تصویر بدن بعد از سرطان؛ مقابله با احساسات در طول درمان و بعد از آن
بسیاری از مردم احساس ناامنی درباره تصویر بدن را تجربه می‌کنند؛ اما برای کسانی که با سرطان و عواقب آن زندگی می‌کنند، این تجربه می‌تواند دشوارتر باشد. سرطان، پروسه درمان و جراحی‌های آن می‌تواند منجر به تغییرات فیزیکی بسیاری از جمله جای زخم و حتی قطع عضو شود.
علاوه بر این، عوارض جانبی درمان مانند ریزش موی ناشی از شیمی درمانی، کاهش وزن یا افزایش وزن ناشی از مصرف برخی داروها و تغییرات پوستی ناشی از پرتودرمانی می‌تواند به طور چشمگیری ظاهر فرد را تغییر دهد و بر احساس او نسبت به بدن خود تأثیر منفی بگذارد.
مطالعه‌ای نشان داده که تقریباً ۶۰درصد از بیماران سرطانی بدون در نظر گرفتن نوع سرطان، نوع درمان یا مدت بیماری، تصویر بدنی منفی از خود داشته‌اند.
برخی افراد ممکن است تصویر بدن را بخشی سطحی یا جزئی از تجربه سرطان بدانند، زیرا بقای فیزیکی در درگیری با این بیماری مسئله اصلی است.
وندی گریفیث (Wendy Griffith)، مددکار اجتماعی انکولوژی و مدیر برنامه نوجوانان و جوانان در مرکز سرطان دکتر اندرسون (Anderson) در دانشگاه تگزاس می‌گوید: «احساس ما درباره‌ی ظاهرمان جزء اصلی هویت و احساس ارزشمندی ماست. وقتی تصویر بدن ما آسیب می‌بیند، عزت نفس ما ضربه می‌خورد و کیفیت کلی زندگی نیز لطمه می‌بیند.» در اینجا نکات تخصصی برای مقابله با احساس ناامنی از تصویر بدن در طول و بعد از درمان سرطان آورده شده است.
مسائل مربوط به تصویر بدن که باید از آن‌ها آگاه باشید
در ادامه، بخشی از تجربه بازماندگان سرطان و متخصصان درباره مشکلات تصویر بدن پس از تشخیص سرطان و نحوه‌ی غلبه بر آن‌ها را می‌خوانید.
احساس ناامنی می‌تواند پس از پایان درمان ظاهر شود
شاید انتظار شما پس از پایان دوره‌ی درمان سرطان این باشد که بدن و احساس شما درباره‌ی آن به حالت عادی بازگردد. باید بگوییم که همیشه اینطور نیست. پس از درمان ممکن است هنوز جای زخم قابل مشاهده داشته باشید. ممکن است موهایتان رنگ یا بافت متفاوتی پیدا کرده باشد.
ممکن است تغییرات طولانی مدتی را در پوست خود در اثر تشعشع تجربه کنید. گریفیث می‌گوید: «مردم اغلب درباره‌ی اینکه چه تغییراتی موقتی و چه تغییراتی دائمی خواهند بود، مفروضاتی را مطرح می‌کنند. اما فقط زمان می‌تواند با اطمینان به این سؤالات پاسخ دهد.»
همه‌ی احساس ناامنی به خاطر تغییر فیزیکی نیست
تغییرات فیزیکی پس از درمان سرطان، مانند کاهش یا افزایش وزن، اسکارهای جراحی و تغییر شکل بدن، می‌تواند طولانی مدت یا حتی دائمی باشد. گریفیث خاطرنشان می‌کند، تغییراتِ کمتر ملموس نیز ممکن است شما را درگیر کند. او می‌گوید: «آنچه که بدن افراد قادر به انجام آن بوده است، پس از درمان تا حدودی تغییر می‌کند. مردم همیشه این را در ذهنشان به تصویر بدن متصل نمی‌دانند اما این اتفاق واقعاً به احساس آن‌ها درباره‌ی خود، احساس ارزشمندی و اعتماد به نفس آن‌ها مرتبط است.»
برای مثال، اگر زودتر خسته می‌شوید، یا نمی‌توانید مسافتی مشابه قبل را بدوید یا همان وزنه‌هایی را بزنید که قبل از تشخیص می‌توانستید بلند کنید، ممکن است ناامید و افسرده شوید و عزت نفستان کاهش یابد.
درگیری با تصویر بدن می‌تواند بر روابط شما تأثیر بگذارد
گریفیث می‌گوید: «برای بهبود یافتگان سرطان که با بدنشان احساس ناراحتی بیشتری می‌کنند، انزوا مسئله بزرگی است.» به عنوان مثال، او می‌گوید ممکن است افراد از فعالیت‌های خاصی مانند رفتن به استخر صرف نظر کنند چون از تصور خود در لباس شنا احساس ناامنی می‌کنند؛ یا ممکن است از دوستان، اعضای خانواده یا شریک عاطفی خود فاصله بگیرند، زیرا می‌خواهند بدن خود را پنهان کنند یا از به اشتراک گذاشتن این درگیری خود احساس شرمندگی می‌کنند.
راه‌های مقابله با احساس ناامنی از تصویر بدن
چه راه‌هایی پیش‌روی بهبود یافتگان از سرطان است که بتوانند بر این ناامنی از تصویر بدن خود غلبه کنند. چند پیشنهاد را در ادامه می‌خوانید.
به دنبال پشتیبانی باشید
گریفیث می‌گوید یک فرد قابل اعتماد برای صحبت پیدا کنید، مانند یک مددکار اجتماعی در مرکز درمان سرطان، یک بیمار یا بازمانده سرطان، یک عضو یا دوست حمایت کننده از خانواده یا حتی یک گروه پشتیبانی در شبکه‌های اجتماعی.
قدم‌های کوچک بردارید
اگر نسبت به بدن خود و تغییراتی که در نتیجه درمان سرطان متحمل شده است احساس ناامنی می‌کنید، تغییر از حس تنفر از بدن به سمت دوست داشتن و در آغوش گرفتن آن ممکن است غیرممکن به نظر برسد.
اما نیازی نیست که یک‌باره چنین جهش بزرگی داشته باشید. گریفیث توصیه می‌کند اهداف واقع بینانه تعیین کنید. سعی کنید از دوست نداشتن بدن خود به سمت پذیرش حرکت کنید. شاید رضایت، هدف بعدی باشد. لازم نیست از صفر به صد بروید. پله‌های زیادی در طول مسیر وجود دارد. پیشرفت آهسته و ملایم، سرانجام احساس بهتری به شما می‌دهد. فهرستی از جنبه‌های فیزیکی خود را که دوست دارید یا اغلب از آن‌ها تعریف می‌کنید، تهیه کنید. سعی کنید از نظر ذهنی روی آن‌ها تمرکز کنید.
با پزشک خود صحبت کنید
اگر بعد از درمان سرطان از جنبه‌ای از بدنتان ناراضی هستید، چه تغییر فیزیکی خارجی مانند ظاهر ایمپلنت‌های بازسازی سینه، چه تغییر داخلی مانند کاهش سطح انرژی، فکر نکنید که برای همیشه با آن درگیر خواهید ماند. گریفیث می‌گوید، برای مثال، اگر بدن‌درد، ضعف عضلانی یا خستگی را تجربه می‌کنید، یا از ظاهر اثرات زخم ناراضی هستید، ممکن است راه‌حل‌هایی وجود داشته باشد. درباره‌ی راه‌حل‌ها و آنچه برای وضعیت شما واقع‌بینانه است، با پزشک خود صحبت کنید. از او درباره‌ی درمان‌های تکمیلی و ترمیمی بپرسید. شاید با تنظیم داروها یا دوزها، تزریق یا جراحی برای جای زخم یا اصلاح تغذیه، نتایج دیگری به دست آورید.
به ارتباط با انکولوژیست خود ادامه دهید و به او بگویید که چه چیزهایی را تجربه می‌کنید. او ممکن است پاسخی ندهد یا راه‌حلی برای مشکل شما سراغ نداشته باشد، اما حداقل پزشکان از مشکلات رایجی که بیماران ممکن است با آن مواجه شوند آگاه خواهند شد. بسیاری از بازماندگان سرطان، مشکلات پیرامون تصویر بدن خود را به حداقل می‌رسانند. پس از مواجهه با یک بیماری تهدید کننده‌ی زندگی، افراد ممکن است احساس کنند حق ندارند در مورد تغییرات فیزیکی نگران باشند. اما باید بدانیم که نگرانی‌های مربوط به تصویر بدن می‌تواند عواقب جدی داشته باشد و نباید نادیده گرفته شود.
این دست نگرانی‌ها می‌توانند تأثیر منفی قابل توجهی بر سلامت روان و کیفیت زندگی داشته باشند و باعث شوند افراد تجربیات، روابط نزدیک و حتی شادی خود را از دست بدهند. اگر این مشکل را دارید، دانستن اینکه تنها نیستید و باید به دنبال حمایت و ارتباط با دیگران و مهربانی با خودتان باشید، می‌تواند کمک کند. گریفیث می‌گوید باید همه چیزهایی را که بدن شما از سر گذرانده است، بپذیرید. سعی کنید نسبت به خود شفقت داشته باشید.
اگر تجربه‌ای در این زمینه و یا پیشنهادی برای درمان این احساس دارید، نظر خود را برای ما همین‌جا بنویسید.
منبع: everydayhealth
بهتره قبل از رفتن به سراغ راهکارهای پزشکی و زیان بار روحی و جسمی، از طب اسلامی و طب سنتی کمک بگیریم.
باشد که روحمان قرین رحمت قرار گیرد….
برادر من، در مورد سرطان زمان مهم‌ترین عامل تعیین کننده نتیجه درمان است. از دست دادن زمان برای امتحان هر روشی که از موثرتر بودنش مطمئن نیستیم، شانس را به طور نمائی کاهش خواهد داد.