کریستوفر پلامر بازیگر برنده‌ی اسکار درگذشت

کریستوفر پلامر بازیگر ۹۱ ساله‌ی کانادایی برنده‌ی اسکار در آمریکا درگذشت. در ایران آن‌هایی که به سینمای کلاسیک علاقمند هستند پلامر را با بازی در نقش کاپیتان فون‌تراپ در فیلم «اشک‌ها و لبخندها» (آوای موسیقی) رابرت وایز به یاد می‌آورند. جوان‌ترها احتمالا آخرین فیلمش «چاقوکشی» (Knives out) را که سال گذشته اکران شد دیده‌اند.

کریستوفر پلامر بازیگری را با صحنه‌ی تیاتر شروع کرد و اولین‌بار سال ۱۹۵۸ با حضور در فیلم «عشق بازیگری» سیدنی لومت جلوی دوربین سینما رفت. در حالی که چهار سال پیش از آن در برادوی در تیاتر بازی کرده بود. او بازیگر ایدئالی برای ایفای نقش شمایل تاریخی بود. در فیلم‌های متفاوتی نقش امپراطور روم، رودیار کیپلینگ، دوک ولینگتون و لئو تولستوی و خیلی از نقش‌های مبتنی بر شخصیت‌های واقعی را بازی کرده بود.

نکته‌ی جالب درباره‌ی بازی‌های پلامر این است که هیچ‌وقت در دوران جوانیش جدی گرفته نشد. سال ۲۰۱۰ برای اولین‌بار با فیلم «آخرین ایستگاه» ساخته‌ی مایکل هافمن که در آن نقش تولستوی را بازی می‌کرد نامزد جایزه‌ی اسکار شد. سال بعد از آن برای بازی در نقش مکمل فیلم «آغازکنندگان» (Beginners) مایک میلز توانست جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش مرد مکمل را کسب کند. با ۸۲ سال سن نامش به‌عنوان رکورددار مسن‌ترین بازیگری که توانسته جایزه‌ی اسکار را کسب کند ثبت شد. سال ۲۰۱۷ یک‌بار دیگر برای بازی در فیلم «همه‌ی پول‌های دنیا» ساخته‌ی ریدلی اسکات برای بازی در نقش ژان پل گتی یکی از ثروتمندانی که نوه‌اش را برای اخاذی گروگان می‌گیرند، نامزد اسکار شد اما دیگر نتوانست این جایزه را به خانه ببرد.

بازی او در نقش کاپیتان فون‌تراپ در فیلم اشک‌ها و لبخندها (آوای موسیقی) به یادماندنی است.

او از نسل بازیگران کلاسیکی بود که برای کارش احترام زیادی قائل می‌شد. روی صحنه‌ی تیاتر جزء بازیگران شکسپیری مشهور بود و جلوی دوربین سینما نقش مردان جذاب و سرسخت را بازی می‌کرد که معمولا کمی شوخ‌طبعی هم چاشنی کارش بود.

فیلم «چاقوکشی» رایان جانسون آخرین فیلمی بود که در آن بازی کرد و البته این روزها صداپیشگی انیمیشنی به نام «قهرمانان نقاب طلایی» را هم برعهده داشت. از آن بازیگرانی بود که آن‌قدر جلوی دوربین راحت ظاهر می‌شد که کمتر کسی متوجه پیچیدگی‌های کارش در مقام بازیگر بود.

او در خانه‌اش و در آرامش از دنیا رفت.