چرا سریال بازی تاج و تخت شتاب‌زده و زود تمام شد؟
سریال «بازی تاج و تخت» (Game of Thrones) پس از ۸ فصل به پایان رسید. این اتفاق درحالی رخ داد که اغلب بینندگان این مجموعه دوست‌داشتند بازی تاج و تخت ادامه پیدا کند.
در دنیای تلویزیون زمانی که یک سریال محبوب و پرطرفدار می‌شود، شبکه‌های کابلی با کمال میل این مجموعه‌ها را ادامه می‌دهند. مثلا شبکه‌ی ای‌ام‌سی تا به امروز «مردگان متحرک» را ۱۲ فصل به جلو برده است یا چندین سریال فرعی پیرامون آن ساخته یا قصد دارد در آینده‌ی نزدیک بسازد. سریال‌هایی همچون «دکستر» یا «گمشده» آن‌قدر ادامه پیدا کردند که تمام قوت و جذابیت ایده‌ی اصلی آن‌ها از بین رفت و از محبوبیت‌شان در نزد سریال‌دوستان کاسته شد. اما ماجرا برای سریال بازی تاج و تخت متفاوت است؛ زیرا بسیاری از بینندگان این سریال امیدوار بودند شبکه‌ی اچ‌بی‌او چند فصل دیگر این مجموعه را ادامه دهد. با توجه به دنیای گسترده‌ی سری کتاب‌های «ترانه یخ و آتش» به‌عنوان منبع اقتباس این سریال و خلاقیت اثبات شده‌ی نویسندگان سریال بازی تاج و تخت طی این سال‌ها، پایان‌بندی سریع و به تعبیری شتاب‌زده‌ی این مجموعه‌ی عظیم و محبوب طی چند قسمت بسیار عجیب بود.
شش فصل ابتدایی بازی تاج و تخت هرکدام ۱۰ قسمت داشتند، اما دو فصل پایانی این سریال مجموعا ۱۳ قسمت داشتند. تصمیم برای پایان دادن به بازی تاج و تخت بی‌تردید یکی از مخاطره‌انگیزترین تصمیمات شبکه‌ی موفق و نظام‌مند اچ‌بی‌او بوده است. نخست به این خاطر که کتاب‌های جرج آر. آر. مارتین هنوز پایان نیافته‌اند و نویسندگان سریال مجبور بودند تنها با دریافت مشاوره‌هایی از مارتین و براساس ذهن خودشان پایان‌بندی اثر را بنویسند. دوم اینکه افزایش سرسام‌آور تولید هر قسمت از این سریال در قیاس با فصل‌های ابتدایی کمی دست‌وبال سازندگان را بسته بود و با افزایش روزافزون طرفداران این مجموعه راضی کردن تمامی آن‌ها کاری دشوار بود.
مهم‌ترین انتقادی که به دو فصل پایانی این سریال وارد است، خیانت و پایبند نبودن آن به اصول شخصیت‌پردازی کلی مجموعه و قوس تغییر شخصیت‌ها است. طی قسمت پایانی سریال انگار نویسنده‌ها علاقه‌ی چندانی به شخصیت‌پردازی و نوشتن دیالوگ‌های پینگ پنگی و جذاب ندارند و تمام تمرکز آن‌ها روی به تصویر کشیدن نبردهای بزرگ بوده است که چندان در انجام این کار هم موفق نبوده‌اند.
دیوید بنیاف، خالق سریال بازی تاج و تخت در مصاحبه‌ی اخیر خود از دلایل پایان‌بندی سریع این مجموعه گفته است: «ما نمی‌خواستیم به سریالی تبدیل شویم که بیش از حد ادامه می‌یابد. موضوعی که در کتاب‌ها و سریال برای ما جذاب است، حس حرکت به سمت خلق چیزی است. اگر سعی می‌کردیم بازی تاج و تخت را به یک مجموعه‌ی فصلی تبدیل کنیم، آن موقع قوام و صلابت سریال از بین می‌رفت. ما می‌خواستیم به عطش افرادی که مدام به دنبال ادامه یافتن بازی تاج و تخت و تماشای قسمت‌های بیشتری از آن بودند، خاتمه دهیم. یک ضرب‌المثل در این‌باره وجود دارد که می‌گوید که آن‌ها را همیشه ترک کن تا بیشتر خواستار تو شوند. اما هنگامی که شما نمی‌خواهید دیگر آنجا باشید، اگر به ساخت سریال ادامه دهید همه چیز از هم می‌پاشد.»
بریان کاگمن، نویسنده‌ی کتاب درون بازی تاج و تخت اچ‌بی‌او هم چندی پیش در این راستا بیان کرده بود کنار هم نگه داشتن بازیگران و ادامه دادن داستان بازی تاج و تخت به کاری مشکل و حتی ناممکن تبدیل شده بود. این‌طور که پیداست به دلایل مختلف سازندگان بازی تاج و تخت از ادامه دادن این سریال خسته شده‌اند و مهم‌ترین دلیل پایان یافتن زود هنگام این مجموعه‌ی عظیم موضوعی غیر از این نیست.
منبع: Screenrant
گند زدن آخرشو دیگه علکی نپیچونیم بحثو
ناموصن گند زدن
چطور ممکنه شخصی ک از دیدن ب صلیب کشیده شدن بچه ها اونطور متاثر شده بود دستور ب آتش کشیدن یه شهر ب اون بزرگی رو بده؟
دنریس چطور شخصیتش ب اون سرعت تغییر کرد؟
و خیلی جاهای دیگه ک گند زدن و این یه نمونش بود
مزخرف
این سریال جا برای پیشرفت زیاد داشت
ولی واقعا گند زدن توش
البته تا حدودی موافقم ولی دنریس به خاطر سابقه خانوادگی خادان تارگرین این تو زاتش بود ولی چون تو سریال خیلی کم بهش اشاره شد با اون کا بزرگ ما همه متعج شدیم البته که این تنها نکته منفی سریال نبود در فصل آخر ولی جز مهم ترین ها بود که چون بهش در فصلای قبل چیزی نگفتن ، باعث تعجب شد .
درسته یه مقدار زود و نچسب تموم شد طوری که کاملا مشخصه نویسنده دو فصل آخر با ۶ فصل اول فرق داره اما سریال خیلی جا واسه ادامه دادن داره فقط یکی باید پیدا شه فیلمنامه براش بنویسه فراموش نکنیم اژدها قرمزه هنوز زندس
چرت میگه بابا، فیلم نامه فصل اخر هک شد، اینها هم دیگه نتونستن فیلم رو درست جمع و جور کنن،
تقریبا همه سریالها چه خارجی چه ایرانی شروع خوبی دارند با یک پایان شتاب‌زده و نامفهوم و ضعیف، هرچی بیشتر کش پیدا میکنه بیشتر مفهوم خودش از دست میده، در نهایت به نقطه‌ای میرسه که فقط یکسری تصاویر و حرفهای تکراری میشه برای سرگرم کردن مخاطبی که فقط به دیدن این دنیاها و شخصیت‌ها عادت کرده!
چرتو پرت