویلیامز را نام ببرید. اگر بخواهیم دقیق‌تر بگوییم، نمی‌توانید فقط یک موسیقی متن از جان ویلیامز نام ببرید. این میراث اوست. او مرد موسیقی‌های متن است. آن‌ها در ذهن شنونده باقی می‌مانند و او را به دنیای داستانی مورد علاقه‌اش پرت می‌کنند و به اندازه فرنچایزهایی که نامشان در تاریخ سینما جاودانه است، مشهور و به یاد ماندنی هستند. «جنگ ستارگان» (Star Wars)، «آرواره‌ها» (Jaws)، «سوپرمن» (Superman)، «ایندیانا جونز» (Indiana Jones)، «پارک ژوراسیک» (Jurassic Park) و «هری پاتر» (هری پاتر) تنها چند نام آشنا از بین هزاران اثر درخشان ویلیامز هستند.

ویلیامز از دهه ۵۰ موسیقی فیلم می‌سازد و هنوز هم ادامه دارد. درست زمانی که فکر می‌کنید سبک ویلیامز را شناخته‌اید، او شما را با موسیقی‌های ترکیبی مثل فیلم‌های «اگه می‌تونی منو بگیر» (Catch Me If You Can) و «هفت سال در تبت» (Seven Years in Tibet) غافلگیر می‌کند. او به راحتی آشناترین و به یادماندنی‌ترین نام در موسیقی فیلم است.

۴. دنی الفمن

دنی الفمن احتمالا پس از جان ویلیامز و قبل از هانس زیمر، دومین آهنگساز شناخته‌ شده‌ی فیلم برای بسیاری از نسل‌ها است. در حالی که ممکن است موسیقی‌های او در گوشتان زمزمه شود، نمی‌توانید صدای برجسته، گرم و عجیب الفمن را فراموش کنید. الفمن نه تنها موسیقی متن و آهنگ‌های اصلی «کابوس قبل از کریسمس» (The Nightmare Before Christmas) را نوشت، بلکه صدای خوانندگی خود جک اسکلینگتون را نیز بر عهده داشت.

او که به خاطر همکاری با تیم برتون شهرت دارد، آهنگ‌های «ادوارد دست قیچی» (Edward Scissorhands)، «بیتل جوس» (Beetlejuice)، «آلیس در سرزمین عجایب» (Alice in Wonderland)، «ماهی بزرگ» (Big Fish)، «عروس مرده» (Corpse Bride)، «اسلیپی هالو» (Sleepy Hollow) و «بتمن» (Batman) را هم ساخته است.

موسیقی او از رقابت زمان سربلند بیرون آمده. الفمن در ساخت موسیقی فیلم‌های ابرقهرمانی هم دستی بر آتش داشته، و برای «هالک» (Hulk) به کارگردانی انگ لی و همچنین «مرد عنکبوتی» (Spider-Man) و «مرد عنکبوتی ۲» (Spider-Man 2) به کارگردانی سم ریمی موسیقی ساخته است. او با «انتقام‌جویان: عصر اولتران» (Avengers: Age of Ultron) به دنیای سینمایی مارول پیوست و به زودی با «دکتر استرنج در چند جهانی دیوانگی» (Doctor Strange in the Multiverse of Madness) بازخواهد گشت.

۵. هانس زیمر

کمتر آهنگساز فیلمی را می‌توانید بیابید که در جشنواره موسیقی دره کواچلا که سالیانه در کالیفرنیا برگزار می‌شود بنوازد. این کاری است که فقط هانس زیمر می‌تواند انجام دهد. از این گذشته چیزی که زیمر را جذاب‌تر می‌کند این است که او را صادقانه می‌توان همتراز با جان ویلیامز دانست.

موسیقی جذاب او برای فیلم «رانندگی برای خانم دیزی» (Driving Miss Daisy) در فیلم «تعطیلات» (The Holiday) به واسطه شخصیت جک بلک، ماندگار شد. موسیقی متن و تیتراژ فیلم‌های «دزدان دریایی کارائیب» (Pirates of the Caribbean) هم از جمله آثاری است که نام زیمر را بر سر زبان‌ها انداخت.

• ۹ دلیل که هانس زیمر تأثیرگذارترین آهنگساز سینماست

موسیقی متن «شرلوک هومز» (Sherlock Homes) زیمر به همان اندازه پرانرژی است. او موسیقی «نه افسوس هیچ چیز را نمی‌خورم» (Non, Je Ne Regrette Rien) ادیت پیاف را بازسازی کرد و آن را به شکلی متفاوت تغییر داد تا کل موسیقی فیلم «سرآغاز» (Inception) را بسازد.

این آهنگساز و کارگردان نولان در فیلم‌های «شوالیه تاریکی»، «دانکرک» و «بین ستاره‌ای» نیز با یکدیگر همکاری داشتند. او یازده بار نامزد اسکار شد و تنها یک بار برای «شیر شاه» (The Lion King) برنده شده است. هرچند این اثر زیمر لزوما اولین موسیقی نیست که وقتی به انیمیشن کلاسیک دیزنی فکر می‌کنید به ذهنتان خطور می‌کند.

۶. رامین جوادی

با آنکه رامین جوادی آهنگساز شناخته شده‌ای بود، اما موسیقی متن سریال «بازی تاج و تخت» (Game of Thrones) اساسا بلیت برنده‌ی او برای رفتن به هالیوود شد. او نه تنها یک موسیقی تیتراژ آغازین به یاد ماندنی خلق کرد، بلکه با موفقیت موسیقی متن یکی از بهترین فصل‍ها را یعنی «باران کستمیر» (The Rains of Castemere) که برترین چارت وستروس نامیده می‌شد ساخت.

جوادی در ابتدای کار خود با آهنگسازان خوش‌نامی مانند هانس زیمر و جیمز نیوتن هاوارد همکاری کرد تا موسیقی تلفیقی را برای برخی از آثار پرفروش خود از جمله «دزدان دریایی کارائیب؛ نفرین مروارید سیاه» (Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl) خلق کند. موسیقی «مرد آهنی» (Iron Man) او نیز با زیمر تولید شد.

سپس «تاج و تخت»، «حاشیه اقیانوس آرام» (Pacific Rim) ساخته‌ی گیلرمو دل تورو، مجموعه‌ی «مظنون» (Person of Interest) و بازگشت به شبکه HBO با موسیقی «وست ورلد» (Westworld)، که می‌توان گفت به اندازه موسیقی «بازی تاج و تخت»، علیرغم اینکه هیچ خواننده‌ای ندارد متمایز است. جوادی همچنین آهنگ‌های زیادی برای بازی‌های ویدیویی مانند «مدال افتخار» (Medal of Honor) ساخته است.

۷. جو هیسایشی

اگر عاشق فیلم‌های هایائو میازاکی هستید، موسیقی جو هیسایشی را می‌شناسید. آن‌ها مانند بسیاری از جفت‌های آهنگساز/ نویسنده دیگر در این فهرست، از همان ابتدا با یکدیگر همکاری داشتند. هیسایشی موسیقی فیلم‌های «شهر ارواح» (Spirited Away)، «پونیو» (Ponyo)، «کیکی پیک پرنده» (Kiki’s Delivery Service)، «لاپوتا قلعه‌ای در آسمان» (Castle in the Sky)، «شاهزاده مونونوکه» (Princess Mononoke) و ده‌ها فیلم دیگر را ساخته است.

او برنده هشت جایزه اسکار و یک مدال افتخار شده است. موسیقی او صدای مینیمالیستی دارد که به خوبی با داستان‌های ساده و تکان دهنده استودیو جیبلی هماهنگ می‌شود. علاوه بر میازاکی، هیسایشی همچنین به طور گسترده برای کارگردان ژاپنی تاکشی کیتانو و به ویژه فیلم «آتش‌بازی» (Hana-bi) او کار کرده است.

در واقع هیسایشی فقط نام حرفه‌ای اوست، آهنگساز ژاپنی با نام مامورو فوجیساوا متولد شد و نام هیسایشی را با ترجمه نام کوئینسی جونز به ژاپنی به عنوان ادای احترام به موسیقیدان افسانه‌ای انتخاب کرد. پرونده‌ی پربار او باعث مقایسه‌اش با آهنگسازان و تولید کنندگان موسیقی غربی مانند جونز و همچنین جان ویلیامز شده است.

۸. جیمز هورنر

موسیقی «تایتانیک» (Titanic) جیمز هورنر فقید و بزرگ، شناخته شده‌ترین اثر اوست که استفاده‌ی او از صدای کورال را به عنوان ویژگی منحصر به فردش معرفی می‌کند. نسل‌هایی از گروه‌ها و ارکسترهای دبیرستانی موسیقی او در کنسرت‌ها و رسیتال‌ها نه تنها «تایتانیک»، بلکه «شجاع دل» (Braveheart)، «نقاب زورو» (The Mask of Zorro) و «آواتار» (Avatar) را بارها و بارها نواختند. او همچنین با نویسنده مورد علاقه‌ی خود، جیمز کامرون، روی «بیگانه‌ها» (Aliens) کار کرد.

هورنر یکی از آهنگسازان «پیشتازان فضا» (Star Trek) است که مایکل جاکینو نیز پس از ساختن موسیقی برای «خشم خان» (Wrath of Khan) و «جستجو برای اسپاک» (The Search for Spock) به او پیوست. او برنده دو جایزه اسکار شد، برای خود موسیقی «تایتانیک» و برای نوشتن ترانه‌ی «قلب من همینطور ادامه میده» (My Heart Will Go On).

هورنر هشت بار دیگر برای موسیقی فیلم، از جمله «آپولو ۱۳ » (Apollo 13) و «سرزمین رویاها» (Field of Dreams) و همچنین برای آهنگ اصلی «یه جایی اون بیرون» (Somewhere Out There) برای انیمیشن موزیکال «یک افسانه‌ی آمریکایی» (An American Tail) نامزد اسکار شد. او همچنین یک موتیف از موسیقی نواخته شده تنها با ترومپت دارد که هرگز از شنیدن آن سیر نخواهید شد.

۹. کریگ آرمسترانگ

اگر از دوست‌داران فیلم «مولن روژ!» (Moulin Rouge!) بپرسید که چه چیزی در این فیلم در ذهن شما نقش بسته است، حتمن یکی از موسیقی‌های فیلم را برایتان زمزمه خواهند کرد که به دست توانمند آرمسترانگ خلق شده است. به دنبال موسیقی کریگ آرمسترانگ که بگردید، در کنار اسامی فیلم‌ها و سریال‌های بسیار، نام او را در رادیو و آلبوم‌های موسیقی خوانندگان و نوازندگان بسیاری چون باز لورمن و مدونا خواهید یافت.

کریگ به عنوان آهنگساز زمانی در کانون توجه قرار گرفت که پس از سفارش تلویزیون بی‌بی‌سی، توسط هالیوود انتخاب شد و به درستی جوایز بفتا و ایور نوولو را برای موسیقی آهنگ باز لورمن برای «رومئو و ژولیت» (Romeo and Juliet) دریافت کرد.

از دیگر آثار سینمایی او می‌توان به «درواقع عشق» (Love Actually)، «تسویه حساب» (The Clearing) و «الیزابت؛ دوران طلایی» (Elizabeth: The Golden Age) اشاره کرد. آرمسترانگ در مراسم افتخارات سال نوی ۲۰۱۰ نشان افسر امپراتوری بریتانیا (OBE) را دریافت کرد.

۱۰. ژرژ دلرو

ژرژ دلرو آهنگساز فقید فرانسوی تحصیلات موسیقی خود را در کنسرواتوار محلی آغاز کرد و در کنسرواتوار پاریس در کلاس‌های هنری بوسر، سیمون پله کاساد و ژان ریویر ادامه داد. در سال ۱۹۴۹ جایزه اول آهنگسازی و همچنین اولین جایزه از جوایز دوم جایزه بزرگ رم به او اهدا شد.

از سال ۱۹۴۸ به بعد، او آهنگ‌های بسیار زیادی برای تئاتر و تلویزیون و موسیقی بی‌شماری برای نمایش «پسر لومیر» (son et lumière) باله و اپرا ساخت. از ساخته‌های کنسرت او می‌توان به آثار بزرگ سمفونیک، چندین کنسرتو، قطعات گیتار و آهنگ‌ها اشاره کرد.

نام بردن از آثار دلرو کار ساده‌ای نیست، چرا که از شمار خارج است. موسیقی‌های متن فیلم‌هایی که او ساخته است، وزنه‌ی سنگینی به اعتبار آن آثار اضافه کرده که محال است با شنیدن نام آن‌ها موسیقی فیلم در ذهن شنونده جاری نشود. فیلم‌هایی چون «مردی برای تمام فصول» (A Man for All Seasons)، «روز شغال» (The Day of the Jackal)، «هیروشیما عشق من» (Hiroshima mon amour) و «تحقیر» (Le Mépris) و ده‌ها فیلم و سریال دیگر.

۱۱. دیمیتری تیومکین

«آلیس در سرزمین عجایب» (Alice in Wonderland)، «پرمرد و دریا» (The Old Man and the Sea) و «چه زندگی شگفت‌انگیزی» (It’s a Wonderful Life) تنها چند فیلم نام آشنایی هستند که دیمیتری تیومکین، آهنگساز روس، موسیقی‌های به یادماندنی‌شان را خلق کرده است. تیومکین در طول زندگی پربار خود آثار گوشنواز زیادی ساخت و با کارگردان‌های مطرحی چون فرانک کاپرا، جیمز استوارت و دیگر فیلم‌سازهای بنام همکاری داشت.

او یکی از مشهورترین موسیقی‌دان‌های عصر طلایی هالیوود است و برای موسیقی‌های متن فراموش‌نشدنی‌اش ۲۲ بار نامزد و ۴ بار برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شد.

۱۲. نینو روتا

نینو روتا (۱۹۱۱ – ۱۹۷۹) در خانواده‌ای نوازنده در میلان متولد شد. او ابتدا شاگرد جاکومو اورفیس و ایلدبراندو پیتزی بود تا اینکه در کودکی به رم نقل مکان کرد و تحصیلات خود را زیر نظر آلفردو کازلا در کنسرواتوار سانتا سیسیلیا در سال ۱۹۲۹ به پایان رساند و آهنگساز و رهبر ارکستر شد. اولین قطعه‌ی موسیقی او با عنوان جامباتیستا تیه‌پولو، اوایل سال ۱۹۲۳ در میلان و پاریس اجرا شد و کمدی غنایی او با نام «شاهزاده پورکارو» سال ۱۹۲۶ ساخته شد.

شروع فعالیت روتا در عرصه‌ی موسیقی فیلم به اوایل دهه چهل بازمی‌گردد و فیلم‌شناسی او تقریبا همه کارگردانان برجسته زمان خود را شامل می‌شود که اولین آن‌ها فدریکو فلینی است. روتا برای تمام فیلم‌های فلینی از «شیخ سفید» (The White Sheik) در سال ۱۹۵۲ تا «تمرین ارکستر» (The Orchestra Rehearsal) در سال ۱۹۷۹ موسیقی متن نوشت.

روتا همچنین با کارگردانان برجسته‌ای از جمله رناتو کاستلانی، لوکینو ویسکونتی، فرانکو زفیرلی، ماریو مونیچلی، فرانسیس فورد کاپولا، همکاری کرد. علاوه بر این، او موسیقی بسیاری از تئاترهای ویسکونتی، زفیرلی و د فیلیپو را ساخت.

نینو روتا اسکار بهترین موسیقی متن را برای «پدرخوانده قسمت دوم» (The Godfather II) دریافت کرد.

۱۳. میکلوش روژا

میکلوش روژا که در زادگاهش بوداپست و لایپزیگ آموزش دید، در سال ۱۹۳۱ در پاریس اقامت گزید. او بعدا برای الکساندر کوردا در لندن و آمریکا کار کرد، در نهایت در هالیوود ساکن شد، جایی که از نوشتن موسیقی برای فیلم لذت می‌برد.

پس از موسیقی‌اش برای فیلم «دزد بغداد» (The Thief of Baghdad) محصول سال ۱۹۴۰، روژا به عنوان آهنگساز فیلم مورد توجه و تقاضای زیادی قرار گرفت. او برای بیش از ۱۰۰ فیلم، از جمله «طلسم شده» (Spellbound) محصول ۱۹۴۵، «مادام بوواری» (Madame Bovary) محصول ۱۹۴۹، «کجا می‌روی؟» (Quo Vadis) محصول ۱۹۵۱، « بن هور» (Ben Hur) محصول ۱۹۵۹، «ال سید» (El Cid) محصول ۱۹۶۱ و «مردگان پیراهن راه راه نمی‌پوشند» (Dead Men Don’t Wear Plaid) موسیقی متن نوشت.

۱۴. برنارد هرمن

برنارد هرمن، آهنگساز و رهبر ارکستر آمریکایی، عمدتا به خاطر موسیقی فیلم‌هایش شناخته می‌شود. موسیقی او برای فیلم تحسین شده‌ی «روانی» (Psycho) به عنوان الگویی برای قطعات موسیقی فیلم‌های پرتعلیق و دلهره‌آور شناخته می‌شود.

در سال ۱۹۳۴ رادیو CBS هرمن را برای کار به عنوان آهنگساز و تنظیم کننده و رهبری ارکستر سمفونیک CBS استخدام کرد. در CBS او همچنین در نمایش رادیویی «تیاتر مرکور روی خط» (Mercury Theatre on the Air) به کارگردانی اورسون ولز کار کرد و برای آن در طیف گسترده‌ای از سبک‌های موسیقی ساخت تا جلوه دراماتیک نمایشنامه‌ها را افزایش دهد. هنگامی که ولز قراردادی را برای نوشتن و کارگردانی یک فیلم در سال ۱۹۳۹ امضا کرد، هرمن را با خود همراه کرد و بدین ترتیب کار هرمن در زمینه‌ی موسیقی فیلم آغاز شد.

• ۱۰ موسیقی متن برتر دهه

اگرچه موسیقی‌های هرمن برای فیلم «همشهری کین» (Citizen Kane) به کارگردانی  ولز (۱۹۴۱) و متعاقبا برای ویلیام دیترل با فیلم «همه آن چیزهایی که پول می‌تواند بخرد» (All That Money Can Buy) (1941، جایزه اسکار) بسیار مورد تحسین قرار گرفت، همکاری او با کارگردان آلفرد هیچکاک برای فیلم‌های پرتعلیق دهه‌های ۵۰ و ۶۰ به اوج خود رسید.

از مهم‌ترین موسیقی‌های متن هرمن برای فیلم‌های هیچکاک می‌توان به «سرگیجه» (Vertigo)، «شمال به شمال غربی» (North by Northwest) و به‌ویژه «روانی» اشاره کرد. هرمن علاوه بر موسیقی فیلم‌هایش، برای مجموعه‌های تلویزیونی مختلفی از جمله «روهاید» (Rawhide) و «منطقه نیمه روشن» (The Twilight Zone) اثر راد سرلینگ موسیقی نوشت.

۱۵. آنجلو بادالامنتی

در راس شجره‌نامه تاثیرگذار آنجلو بادالامنتی، نام دیوید لینچ دیده می‌شود، چرا که همتای موسیقایی بسیاری از پروژه‌های تاریک و شگفت‌انگیز این فیلمساز بوده. از «مخمل آبی» (Blue Velvet) گرفته تا نمایش تلویزیونی کالت «تویین پیکس» (Twin Peaks) که برای آن جایزه گرمی و نامزدی امی دریافت کرد. از «جاده‌ی مالهالند» (Mulholland Drive) که برایش گلدن گلوب، جایزه فیلم AFI، نامزدی جایزه فیلم BAFTA را به همراه داشت تا «داستان استریت» (The Straight Story) که نامزدی گلدن گلوب را برایش به ارمغان آورد.

آهنگسازی او محدود به یک ژانر خاص نمی‌شود و طیف گسترده‌ای از فیلم‌ها مانند «تعطیلات کریسمس» (Christmas Vacation)، «از ته دل وحشی» (Wild at Heart)، «شهر کودکان گمشده» (The City of Lost Children)، «ساحل» (The Beach)، «منشی» (Secretary)، «یکشنبه طولانی ناکزدی» (A Very Long Engagement)، «مرد حصیری» (The Wicker Man)، «بوسه پروانه» (A Butterfly Kiss) و «استالینگراد» (Stalingrad) و ده‌ها فیلم در ژانرهای مختلف را می‌توان یافت که نام او به عنوان آهنگساز بر آن‌ها نقش بسته است.

۱۶. ماکس اشتاینر

ماکس اشتاینر فقید یکی از پیشگامان واقعی موسیقی فیلم بود. در واقع، اشتاینر اولین اسکار را که توسط آکادمی علوم و هنرهای سینما به خاطر موسیقی به فیلمی اهدا شده بود، برای فیلم «خبرچین» (The Informer) در سال ۱۹۳۵ دریافت کرد.

اشتاینر که بلافاصله پس از پایان جنگ به شهروندی ایالات متحده دست یافته بود، برنامه پربار رهبری ارکستر خود را ادامه داد و مهارت آهنگسازی خود را بار دیگر به منصه ظهور رساند. در سال ۱۹۲۹، او به غرب نقل مکان کرد تا مدیرکل موسیقی استودیو RKO شود، که منجر به شکل گرفتن یک سری موسیقی برای فیلم‌هایی مانند «کینگ کونگ» (King Kong)، «محافظ گمشده» (Lost Patrol) و «خبرچین» شد.

اشتاینر در سفر خود در دنیای موزیکال‌های هالیوود، مجموعه‌ای واقعی از موسیقی‌های به یاد ماندنی را برای «کازابلانکا» (Casablanca)، «از وقتی تو رفتی» (Since You Went Away)، «فردا همیشگی است» (Tomorrow Is Forever)، «حمله‌ی هنگ سبک» (The Charge of the Light Brigade)، «میلدرد پیرس» (Mildred Pierce)، «حالا مسافر» (Now Voyager)، «زندگی ربوده شده» (Stolen Life) و «سن آنتونیو» (San Antonio) و بسیاری دیگر به یادگار گذاشت.

۱۷. النی کارایندرو

النی کارایندرو به قول مجله تایم، «خوش‌ذوق‌ترین آهنگساز زنده یونان» است. کارایندرو از کودکی مجذوب فیلم بود، از زمانی که شب‌های تابستان از پنجره اتاق خواب خود سینمای روباز تماشا می‌کرد. در دهه ۷۰ او به نوشتن موسیقی فیلم و تئاتر روی آورد و پیشرفت هنری او در سال ۱۹۷۹ با ساخت موسیقی برای فیلم «سرگردان» (Periplanissi) هریستوفوروس هریستوفیس به نقطه عطفی رسید.

کارایندرو با کارگردان یونانی تئو آنگلوپولوس (۱۹۳۵-۲۰۱۲) همکاری بسیار پرباری داشت، یک همکاری طولانی مدت در مجموعه‌ای متشکل از «گام معلق لک لک» (The Suspended Step of the Stork) (1991)، «نگاه خیره اولیس» (Ulysses’ Gaze) (1994) «ابدیت و یک روز» (Eternity and a Day) (1998)، «علفزار گریان» (The Weeping Meadow) (2003) و «غبار زمان» (Dust of Time) (2008).

موسیقی او برای تئاتر در کنسرت آتن برجسته شد. داوران بر کیفیت تحسین‌برانگیز و هیجان‌انگیز موسیقی که ویژگی بارز کارایندرو است، تاکید دارند؛ موسیقی که متناقض به نظر می‌رسد، با قرار گرفتن بر روی تصاویر، بسیار هماهنگ احساس می‌شود.

۱۸. زبیگنیف پرایزنر

زبیگنیف پرایزنر (متولد ۱۹۵۵) آهنگساز برجسته موسیقی فیلم لهستان است و به عنوان یکی از برجسته‌ترین آهنگسازان فیلم نسل خود شناخته می‌شود. پرایزنر برای سال‌ها از همکاری نزدیک با کریشتوف کیشلوفسکی کارگردان و کریستوف پیزیویچ فیلمنامه‌نویسش بهره می‌برد. موسیقی او برای فیلم‌های کیشلوفسکی «پایانی نیست» (No end)، «ده فرمان» (Dekalog)، «زندگی دوگانه ورونیکا» (The Double Life Of Veronique)، «سه رنگ: آبی» (Three Colours Blue)، «سه رنگ: سفید» (Three Colours White) و «سه رنگ: قرمز» (Three Colours Red) او را مورد تحسین بین‌المللی قرار داد.

او علاوه بر ساخت موسیقی‌های متن فیلم، با گروه‌های موسیقی جاز و راک بسیاری هم به عنوان تهیه کننده همکاری کرده است. او اکثر کارهای خود را در استودیوی شخصی‌اش در لهستان انجام می‌دهد که شامل ضبط و میکس آلبوم‌های بیشمار است.

۱۹. گوستاوو سانتائولایا

گوستاوو سانتائولایا خواننده، آهنگساز، تهیه کننده، گیتاریست و کارآفرین است. او فعالیت موسیقیایی خود را در سن ۱۶ سالگی با گروه آرکو آیریس آغاز کرد. او گروه وِت پینیک را اواخر دهه ۷۰ تشکیل داد که پنج آلبوم رهاورد این همکاری بود. گنجاندن یکی از آهنگ‌های آلبومش به نام رونروکو در موسیقی متن «نفوذی» (The Insider) اولین قدم در کار او به عنوان سازنده موسیقی متن بود.

گوستاوو برای فیلم‌های نمادینی مانند «عشق سگی» (Amores Perros)، «۲۱ گرم» (۲۱ Grams)، «خاطرات موتورسیکلت» (The Motorcycle Diaries)، «کوهستان بروکبک» (Brokeback Mountain)، «بابل» (Babel)، و «در جاده» (On The Road) آهنگسازی کرده است.

موسیقی‌های او برای «کوهستان بروکبک» و «بابل» برنده اسکار بهترین موسیقی متن شد. در سال ۲۰۱۵، او موسیقی اصلی را برای برنامه تلویزیونی محبوب «جین باکره» (Jane The Virgin) و جنجالی «ساختن یک قتل» (Making a Murderer) ساخت. در سال ۲۰۰۲، گوستاوو استعدادهای خود را به عنوان تهیه کننده، مجری و آهنگساز ترکیب کرد و گروه الکترو-راک تانگو باجوفوندو را تشکیل داد. گوستاوو برنده جوایز دیگری از جمله دو بفتا، یک گلدن گلوب، دو گرمی و ۱۴ لاتین گرمی شده است.

۲۰. هنری مانچینی

مانچینی در مدرسه موسیقی زیر نظر مربیانی چون ماریو کاستلنووو-تدسکو، ارنست کرنک و آلفرد سندری تحصیل کرد. پس از فارغ التحصیلی، کار خود را به عنوان پیانیست در ارکسترهای رقص پیتسبورگ پنسیلوانیا قبل از جنگ جهانی دوم آغاز کرد. بعد از بازگشت به ایالات متحده در سال ۱۹۴۵، مانچینی به عنوان پیانیست و تنظیم کننده برای ارکستر «تکس بینک» و سپس به عنوان آهنگساز استودیوهای فیلم یونیورسال از سال ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۷ کار کرد.

مانچینی یکی از بزرگترین و پرافتخارترین آهنگسازان فیلم‌های تاریخ است، از جمله آثاری مانند «داستان گلن میلر» (The Glenn Miller Story)، «داستان بنی گودمن» (The Benny Goodman Story)، «ناشی از شر» (Touch of Evil)، «صبحانه در تیفانی» (Breakfast at Tiffany’s) که برایش جایزه اسکار ۱۹۶۱ برد، «مجردی در بهشت» (Bachelor in Paradise)، «معما» (Charade)، «ورزش مورد علاقه مردان» (Man’s Favorite Sport)، «روزگار شراب و گل‌های سرخ» (Days of Wine and Roses)، «پلنگ صورتی» (The Pink Panther).

• ۲۶ ترانه‌ی برتر که در فیلم‌های سینمایی ماندگار شدند

مانچینی با همکاری ترانه‌سرایان جانی مرسر، مک دیوید، ری ایوانز و جی لیوینگستون، ترانه‌هایی مانند «Moon River» را نوشت که برایش جوایز اسکار بهترین موسیقی فیلم و گرمی سال ۱۹۵۱ را به همراه داشت و «مستر لاکی» که جایزه گرمی برای بهترین آهنگ سال ۱۹۵۰ را به ارمغان آورد.

۲۱. کریستف کومدا

کومدا موسیقی‌دان و آهنگساز جاز لهستانی بود. نام اصلی او کریستف ترژینسکی بود، اما به دلیل نفرت کمونیست‌ها از موسیقی جاز، نام خانوادگی خود را تغییر داد.

کومدا که در واقع متخصص گوش و حلق و بینی بود، در سال ۱۹۵۶ اولین فعالیت موسیقیایی خود را در یک جشنواره کوچک جاز در شهر سوپوت لهستان انجام داد. او اولین بار در سال ۱۹۶۰ با آدام اسکوروپکا و آندری زیلینسکی برای ضبط موسیقی همکاری کرد. سال بعد، او رابطه خود را با رومن پولانسکی با نوشتن موسیقی فیلم‌های کوتاه و بلند از جمله «چاقو در آب» (Knife In The Water) آغاز کرد. او ساخت موسیقی چندین فیلم دیگر از جمله «بچه‌ی رزماری» (Rosemary’s Baby) را به عهده داشت.

کومدا در سال ۱۹۶۹ زمانی که با کارگردان رومن پولانسکی برای فیلم بعدی‌اش همکاری می‌کرد در یک تصادف درگذشت.

۲۲. ای آر رحمان

ای آر رحمان، با نام کامل الله رکها رحمان و نام اصلی دیلیپ کومار، آهنگساز هندی است که به خاطر مجموعه وسیعی از کارهایش برای فیلم و تیاتر، لقب «موتسارت مَدرَس» را بدست آورد.

رحمان برای بالیوود و بیشتر هالیوود موسیقی می‌سازد و از بین کارهای موفق او می‌توان به موسیقی متن فیلم «نفوذی» (Inside Man) به کارگردانی اسپایک لی اشاره کرد. با این حال، موفقیت واقعی او برای مخاطبان غربی با حماسه بسیار موفق دنی بویل، با نام «میلیونر زاغه نشین» (Slumdog Millionaire) (2008) رقم خورد. موسیقی رحمان که آهنگ دیوانه‌وار زندگی طبقه پایین بمبئی را به تصویر می‌کشید، در سال ۲۰۰۹ بر مدار جوایز مسلط شد.

او جایزه آکادمی هنرهای فیلم و تلویزیون بریتانیا (بفتا) و همچنین گلدن گلوب و جایزه اسکار را برای بهترین موسیقی دریافت کرد. موسیقی او همچنین جایزه اسکار بهترین آهنگ را برای «جی هو» (Jai Ho)، که در پایان فیلم شنیده می‌شد دریافت کرد. سریال جوایز رحمان در جوایز گرمی در سال ۲۰۱۰ ادامه یافت، جایی که او جایزه بهترین موسیقی متن را دریافت کرد و «جی هو» دوباره به عنوان بهترین موسیقی متن مورد تقدیر قرار گرفت.

آثار قابل توجه رحمان بعدا شامل موسیقی متن فیلم‌های «۱۲۷ ساعت» (۱۲۷ Hours) (2010) که برای آن یک نامزدی جایزه اسکار دیگر دریافت کرد و فیلم‌های هندی زبان «راک استار» (Rockstar)، «دوست‌داشتنی» (Raanjhanaa)، «اتوبان» (Highway) (2014)، و «آن سوی ابرها» (Beyond the Clouds) (2014) بود. علاوه بر این، او موسیقی متن فیلم بیوگرافی «پله: تولد یک اسطوره» (Pelé: Birth of a Legend) (2016) را نیز ساخت.

۲۳. موریس ژار

موریس الکسیس ژار آهنگساز و رهبر ارکستر فرانسوی، یکی از غول‌های موسیقی فیلم قرن بیستم بود که در میان محبوب‌ترین آهنگسازان جهان صنعت سینما قرار گرفت و آثار ظریف و مضامین بزرگ و فراگیر، نه تنها برای ارکسترهای معمولی می‌نوشت بلکه بعدا در سبک الکترونیک هم تجربه‌های زیادی بدست آورد.

اگرچه ژار چندین کنسرت را رهبری کرد، اما بیشتر به خاطر موسیقی فیلم‌هایش، به‌ویژه برای همکاری‌هایش با کارگردان دیوید لین شناخته می‌شود. ژار آهنگ‌های تمام فیلم‌های لین از جمله «لورنس عربستان» (Lawrence of Arabia) (1962) را ساخته است. از آثار قابل توجه دیگر او می‌توان به «قطار» (The Train) (1964)، «محمد رسول الله» (Mohammad, Messenger of God) (1976)، «شیر صحرا» (Lion of the Desert) (1981)، «شاهد» (Witness) (1985) و «شبح» (Ghost) (1990) اشاره کرد.

ژار نامزد ۹ جایزه اسکار شد و سه جایزه را در بخش بهترین موسیقی متن برای «لورنس عربستان» (۱۹۶۲)، «دکتر ژیواگو» (Doctor Zhivago) (1965) و «گذری به هند» (A Passage to India) (1984) برد که همگی توسط دیوید لین کارگردانی شده بودند. او همچنین برنده چهار جایزه گلدن گلوب، دو جایزه بفتا و یک جایزه گرمی شد.

۲۴. فلیپ گلس

فیلیپ گلس، آهنگساز آمریکایی موسیقی نوآورانه ساز، آواز، و اپرا است. موسیقی فیلم نیز به شکل خاصی در مرکز مجموعه‌ی آثار گلس قرار دارد. در اوایل قرن بیست و یکم، او برای حدود چهارده فیلم، به‌ویژه درام‌های «ساعت‌ها» (The Hours) (2002) و «یادداشت‌هایی بر یک رسوایی» (Notes on a Scandal) (2006) و مستندهای ارول موریس، «تاریخچه زمان» (A Brief History of Time) (1991) و «مه جنگ» (The Fog of War)، موسیقی متن‌ ساخت.

گلس در سال ۲۰۱۲ جایزه پریمیوم امپریال انجمن هنر ژاپن را دریافت کرد و در سال ۲۰۱۸ به‌عنوان هنرمند برگزیده مرکز کندی انتخاب شد. او موضوع فیلم مستند «گلس؛ پرتره‌ی فلیپ در دوازده بخش» (Glass: A Portrait of Philip in Twelve Parts) در سال ۲۰۰۷ بود. کتاب خاطرات او در سال ۲۰۱۵، «کلمات بدون موسیقی» (Words Without Music)، زندگی رنگارنگ او را با جزئیات تلخ شرح می‌دهد.

۲۵. مایکل نایمن

مایکل نایمن بدون شک یکی از نوآورترین و مشهورترین آهنگسازان بریتانیایی است. شهرت او بر اساس حجم قابل توجهی از آثار نوشته شده برای طیف گسترد‌ه‌ای از گروه‌ها، ارکستر سمفونیک‌ها، گروه‌های کر و کوارتت‌های زهی است. نایمن آهنگساز، رهبر ارکستر، پیانیست، نویسنده، موسیقیدان، عکاس و فیلمساز است. خلاقیت بی‌حد و هنر چندوجهی‌اش او را به یکی از پویاترین و تاثیرگذارترین چهره‌ها در فرهنگ معاصر تبدیل کرده است.

نایمن همچنین به عنوان آهنگساز فیلم هم بسیار موفق بوده است، نقشی که متاسفانه تا حدودی به خاطر آن برای عموم شناخته شده است. شهرت او از طریق مجموعه‌ای از موسیقی‌های بسیار موفق برای فیلم‌هایی به کارگردانی پیتر گرینوی، از جمله «قرارداد نقشه‌کش» (The Draughtsman’s Contract)، «کتاب‌های پروسپرو» (Prospero’s Books)، «زد و دو هیچ» (A Zed and Two Naughts) و «آشپز، دزد، همسرش و عاشقش» (The Cook, the Thief, His Wife & Her Lover) تثبیت شد.

• ۲۰ ترانه و موسیقی متن خاطره‌انگیز فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی

موسیقی‌های دیگر او عبارتند از «پایان رابطه» (The End Of The Affair) به کارگردانی نیل جردن، «سرزمین عجایب» (Wonderland) مایکل وینترباتم، فیلم بلاک باستر علمی-تخیلی «گاتاکا» (Gattaca) (1997) اندرو نیکول و موسیقی مسحورکننده او برای فیلم جین کمپیون در سال ۱۹۹۳، «پیانو» (The Piano)، که آلبوم موسیقی متن آن بیش از سه میلیون نسخه فروخت. از موسیقی او در فیلم برنده جایزه بفتا و نامزد اسکار «مرد روی سیم» (Man on Wire) استفاده شد، و برای «پاک کردن دیوید» (Erasing David) (2009) جایزه بهترین موسیقی متن فیلم را در جشنواره فیلم ایست اِند لندن دریافت کرد.

۲۶. فیلیپ سارد

فیلیپ سارد فرانسوی، یکی از با استعدادترین آهنگسازان فیلم، با بیش از ۲۰۰ قطعه موسیقی در رزومه کاری خود، با تشویق مادرش که خواننده اپرا بود، از سه سالگی به موسیقی علاقمند شد. او در چهار سالگی بخش کوتاهی از کارمن را در اپرای پاریس رهبری کرد. در پنج سالگی شروع به آزمایش صدابرداری کرد و اولین فیلم کوتاه خود را در دوران نوجوانی ساخت. سارد که یک سینماگر پرشور بود، تا زمانی که یکی از فیلم‌های کوتاه خود را به دوستانش نشان دهد و بیشتر درباره موسیقی‌اش تعریف و تمجید دریافت کند، نمی‌توانست بین فیلم‌ساز یا موسیقی‌دان بودن یکی را انتخاب کند.

او وارد کنسرواتوار پاریس شد و در آنجا زیر نظر نوئل گالون تحصیل کرد. پس از نوشتن آهنگ‌هایی برای رژین کرسپن خواننده‌ی سوپرانوی فرانسوی، به سارد پیشنهاد شد که موسیقی فیلم «چیزهای زندگی» (Les Choses de la Vie) محصول ۱۹۶۹ کلود سوته را بسازد. شراکتی آغاز شد که ۲۵ سال و ۱۱ فیلم را در بر گرفت.

سارد همچنین با کارگردان‌های دیگر مانند برتراند تاورنیه، پیر گرانیر دفر، ژرژ لوتنر، آندره تشینه و ژاک دویلون ارتباط نزدیکی برقرار کرد. از دیگر همکاری‌های مهم این آهنگساز می‌توان به «مستاجر» (The Tenant) و موسیقی نامزد اسکار برای «تس» (Tess) هر دو به کارگردانی رومن پولانسکی، «ناپدری» (Beau-Père) به کارگردانی برتراند بلیر، «قلعه سگن» (Fort Saganne) اثر آلین کورنیو و «دلباخته» (Lovesick) از مارشال بریکمن، «پروژه منهتن» (The Manhattan Project)، و «خواهر مری همه چیز را توضیح می‌دهد» (Sister Mary Explains It) اشاره کرد.

کارگردان ژرژ لوتنر درباره سارد گفت که دائما از توانایی آهنگسازی او در یافتن رویکردی منحصر به فرد برای هر فیلمی که گل می‌کند شگفت زده می‌شود. موسیقی‌های متن‌ ساخته شده توسط سارد که با چیدمان استادانه و غیر متعارف، غالبا با حضور موسیقی‌دانانی در سطح جهانی مانند چت بیکر، استن گتز، استفان گراپلی و موریس واندر شکل می‌گرفت، همیشه تحسین همگان را برمی‌انگیزد.

۲۷. هاوارد شور

هاوارد شور فارغ التحصیل کالج موسیقی برکلی است. شور قبل از اینکه به طور کامل به فعالیت‌های تلویزیونی و سینمایی رو بیاورد، سال‌ها با گروه جاز فیوژن لایت‌هاوس برنده جایزه جونو به برگزاری تور و ضبط موسیقی مشغول بود. شور، که با لورن مایکلز در اردوگاه تابستانی جوانان دوست شده بود، بعدا به عنوان مدیر موسیقی برنامه اسکچ-کمدی مایکلز، استخدام شد.

او برای برترین فیلمسازان جهان از جمله مارتین اسکورسیزی، پیتر جکسون و دیوید کراننبرگ موسیقی ساخته است. او تم آغازین «آخر شب» (Late Night) را به همراه کانن اوبرایان نوشت. شور برنده سه جایزه اسکار شده است، از جمله بهترین آهنگ اصلی برای ترانه‌ی «به سوی غرب» (Into the West)، که با آنی لنکس نوشته بود. شور ارکسترهای سراسر جهان را به منظور تنظیم سمفونیک موسیقی تحسین‌شده‌اش برای فرانچایز فیلم «ارباب حلقه‌ها» (Lord of the Rings) رهبری کرده است.

در سال ۲۰۰۸، او اپرای دو پرده‌ای خود را به نام «مگس» را که بر اساس فیلم دیوید کراننبرگ در سال ۱۹۸۶ به همین نام ساخته شده بود برای اولین بار به نمایش گذاشت. در سال ۲۰۱۶ از شور به دلیل کمک‌های خود به سینما و موسیقی، با عنوان افسر درجه یک کانادا تجلیل شد.

۲۸. الکساندر دسپلا

الکساندر دسپلا برای بیش از ۱۰۰ فیلم، از جمله «ملکه» (The Queen)، «سخنرانی پادشاه» (The King’s Speech) و «دختری با گوشواره مروارید» (Girl with a Pearl Earring) موسیقی نوشته است.  او ۹ بار نامزد جایزه اسکار و دو بار برای «هتل بزرگ بوداپست» و «شکل آب» (The Shape of Water) برنده‌ی این جایزه‌ی ارزشمند شده است.

دسپلا ۱۱ نامزدی جایزه گرمی و دو جایزه برای «سخنرانی پادشاه» و «هتل بزرگ بوداپست» دریافت کرده است. او چندین بار توسط دولت فرانسه نشان افتخارات «نشان ملی لیاقت»، «نشان هنر و ادب» و «لژیون دونور» دریافت کرده است. جورج کلونی دسپلات را برای ساخت موسیقی چهار فیلمی که کارگردانی کرده، از جمله آسمان نیمه شب ۲۰۲۰ انتخاب کرده است و دسپلا را «آدم موسیقی» خود می‌نامد. دسپلا بیش از هر آهنگساز دیگری نامزد و برنده جایزه سزار شده است.

۲۹. جاستین هورویتز

جاستین هورویتز، آهنگسازی که در خانواده‌ای خلاق رشد کرده بود، در ۶ سالگی نواختن پیانو را آموخت و زمانی که تنها ۱۰ سال داشت شروع به ساخت موسیقی کرد. هورویتز و دیمین شازل فیلمساز، در دانشگاه هاروارد هم اتاقی بودند، جایی که در یک گروه موسیقی پاپ به نام چستر فرنچ اجرا می‌کردند و در اولین فیلم خود با یکدیگر همکاری داشتند.

هورویتز برای تمام فیلم‌های دیمین شزل موسیقی ساخته است؛ «گای و مادلین روی نیمکت پارک» (Guy and Madeline on a Park Bench)، «ویپلش» (Whiplash)، «لا لا لند» (La La Land) و «نخستین انسان» (First Man).

هورویتز علاوه بر آهنگسازی، قسمت‌هایی از سریال‌های «زیاد ذوق‌زده نشو» (Curb Your Enthusiasm)، «لیگ» (The League) و «سیمپسون‌ها» (The Simpsons) هم نوشته است. او دو جایزه اسکار و دو جایزه گلدن گلوب را برای موسیقی «لا لا لند» دریافت کرد. هورویتز در حین کار بر روی «نخستین انسان» نواختن ترمین را آموخت و اجرای او از این ساز در نت پایانی این موسیقی شنیده می‌شود.

۳۰. نیکلاس بریتل

نیکلاس بریتل آهنگساز و پیانیستی است که به خاطر کارش در فیلم‌های «نیویورک، دوستت دارم» (New York, I Love You)، «۱۲ سال بردگی» (۱۲ Years a Slave)، «دولت آزاد جونز» (Free State of Jones) و «پادشاه» (The King) شناخته شده است.

او فارغ‌التحصیل بخش پیش‌دانشگاهی مدرسه جویلیارد کودکان با استعداد موسیقی، و همچنین فارغ‌التحصیل فی بتا کاپا از دانشگاه هاروارد است. موسیقی‌های او برای فیلم‌های «مهتاب» (Moonlight) به کارگردانی بری جنکینز و «اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند» (If Beale Street Could Talk)، نامزدی دو جایزه اسکار، یک جایزه بفتا و یک گلدن گلوب را برای او به ارمغان آورد.

او با کارگردان آدام مک‌کی در فیلم‌های «رکود بزرگ» (The Big Short) و «معاون» (Vice) و همچنین سریال تلویزیونی «وراثت» (Succession) کار کرده است. موسیقی «وراثت» جایزه امی ۲۰۱۹ و جایزه موسیقی متن فیلم جهانی ۲۰۲۰ (آهنگساز تلویزیونی سال) را برای او به ارمغان آورد. او تهیه کننده فیلم کوتاه «ویپلش» به کارگردانی دیمین شزل بود و به عنوان تهیه کننده مشترک فیلم بلند او با همین نام نامزد اسکار شد.