آینده‌ی سی‌دی پراجکت برخلاف رستگاری سایبرپانک ۲۰۷۷ مبهم است

وحید گلباد

۳۰ آبان ۱۴۰۲ | ۱۸:۳۰ ۳۰ آبان ۱۴۰۲ زمان مورد نیاز برای مطالعه: ۶ دقیقه

رستگاری سایبرپانک ۲۰۷۷ با به‌روزرسانی‌های متعدد بالاخره کامل شده است و به نظر می‌رسد که پس از سه سال درگیری، استودیوی سی‌دی پراجکت رد (CD Projekt Red) بالاخره می‌تواند به کار خود ادامه دهد. اما آینده‌ی این شرکت هنوز مبهم است.

ویچر ۳ یک شاهکار بود که این استودیو را به‌ عنوان یکی از بهترین تیم‌های توسعه‌ی آثار نقش‌آفرینی در تمام دوران‌ها معرفی کرد. این به نظر شروع یک دوره‌ی درخشان جدید برای شرکت بود اما همچنین پایانی بر سری ویچر نیز محسوب می‌شد. با پایان یافتن داستان گرالت به قدری کامل که حتی بازنشستگی او را در تاکستانی در منطقه‌ی خیالی توسان در بازی دیدیم، زمان آغاز چیز جدیدی فرا رسیده بود.

پس از هشت سال انتظار، ما آن چیز جدید را در قالب سایبرپانک ۲۰۷۷ دریافت کردیم اما عرضه‌ی آن به حدی پر از مشکل بود که استودیو مجبور شد سال‌ها روی اصلاح بازی و شهرت و اعتبار از بین رفته‌ی خود تمرکز کند. اگرچه آپدیت نسخه‌ی ۲.۰ با موفقیت بازی را به چیزی نزدیک‌تر به انتظارات اصلی بازیکنان تبدیل کرده است، اما همیشه به عنوان یک فاجعه و در مرحله دوم یک بازی نقش‌آفرینی خوب در خاطره‌ها باقی خواهد ماند.

این موضوع سی‌دی پراجکت رد را در موقعیت دشواری از داشتن دو آی‌پی اصلی قرار می‌دهد که ساختن آینده برای هر دو بسیار چالش‌برانگیز به نظر می‌رسد. با ویچر، این شرکت اساساً دوباره در حالت دشواری از نو شروع می‌کند و نیاز به ایجاد گروه جدیدی از شخصیت‌ها دارد و امیدوار است که آن‌ها بتوانند مانند محبوب‌ترین قهرمان‌های آثار نقش‌آفرینی که از مجموعه کتاب‌های دوست‌داشتنی ساپکوفسکی گرفته شده‌اند، در دل بازیکنان جا باز کنند.

از طرفی اگرچه داستان سایبرپانک ۲۰۷۷ به تازگی آغاز شده است، با این حال هر دنباله‌ای در سایه‌ی سنگین آن از راه خواهد رسید و انتظارات بیشتر خواهد بود. در واقع هر گونه اشکال یا نقص در بازی، دو برابر شدیدتر مورد قضاوت قرار می‌گیرد و هر گونه کاهش در جاه‌طلبی یا مقیاس بازی به عنوان یک گام رو به عقب تلقی خواهد شد. بازی اول قربانی یکی از شدیدترین جریان‌های تبلیغاتی بود که تا به حال دیده‌ بودیم و دنباله‌ی آن ممکن است شرایط سخت‌تری را برای خشنود کردن مخاطبانش تجربه کند.

در این میان سی‌دی پراجکت رد با چندین استودیوی جدید گسترش یافته و مجموعه‌ی عظیمی از پروژه‌ها را برای عرضه معرفی کرده است که همه‌ی آن‌ها فعلا در مراحل اولیه‌ی توسعه هستند و همچنان از یک عنوان رسمی برخوردار نیستند. در ادامه به طور خلاصه به آن‌ها خواهیم پرداخت.

پروژه‌ی Polaris یا نسخه‌ی جدید ویچر (استودیوی CD Projekt Red): این دنباله به عنوان شروع یک سه‌گانه‌ی جدید توصیف می شود. سه بازی در این حماسه وجود خواهند داشت که در یک دوره‌ی شش ساله از زمان انتشار پولاریس در دسترس قرار خواهند گرفت. بسیاری می‌گویند که سیری شخصیت اصلی این سری جدید خواهد بود.
پروژه‌ی Orion یا نسخه‌ی جدید سایبرپانک ۲۰۷۷ (استودیوهای CD Projekt Red North America و CD Projekt Red Vancouver): دنباله‌ی جدید سایبرپانک ۲۰۷۷ فعلاً اطلاعات زیادی از آن منتشر نشده جز اینکه توسط شعبه‌های بوستون و ونکوور این استودیو در دست ساخت است. پروژه‌ی Orion قرار است که پتانسیل‌های جهان سایبرپانک را به طور کامل نشان دهد.
پروژه‌ی Sirius (استودیوی The Molasses Flood): این بازی اسپین‌آف که در کنار بخش تک نفره ظاهرا شامل بخش چند نفره نیز خواهد بود، جدیدترین بازی استودیوی The Molasses Flood است که بازی‌هایی نظیر The Flame in the Flood و Drake Hollow را در کارنامه‌ی خود دارد. این بازی با پشتیبانی استودیوی سی‌دی پراجکت ساخته می‌شود و با تولیدات گذشته‌ی این استودیو متفاوت خواهد بود.
لایو اکشن سایبرپانک ۲۰۷۷ (کمپانی Anonymous Content): تنها چیزی که از این لایو اکشن می‌دانیم این است که داستانی کاملاً جدید را در شهر نایت سیتی روایت کرده و فیلم یا سریال بودن آن مشخص نیست. اگرچه شرکت سازنده یعنی Anonymous Content کارنامه‌ی کاری نسبتاً خوبی دارد.
پروژه‌ی Canis Majoris یا بازسازی ویچر ۱ (استودیوی Fool’s Theory): این بازسازی توسط یک استودیوی خارجی تولید می‌شود که توسط توسعه‌دهندگان با تجربه‌ای که روی بازی‌های قبلی ویچر کار کرده‌اند، هدایت می‌شود. توسعه‌دهندگان قرار است تا از آنریل انجین ۵ و مجموعه ابزاری که برای ساخت Polaris استفاده می‌شود، برای ساخت این بازی نیز بهره ببرند؛ اثری یک بازسازی مدرن از ویچر ۱ در سال ۲۰۰۷ بوده و به صورت جهان باز عرضه خواهد شد.
پروژه‌ی Hadar (استودیوی CD Projekt Red): این پروژه یک آی‌پی جدید است که از ابتدا در استودیوی اصلی در کنار Polaris ساخته شده است. ایده‌‌پردازی بازی در سال ۲۰۲۱ آغاز شد، اما اکنون به نظر می‌رسد که هنوز در مرحله‌ی ساخت جهان و فضاسازی است.

موارد ذکر شده، پروژه‌های عظیم زیادی هستند که هر شرکتی برای تولید همزمان آن‌ها با چالش‌های بسیاری مواجه خواهد شد و نمی‌توان به طور قطع از موفقیت آن‌ها مطمئن بود. دنباله‌ی سایبرپانک ۲۰۷۷ در دست استودیوهای آزمایش نشده‌ی آمریکای شمالی، استودیوی اصلی در حال ساخت آی‌پی جدید و حماسه‌ی جدید ویچر، یک اسپین آف ویچر که قبلا قبل از اینکه نامش را یاد بگیریم، مشکلات توسعه را پشت سر گذاشته است و یک بازسازی کامل از اولین بازی در دست یک توسعه‌دهنده‌ی خارجی ناشناخته که قبلا هرگز کاری در این مقیاس انجام نداده است، چیزی نیست که بتوان روی آن حساب زیادی باز کرد. میکال نواکوفسکی (Michal Nowakowski)، مدیر ارشد بازرگانی سی‌دی پراجکت رد، اخیراً بیان کرده است:

اینکه ما را به عنوان توسعه‌دهندگان بازی در نظر می‌گیرید. صحیح است اما حقیقت کاملی نیست. ما می‌خواهیم توسعه‌دهندگان فرهنگ عامه باشیم.

گفتنی است که این روزها هر شرکتی می‌خواهد یک امپراتوری چند رسانه‌ای باشد و با موفقیت پروژه‌هایی مانند انیمه‌ی Edgerunners و مجموعه‌ی تلویزیونی ویچر، می‌توان درک کنم که چرا سی‌دی پراجکت رد در این دیدگاه جسورانه را اعلام کرده است. با این حال همه‌ی این موفقیت‌ها بر پایه یک تجارت بر مبنای توسعه‌ی بازی است.

از طرفی نگاه کردن به سی‌دی پراجکت رد در سال ۲۰۲۳ مانند نگاه کردن به شرکتی است که از بسیاری جهات به نقطه‌ی اول بازگشته است. ویچر به شخصیت‌ها و رویکرد جدیدی نیاز دارد و سایبرپانک بعدی باید از سایه‌ی اولین بازی فرار کند. در این میان حتی فناوری ساخت بازی آن‌ها جدید است و با تغییر از Red Engine که از سال ۲۰۱۱ و ویچر ۲ در بازی‌های این شرکت استفاده شده به آنریل انجین ۵، چالش‌های زیادی وجود دارد. شرکت سازنده‌ی ویچر ۳ بدون شک نباید در موقعیتی قرار بگیرد که تنها هفت سال بعد از آن بازی مجبور شود که به طور کامل جایگاه خود را بازسازی کند، اما این وضعیتی است که در آن قرار دارد.

یکی از پروژه‌هایی که می‌توان به آن خوشبین بود، Hadar است که یک آی‌پی جدید محسوب شده و مانند یک شروع جدید به نظر می‌رسد و می‌تواند قدرت این استودیو را در ساخت آثار نقش‌آفرینی بار دیگر به رخ بکشد. با این حال با توجه به جدول زمانی که سی‌دی پراجکت رد روی آن کار می‌کند، ممکن است یک دهه یا بیشتر طول بکشد تا بتوانیم آن را در عمل ببینیم.

در نهایت در مورد آینده‌ی این استودیو نمی‌توان یک فاجعه را پیش‌بینی کرد چرا که این یک شرکت انعطاف‌پذیر است که برای رسیدن به این نقطه تلاش زیادی کرده است. با این حال سخت است که به موانعی که پیش روی آن قرار گرفته نگاه نکرده و چشم‌اندازی مبهم را تماشا نکنیم. این استودیو بعد از اینکه بالاخره از کوهی که سایبرپانک ۲۰۷۷ را بازسازی می‌کرد، تا قله بالا رفت، ظاهرا برای یک استراحت موقت آماده است اما تنها کارهای سخت‌تری را در پیش رو دارد.

منبع: PCGamer