۸ بازیگر نقش کت وومن در فیلم‌های سینمایی از بدترین تا بهترین
به ازای هر خفاش، یک گربه در کمین نشسته است؛ و از آنجایی که فرنچایزهای «بتمن» مدام در حال بازسازی و راه‌اندازی مجدد هستند، کارگردان‌ها و نویسنده‌ها همیشه در حال یافتن راهی برای حضور دزدانه و خرامان «کت‌وومن» در مجموعه هستند. شاید به این دلیل است که آن‌ها می‌دانند که او چقدر برای برانگیختن حس انسانی بروس وین حیاتی است!
هر زمان که سلینا کایل با شوخ‌طبعی هوشمندانه و شلاق چرمی خود روی صحنه ظاهر می‌شود، فورا عنصری از خطر، جذابیت و اغواگری را به ژانر ابرقهرمانی تزریق می‌کند که اغلب وجود هر سه‌ی این عناصر با هم به سختی در این مجموعه دیده می‌شود. جدا از خود شوالیه‌ی تاریکی و دشمن اصلی‌اش جوکر، او شاید مشهورترین شخصیت در تمام افسانه‌های «بتمن» باشد؛ شخصیتی که پیوسته بازیگران با استعداد و پرانرژی را برای پوشیدن لباس مبدل و گوش‌های گربه‌ای انتخاب می‌کند.
در حالی که کیفیت فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی که این گربه‌ی زیرک در آن‌ها به نمایش در می‌آید، از شگفت‌انگیز تا متوسط و آشفته‌ی مطلق در نوسان است، هرگز یک بازیگر «کت‌وومن» واقعا بد روی پرده‌ی نقره‌ای وجود نداشته است.
به افتخار بازی به یاد ماندنی اخیر زوئی کراویتز در نقش سلینا کایل در فیلم «بتمن» به کارگردانی مت ریوز، هشت بازیگر لایواکشن از این شخصیت را بررسی می‌کنیم که از بدترین تا بهترین رتبه‌بندی شده‌اند.
۸. لی مریوتر در سریال بتمن (Batman: The Movie)
- سازنده: لسلی اچ مارتینسون
- محصول: ۱۹۶۶
سریال «بتمن» محصول سال ۱۹۶۶ به‌عنوان کت‌وومن شرور هفته از سه بازیگر مختلف استفاده کرد. دو نفر از آن‌ها، جولی نیومار و ارتا کیت، بدون شک چهره‌های بسیار مشهوری از این شخصیت هستند.
و اما سومی، مریوتر؛ واضح است که مریوتر به تنهایی مقصر بد جلوه دادن کت‌وومن نیست. بازیگری با استعداد که ظاهرا به او دستور داده شده بود تا بازی نیومار را به عنوان شخصیت اسپین‌آف این فیلم کپی کند، چرا که نیومار به دلیل مشکلات برنامه‌ریزی و پروژه‌های دیگر نتوانسته بود در این بخش حضور داشته باشد.
مریوتر در واقع بخش‌های سرگرم کننده‌ای در فیلم به نمایش می‌گذارد و خود را به عنوان یک روزنامه‌نگار روس به نام کیتاینا ایرینا تاتانیا کرنسکا آلیسف در می‌آورد تا بروس وین را اغوا کند و به خوبی از پس بازی در مقابل بازیگران شناخته شده برمی‌آید. اما این آزادی به او داده نمی‌شود که خودش را روی شخصیت سوار کند و تنها به عنوان سایه‌ای از کت‌وومن شیطانی نیومار ظاهر می‌شود.
۷. کمرن بیکوندووا در سریال گاتهام (Gotham)
- سازنده: برونو هلر
- محصول: ۲۰۱۴
سریال «گاتهام» محصول فاکس به عنوان یک پیش درآمد لایواکشن از «بتمن» کمتر از ۱۰۰ قسمت «لونی تونز در گاتهام» است. این سریال بسیار عالی است، تا جایی که کمرن بیکوندوا به عنوان یک سلینا کایل جوان، شاید یکی از اعضای منسجم‌تر گروه باشد، اما یک دزد خیابانی نوجوان است که در مبارزات گروه‌های مختلف شرکت می‌کند و همزمان به عنوان یک کت‌وومن ابرقهرمان ظاهر می‌شود.
در مجموعه‌ی بزرگی از شخصیت‌ها و پیچش‌های دیوانه‌کننده‌ی سریال، بیکوندووا گهگاه کمی در این شرایط گم می‌شود، که مایه‌ی شرمساری است. اولین بار که این سریال در سال ۲۰۱۴ نمایش داده شد، او به عنوان دختری ۱۵ ساله که تبدیل به کت‌وومن می‌شد، هوش و ذکاوت نسبتا خوبی از خود نشان داد.
همچنین باید از لیلی سیمونز تقدیر کرد که نسخه‌ی بزرگسالی این شخصیت را در قسمت آخر سریال به تصویر کشید و به عنوان یک بیکوندووای بالغ کاملا باورپذیر بود.
۶. هلی بری در فیلم کت‌وومن (Catwoman)
- کارگردان: پیتوف
- محصول: ۲۰۰۴
«کت‌وومن» محصول ۲۰۰۴ یک فیلم کم‌ارزش است، از آن نوع فیلم‌هایی که پر از انتخاب‌های خجالت‌آور و قسمت‌های گیج کننده است که دیدنش باعث می‌شود احساس کنیم که فیلم‌سازانش سعی در سر کار گذاشتن و دست انداختن مخاطب داشتند. بری برای این فیلم آنقدر بدنام شده بود که برای نقشش با کارگردانی نفرت‌انگیز پیتوف زرشک طلایی دریافت کرد، اما با این وجود بازی او بهترین بخش فیلم محسوب می‌شود (دیگر عمق فاجعه را خودتان تصور کنید!) چرا که تا حدودی از لحاظ ظاهری به شخصیتش در کتاب‌های مصور «بتمن» شباهت دارد.
بری نقش پاتینس فیلیپس را بازی می‌کند، کارمند یک شرکت لوازم آرایشی شیطانی که پس از کشف عوارض جانبی وحشتناک کرم ضد پیری توسط روسایش کشته می‌شود. او توسط یک گربه‌ی مصری مائو احیا شده است تا به عنوان واسطه‌ی الهه باست عمل کند، و بری، در هر صورت، بیش از حد متعهد می‌شود و مشتاقانه خود را به مضحکه‌ی مطلق فیلم بدل می‌کند.
او با پوشیدن لباس وحشتناکی که اساسا از شلوار تنگ و یک بالاتنه تشکیل شده است، نقش کت‌وومن احیا شده را به عنوان یک گربه بر روی دو پا بازی می‌کند. حس حیوانی بی بند و باری نسبت به بازی او وجود دارد که با ماهیت بد خود فیلم مطابق است.
ناگفته نماند شخصیت شارون استون، مدیر عامل شرکت لوازم آرایشی شیطانی با پوستی به سختی سنگ مرمر، که جدی گرفتن آن سخت است، با بری ترکیبی به یاد ماندنی دارند. اگر بپرسید که فیلم خوب است یا نه؟ باید بگویم که از ۱۰۰ فرسخی آن فرار کنید، اما سرگرم کننده بودن بری را در آن نمی‌توان انکار کرد.
۵. آن هاتاوی در فیلم شوالیه‌ی تاریکی برمی‌خیزد (The Dark Knight Rises)
- کارگردان: کریستوفر نولان
- محصول: ۲۰۱۲
آن هاتاوی در این نسخه از فرنچایز به کارگردانی کریستوفر نولان، «گربه» لقب گرفته است، و وظیفه‌ی خود را به عنوان یک سارق حیله‌گرتر و سنگدل‌تر به خوبی انجام می‌دهد. برخلاف نسخه‌های قبلی این شخصیت، هاتاوی در به تصویر کشیدن نسخه‌ی خودش ماهرتر و آماده‌تر است، با سر وصدای کمتر و سلاح‌های بسیار بیشتر.
هاتاوی یک شخصیت برجسته در فیلم است و جدیت بالایی را به نقش می‌بخشد. اما او کاملا در جهان «شوالیه‌ی تاریکی» قرار می‌گیرد و بازی او در نقش سلینا کایل برای بخش تاریک فیلم مناسب است. هاتاوی با دیالوگ‌های طعنه‌آمیز و سزهمی فلس‌دارش، از خود اثری ماندگار بر روی شخصیت کت‌وومن به جای می‌گذارد و برخی از بهترین جنبه‌هایی را که قبل از او به تصویر کشیده شده بودند، در خود جای می‌دهد.
۴. زویی کراویتز در فیلم بتمن (The Batman)
- کارگردان: کت ریور
- محصول: ۲۰۲۲
زویی کراویتز تنها فردی است که نقش کت‌وومن را در دو فرنچایز جداگانه بازی می‌کند (دیگری «فیلم لگو بتمن » در سال ۲۰۱۵ است). او به‌طور غیرقابل انکاری بر این شخصیت در دوران مدرن تاثیر می‌گذارد و دلیل خوبی هم دارد. برداشت او از پیشخدمتی که تبدیل به قهرمان شده، با جذابیت جنسی و سبک کمدی مختص خودش شخصیت جدیدی را برای این فیلم به کارگردانی ریوز خلق می‌کند.
او اولین کسی است که آشکارا کت‌وومن دوجنس‌گرا را به به تصویر می‌کشد و نقش یک زن اغواگر را با ظرافت و عمقی که شایسته‌ی آن است بازی می‌کند. جذابیت او در چهره‌اش قابل مشاهده است، با موهای کوتاه، لباس پاره و ماسک اسکی که ظریف‌تر از گوش‌های گربه‌ای است که در نسخه‌های دیگر شاهدش بودیم.
کراویتز و رابرت پتینسون در نقش بتمن هم شیمی غیرقابل انکاری دارند که به درک مخاطب از شخصیت مبهم کت‌وومن می‌افزاید و کراویتز وزن عاطفی فیلم را به راحتی حفظ می‌کند.
۳. جولی نیومر در سریال بتمن (Batman)
- سازنده: ویلیام دوزیر
- محصول: ۱۹۶۶
سریال «بتمن» با بازی آدام وست در نقش اول محصول سال ۱۹۶۶ نسخه‌های نمادین بسیاری از شخصیت‌های شرور «بتمن»، از ریدلر دیوانه با بازی فرانک گورشین گرفته تا جوکر مسخره با بازی سزار رومرو و تنها دو کت‌وومن نمادین را در اختیار ما قرار داد. اولین بازیگری که این شخصیت را بازی می‌کند، جولی نیومار افسانه‌ای است.
نیومار با سرهمی تنگ و کفش‌های پاشنه بلند، جذاب و دلفریب، با هر اپیزودی که در آن حضور دارد، صحنه را می‌قاپد و باعث می‌شود زنی بالغ با پنجه‌های گربه‌ای خیره کننده به نظر برسد. او شیمی بازیگوشانه و عاشقانه‌ای با وست دارد که او را دلسوز و در عین حال خطرناک‌تر می‌کند. در حالی که اکثر کت‌وومن‌ها در نهایت در ذات خود خوب هستند، علیرغم راه‌های مشکوک آن‌ها برای دستیابی به اهدافشان، نیومار با تمام وجود بدجنس است و کاملا از آن لذت می‌برد.
وقتی این سریال برای دو فیلم انیمیشن دیگر احیا شد، نیومار دوباره نقش خود را بازی کرد و مثل همیشه فوق‌العاده بود. کت‌وومن‌های دیگر خوب هستند، و برخی ممکن است بهتر باشند، اما دیدن هیچ‌کدام به اندازه‌ی او لذت‌بخش نیست.
۲. ارتا کیت در سریال بتمن (Batman)
- سازنده: ویلیام دوزیر
- محصول: ۱۹۶۷
ارتا کیت به عنوان اولین زن سیاه‌پوست پس از جولی نیومار در سریال تلویزیونی «بتمن» برای فصل سوم و آخرین آن، با گوش‌های گربه‌ای و لباس‌های سرهمی تاریخ‌ساز شد. با سبک منحصر به فرد خود، لهجه‌ی مخملی فراآتلانتیکی و نگاه فریبنده، کیت جان تازه‌ای در نقش دمید و به سرعت تصور شخص دیگری به جای او سخت شد.
هر چقدر هم که مزخرف به نظر برسد، کیت حتی موفق می‌شود صدای یک گربه را تقلید کرده و در هر مقطع ممکن خرخر و فس فس به آن اضافه کند، و حرکات اندام او این تصور را ایجاد می‌کند که او ماه‌های زیادی را صرف مطالعه‌ی گربه‌ها برای نمایش به روش خود کرده است. حتی نیومار پذیرفت که کیت برای این نقش متولد شده است و گفت: «ارتا کیت این کار را بهتر انجام داد. خدای من. هیچ کس روی دستش نمی‌آید.»
کیت این شخصیت را در دوره‌ای متلاطم در جنبش حقوق مدنی کشور بازی کرد، زمانی که دیدن یک زن سیاه‌پوست آن هم به آن شکل و اغواگری مانند کیت روی صفحه نمایش بسیار نادر بود و باعث شد که او در نقش کت‌وومن قدرتمندتر دیده شود. با وجود اینکه او تنها در چند قسمت از سریال حضور داشت، کیت برای همیشه به‌عنوان یکی از غیر قابل انکارترین و خالص‌ترین بازیگران این نقش باقی خواهد ماند.
۱. میشل فایفر در فیلم بازگشت بتمن (Batman Returns)
- کارگردان: تیم برتون
- محصول: ۱۹۹۲
وقتی صحبت از یک داستان واقعا شرورانه به میان می‌آید، تعداد کمی نگاه شیطانی میشل فایفر در نقش سلینا کایل در فیلم تیم برتون، «بازگشت بتمن» محصول سال ۱۹۹۲ را به یاد می‌آورند. پس از اینکه رئیسش، مکس شرک (با بازی کریستوفر واکن)، با هل دادن او به بیرون از پنجره‌ی دفترش از طبقات بالا، تلاش می‌کند او را بکشد، گروهی از گربه‌های کوچه او را نجات می‌دهند و به طور معجزه‌آسایی به او مهارت‌های خیاطی یاد می‌دهند که برای خلق لباس نمادین سرهمی لاتکس سیاه با دوخت‌های برجسته و به منظور گرفتن انتقام به آن نیاز دارد.
فایفر بی‌اندازه اغواگر و شرور است و به ما این دیالوگ فراموش نشدنی را ارائه داد: «کسی گفت ماهی؟ من تمام روز غذا نخوردم!» فایفر به اندازه‌ای در شلاق زدن تسلط داشت که مانکن‌های فروشگاهی را بدون بدلکار سر برید، و تصویر مهجور او از سلینا پادزهر کمدی کاملی برای لحظات پر از بیم و امید فیلم است.
فایفر از بین بیش از ده‌ها هنرمند کاربلد از جمله مدونا و مریل استریپ انتخاب شد، اما واضح است که چرا برتون او را برای این نقش انتخاب کرد. فایفر پیچ و تاب لذیذی را به این شخصیت کلاسیک می‌بخشد و برای کت‌وومن‌های آینده انتظارات را بالاتر می‌برد، و جایگاه در اوج او احتمالا به این زودی ها تغییر نخواهد کرد. هرچه نباشد او نُه جان دارد!
منبع: variety
مخالفم. آنا هاتاوی بهترین بود. البته هنوز بتمن جدیدو ندیدم ولی اونم خیلی تعریف می‌کنن. و اینکه این رده بندی به شدت به گزینه دیسلایک نیاز داشت. ممنون از مترجم.
ممنون از مترجم به خاطر زحمت شون. خواهش میکنم کلمه ی کمیستری رو وقتی داره به رابطه ی بین دو نفر اشاره می‌کنه، شیمی ترجمه نکنید. آسون ترین معادل فارسیش جذبه یا جاذبه ی عاطفی یا جنسی هست.
با سلام اگر میشه گزینه ی دیس لایک هم اضافه کنید