گزیده نقدهای فصل اول سریال «خاندان اژدها»؛ پیش‌درآمد جذاب «بازی تاج‌و‌تخت»
یک سریال تلویزیونی جدید چگونه می‌تواند میراث «بازی تاج و تخت» را بدون ادامه دادن داستان یا دنبال‌کردن خطوط داستانی شخصیت‌هایش حفظ کند؟ پاسخ این سوال سریال «خاندان اژدها» است و قسمت اول آن با یک متن شروع می‌شود که مشخص می‌کند داستان این مجموعه سال‌ها قبل از تولد دنریس تارگرین روایت می‌شود. نباید بر ارتباطات این دو سریال متمرکز شویم، بلکه باید بدانیم که «خاندان اژدها» هیچ ادعایی ندارد و به نوعی مانند یک شاگرد از معلم خود («بازی تاج و تخت») درس می‌گیرد.
«بازی تاج و تخت» داستانی درباره درگیری‌های گسترده و حتی آخرالزمانی بود و «خاندان اژدها» داستان یک مبارزه خانوادگی برای جانشینی است و تنش‌های فیزیکی کم‌تری دارد. این سریال پایه روابط بین خاندان‌ها را بنیان می‌گذارد که به زخم‌هایی چنان عمیق تبدیل می‌شوند که خون و خون‌ریزی در پی دارند. «خاندان اژدها» به ۱۷۲ سال قبل از داستان «بازی تاج و تخت» برمی‌گردد و ماجرای آن درباره قدرت گرفتن تارگرین و درگیری بر سر جانشینی است، چرا که ویسریس پسری ندارد.
- همه‌ی تفاوت‌های کلیدی سریال «خاندان اژدها» و «بازی تاج و تخت»
- تحلیل تریلر سریال خاندان اژدها؛ ۱۷ راز مخفی و نکته‌ی داستانی
- خاندان اژدها تنها پیش‌درآمد بازی تاج و تخت است که ساخت آن ادامه دارد
رایان کندال و میگل ساپوچنیک، توسعه‌دهندگان مجموعه در طول شش قسمت اول فصل اول خاندان اژدها، داستان جذاب و قانع‌کننده‌ای را طرح می‌کنند که بازگشت آن‌ها به وستروس جورج آر.آر. مارتین را توجیه می‌کند. ساپوچنیک کارگردان و تهیه‌کننده‌ای است که کارگردانی برخی از قسمت‌های بازی تاج و تخت را هم بر عهده داشته است.
«خاندان اژدها» دامنه محدودی دارد اما دارای مجموعه‌ای از بازیگران کلیدی است و خطوط داستانی زیادی را در قسمت های اول خود روایت و ثابت می‌کند که هیچ حد و مرزی برای خود ندارد. شاید بینندگان نام برخی از شخصیت‌ها را پس از نیم فصل به یاد نیاورند اما از نظر روایی همیشه مشخص است که آن‌ها چه کسی هستند. در مرکز داستان، پادشاه ویسریس اول تارگرین (پدی کانسیداین)، حاکمی در دوران صلح را داریم که سعی دارد از وقوع جنگ جلوگیری کند. اطرافیان وی شاهزاده دیمون تارگرین (مت اسمیت)، برادر خشن، مخالف و وارث رسمی او، پرنسس رینیرا تارگرین (میلی الکاک)، دختر بزرگ ویسریس، لیدی آلیسنت هایتاور (امیلی کری)، بهترین دوست او در دربار و دختر دست پادشاه، سر اتو (ریس ایفانس) هستند. ویسریس پسر ارشدی برای روشن نگه داشتن چراغ سلطنت ندارد و با وجود این که عاشق برادرش است، از به حکومت رسیدن او می‌ترسد.
دیگران نیز بیشتر نگران جنگ داخلی هستند که احتمالا در صورت به قدرت رسیدن رینیرا به عنوان اولین حاکم زن به وقوع می‌پیوندد. آیا ویسریس در نهایت باید صاحب یک فرزند پسر شود؟ خانواده تارگرین از توانایی خود در زمینه ارتباط با اژدهایان استفاده و هفت پادشاهی را تسخیر و حدود صد سال بر آن حکم‌رانی کردند اما پادشاه بعدی این قلمرو مشخص نیست و هیچ‌کس نمی‌داند که چه اتفاقی برای این سلسله رخ خواهد داد؟
این شرایط بر داستان این سریال سایه می‌افکند و تماشای «خاندان اژدها» که وفاداری‌ها و رقابت‌های افراد مختلف را در قلب درگیری‌های آینده افشا می‌کند، هیجان‌انگیز است. هیجان این مجموعه تا حد زیادی از این مسئله ریشه می‌گیرد که امور سیاسی این داستان بسیار شخصی هستند. برای مثال، دو برادر را داریم که به شدت یکدیگر را دوست دارند اما نمی‌توانند به یکدیگر آسیب نرسانند. یک دختر پس از این که پدرش سال‌ها به او امید داشته و در انتظار پسری بوده، نیاز به احترام دارد اما پر کردن شکاف بین آن‌ها دشوار است.
دو زن جوان که با یکدیگر دوست هستند و در یک چشم‌انداز سیاسی متولد شده‌اند، مجبور می‌شوند که خود را درگیر بازی‌های بزرگ قدرت کنند. یکی از آن‌ها این نقش را می‌پذیرد و دیگری در مقابل آن مقاومت می‌کند و آن‌ها راه خود را از هم جدا می‌کنند. این توصیفات از این روابط کلیدی ساده‌سازی شده‌اند اما هیچ چیز طبق روال بهترین درام‌های شخصیت‌محور، به این سادگی نیست. مخاطبان به تماشای واقعیت زندگی تارگرین‌ها می‌نشینند و احساس می‌کنند که اگر حتی یکی از این نفرات بتواند مشکلاتش را حل کند، شاید این همه درگیری به وجود نیاید. توسعه این درگیری‌ها به قدری هوشمندانه صورت می‌گیرد که با تماشای اولین مبارزات بیشتر مجذوب داستان می‌شوید.
شش قسمت فصل اول داستانی تماشایی را به نمایش می‌گذارند. ثبات دوران سلطنت ویسریس به واسطه یک گروه از غارتگران تازه‌کار که امنیت دریاها را تهدید می‌کنند، به چالش کشیده می‌شود که همین مورد خودش یک خط داستانی قوی محسوب می‌شود. نامحسوس بودن خطر جنگ در این تهدید بیرونی، احتمال وقوع ویرانی در پی یک جنگ داخلی را بیشتر می‌کند و نوید سکانس‌های اکشن با کیفیت و حماسی را که تماشاگران در انتظارش هستند به آن‌ها می‌دهد. باید دید که آیا این سریال جدید در مقایسه با «بازی تاج و تخت» جار و جنجال کم‌تری خواهد داشت یا خیر.
البته «خاندان اژدها» فعلا تا این‌جای کار نیز اصلا از به تصویر کشیدن صحنه‌های خشونت‌آمیز و تاثیرگذار که یادآور سریال اصلی هستند خودداری نمی‌کند. علاوه بر این، این مجموعه جدید در همان ابتدا سکانس‌هایی با حضور اژدهایان فراوان در فضای جنگی را نشان می‌دهد که در آینده با عمق بسیار بیشتری مورد بررسی می‌گیرند. به نظر می‌رسد «خاندان اژدها» نیز مانند «بازی تاج و تخت» یک بار دیگر داستانی با شخصیت‌های قوی و دنیایی خارق‌العاده و باکیفیت را به نمایش می‌گذارد. این سریال تا زمانی که تمرکز خود را از دست ندهد، قطعا هیجان مخاطبان را برمی‌انگیزد.
با این اوصاف، چیزهای زیادی به نیمه دوم فصل اول بستگی دارد. سازندگان سریال با تعهد خود به تنظیم مناسب روابط شخصیت‌ها در این درگیری، قمار بزرگی انجام می‌دهند و داستان از قسمت‌های ۱ تا ۶ بیش از یک دهه پرش زمانی دارد. این احساس از نظر روایی، به خوبی منتقل می‌شود و هیچ عجله‌ای در توسعه نقاط کلیدی داستان نیست اما در نهایت، بازیگرانی که نقش رینیرا و آلیسنت جوان‌تر را بازی می‌کنند، در اواسط فصل از داستان خارج می‌شوند و به ترتیب اما دارسی و اولیویا کوک، بازیگران ثابت سریال جای آن‌ها را می‌گیرند.
پنج قسمت به اندازه کافی برای ایجاد دل‌بستگی به نقش‌پردازی یک بازیگر در قالب یک شخصیت کافی است، به خصوص زمانی که بازیگری مانند الکاک به خوبی نقش پرنسس داستان را ایفا می‌کند. غریزه تماشاگران نیز احتمالا در ابتدا در برابر این تغییر مقاومت می‌کند. قسمت‌های ۱ تا ۵ به اندازه‌ای غنی هستند که می‌توانستند داستان‌های بیشتری را از سال‌های گذشته روایت کنند و شاید بهتر بود که سریال یک فصل کامل را به آن بازیگران اولیه اختصاص می‌داد و شاید «خاندان اژدها» از این که چنین مسیری را در پیش نگرفته پشیمان شود. فعلا چهار قسمت باقی مانده و گروه جدید بازیگران و شخصیت‌های آن‌ها باید ثابت کنند که شایسته این تغییر و توجه هستند.
از بازیگران این مجموعه می‌توان به پدی کانسیداین، مت اسمیت، اما دارسی، اولیویا کوک و ریس ایفانز اشاره کرد. اولین قسمت خاندان اژدها یکشنبه، ۲۱ آگوست (۳۰ مرداد) در اچ‌بی‌او و اچ‌بی‌او مکس پخش شد. فصل اول شامل ده قسمت است که به صورت هفتگی منتشر می‌شوند. منتقدانی که قسمت‌های ابتدایی «خاندان اژدها» را دیده‌اند نظرات خود را در نشریات مختلف منتشر کرده‌اند که بد نیست با هم گزیده‌ای از آنان را بخوانیم.
گزیده نظرات منتقدان درباره‌ی سریال «خاندان اژدها»
پیتر تراورس از ای‌بی‌سی نیوز
امتیاز: ۸۸ از ۱۰۰
کسانی که با پایان ضعیف «بازی تاج و تخت» ناامید شده‌اند، با تماشای این سریال خوشحال خواهند شد. این پیش‌درآمد هیجان‌انگیز با زنانی شروع می‌شود که عاملیت خود را علیه یک سیستم مردسالار و سمی به دست می‌گیرند. هم‌چنین باید اشاره کرد که اژدهایانی که بر فراز وستروس اوج می‌گیرند واقعا دیدنی هستند.
ریچارد روپر از شیکاگو سان تایمز
امتیاز: ۸۸ از ۱۰۰
کارگردانی و فیلم‌برداری با کیفیت، فیلم‌نامه قوی با دسیسه‌های سیاسی، ملودرامات خانوادگی و پیچش‌ها و چرخش‌های بسیار تند و زننده و بازیگران قوی، آشنا، با استعداد و عمدتا کهنه‌کار نقاط قوت این سریال هستند. «خاندان اژدها» جذابیت و اثربخشی یک مجموعه ماندگار را دارد.
دنیل ون بوم از سی‌نت
امتیاز: ۸۵ از ۱۰۰
حواس من در نیمه دوم قسمت دوم، به جای یادآوری خاطرات استارک‌ها و لنیسترها، کاملا روی تارگرین‌ها متمرکز شد. «خاندان اژدها» شاید هرگز به پای «بازی تاج و تخت» نرسد اما حداقل با توجه به شش قسمتی که من دیده‌ام، به نظر می‌رسد که حداقل از زیر سایه عظیم آن سریال قبلی بیرون بیاید.
برایان تالریکو از پلی‌لیست
امتیاز: ۸۳ از ۱۰۰
دیدن این سریال با سازندگانی که به وضوح عناصری مانند قاب‌بندی، ریتم و جزئیات را به خوبی در نظر گرفته‌اند، جذاب است. «خاندان اژدها» شاید کمی بیش از حد دیالوگ‌محور باشد اما با این حال پویایی سیاسی آن است که به این مجموعه کمک می‌کند تا از زیر سایه «بازی تاج و تخت» بیرون آید.
متیو گیلبرت از بوستون گلاب
امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰
این سریال به مراتب متمرکزتر است و فعلا شخصیتی محبوب مانند تیریون لنیستر ندارد اما داستان‌سرایی با ثبات و محیط حماسی آن شاید حتی کسانی را که هنوز از پایان «بازی تاج و تخت» ناراحت هستند تحت تاثیر قرار دهد. آیا خاندان اژدها به خوبی «بازی تاج و تخت» است؟ هنوز برای پاسخ دادن به این سوال خیلی زود است اما قسمت‌های اول در نوع خود جذاب و قانع‌کننده هستند.
کایا شانتیاتا از سایت راجر ایبرت
امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰
شاید کمی طول بکشد که تماشاگرانی که از تماشای «بازی تاج و تخت» لذت برده‌اند، به این سریال عادت کنند اما علاقه‌مندان به کتاب‌های مارتین و داستان‌های وستروس قطعا از آن لذت خواهند برد.
جان اندرسون از وال استریت ژورنال
امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰
تکیه سازندگان سریال به سادیسم و ظلم به گونه‌ای است که می‌خواهند خشونت را تا جایی که می‌توانند پیش ببرند و به خوبی می‌دانند که چه چیزی داستان «بازی تاج و تخت» را جذاب جلوه داده است.
نیک هیلتون از ایندیپندنت
امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰
بهترین تعریفی که می‌توان از «خاندان اژدها» کرد شباهت زیاد آن به «بازی تاج و تخت» است. پویایی روایی و شخصیت‌های درون آن به خوبی طراحی شده‌اند، به ویژه اسمیت که در نقش یک شخصیت خون‌خواه، عملکردی بسیار رضایت‌بخش دارد.
شین رایان از پیست
امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰
شاید در آینده روزی فرا برسد که فشارهای تداوم سریال و تعدد پیچ و خم‌های جدید بر سر داستان سنگینی کند و موجب تخریب آن شود. با این حال، در حال حاضر، باید بگوییم که سازندگان نقاط قوت خود را می‌شناسند و به خوبی از آن استفاده کرده‌اند.
مگان اوکیف از دیسایدر
امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰
«خاندان اژدها» خوب نیست، بلکه عالی است. این مجموعه قطعا همان مجموعه‌ای است که طرفداران «بازی تاج و تخت» به دنبالش هستند و پر از درام، آتش، خون و البته تعداد زیادی اژدها است.
مایکل دیکان از تلگراف
امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰
این سریال خوش‌ساخت، فیلم‌برداری عالی و تنش‌هایی به جا دارد. من به شدت منتظر ادامه داستان هستم. تنها ایراد کار این است که «بازی تاج و تخت» به طرز عجیبی توقع ما را بالا برده است.
لوسی مانگان از گاردین
امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰
به طور خلاصه، همه چیز مانند دوران اوج «بازی تاج و تخت» است و «خاندان اژدها» سرگرم‌کننده، پر جنب و جوش و قابل قبول به نظر می‌رسد.
دیو نمتز از تی‌وی لاین
امتیاز: ۷۵ از ۱۰۰
«خاندان اژدها» با وجود ریتم متفاوت و دامنه محدودش، خود را جانشین شایسته «بازی تاج و تخت» نشان می‌دهد.
لیز شنون میلر از کانسکوئنس
امتیاز: ۷۵ از ۱۰۰
«خاندان اژدها» مانند کلاس درس تاریخ وستروس، گاهی اوقات تا حدی مجذوب‌کننده به نظر می‌رسد اما داستان هنوز به یک حماسه واقعی نرسیده است.
دارن فرانیچ از اینترتینمنت
امتیاز: ۷۵ از ۱۰۰
این سریال رابطه بین رینیرا و آلیسنت را در مرکز روایت قرار می‌دهد اما قسمت‌های اولیه پویایی آن‌ها را به هم می‌زند و این دوستی به حاشیه کشیده می‌شود. درام داستان با مشخص شدن جبهه‌های نبرد اوج می‌گیرد. این مجموعه فعلا در حد و اندازه انتظارات ظاهر نشده اما باید به یاد داشته باشیم که هیچ خانه‌ای یک روزه ساخته نمی‌شود.
اینکو کانگ از واشنگتن پست
امتیاز: ۷۰ از ۱۰۰
هیجان‌انگیزترین یا ناراحت‌کننده‌ترین صحنه‌های سریال «بازی تاج و تخت» ریشه در ویژگی‌های شخصیت‌ها داشت و این سریال جدید هم همین‌طور است. متاسفانه «خاندان اژدها» زمان زیادی را صرف تعریف تارگرین‌ها و کسانی که در مدارشان هستند می‌کند اما داستان به محض این که این فرآیند به اتمام می‌رسد بیشتر اوج می‌گیرد.
دنیل داداریو از ورایتی
امتیاز: ۷۰ از ۱۰۰
تحسین‌برانگیز است که این سریال داستان جدیدی درباره وستروس را با مضامینی آشنا روایت می‌کند اما هنوز جای کار دارد. صحنه‌ها اکثرا کوتاه و گذرا هستند و البته اطلاعات زیادی در اختیار ما قرار می‌دهند اما صرفا دیالوگ گفتن شخصیت‌ها را به نمایش می‌گذارند.
ریچارد لاوسون از ونیتی فیر
امتیاز: ۷۰ از ۱۰۰
گاهی اوقات سریال در تلاش خود برای خونین‌تر و جذاب‌تر شدن زیاده‌روی می‌کند اما در بیشتر موارد و در بازگشت به تاریخ تاثیرگذار و جذاب وستروس و نمایش خاندان‌ها، شوالیه‌های محکوم به فنا و افراد حیله‌گر، بسیار خوب عمل می‌کند.
بن تراویس از ایندی‌وایر
امتیاز: ۶۷ از ۱۰۰
این سریال واقعا جذاب است اما با این حال، عمدتا به جای این که برای یک تغییر معنی‌دار بجنگد، با خیال راحت به همان سبک «بازی تاج و تخت» می‌چسبد و از آن الگوبرداری می‌کند.
برایان لوری از سی‌ان‌ان
امتیاز: ۶۵ از ۱۰۰
اچ‌بی‌او عظمت «بازی تاج و تخت» را با اثری که می‌توان آن را همان «بازی تاج و تخت» در دل «خاندان اژدها» دانست، دنبال کرده است. این سریال با تمام عظمت بصری و حماسی خود یک مبارزه درست و حسابی ندارد و بیشتر بر تارگرین‌ها متمرکز است. خط داستانی آن بد نیست و اژدهایان زیادی در آن وجود دارند اما شخصیت‌ها جذابیت و پرستیژ کاراکترهای «بازی تاج و تخت» را ندارند.
جودی برمن از تایم
امتیاز: ۶۰ از ۱۰۰
هیچ چیز در چند قسمت اول «خاندان اژدها»، این سریال را به عنوان یک شاهکار بالقوه جلوه نمی‌دهد. نقص‌های ساختاری زیادی وجود دارند و عناصر داستانی آن بیش از حد از «بازی تاج و تخت» مشتق شده‌اند.
دن فاینبرگ از هالیوود ریپورتر
امتیاز: ۶۰ از ۱۰۰
«خاندان اژدها» هرچه پیش می‌رود کم‌تر متمایز می‌شود و بیشتر وابسته به بازی تاج و تخت است، در حالی که باید برعکس باشد. عناصر زیادی در شش قسمت اول قابل توجه هستند اما این سریال مرزهای ایمنی برای خود دارد و چندان ریسک نمی‌کند. خاندان اژدها باید داستان منحصر به فرد خودش را پیدا کند.
جان ناگنت از امپایر
امتیاز: ۶۰ از ۱۰۰
«خاندان اژدها» پتانسیل زیادی دارد و داستان تحسین‌برانگیزی را در چند قسمت اولش ارائه می‌دهد اما چه این موضوع را خوب در نظر بگیریم و چه بد، حداقل هنوز از سایه «بازی تاج و تخت» خارج نشده است.
سم آدامز از اسلیت
امتیاز: ۵۰ از ۱۰۰
این سریال همان ارزش‌های حماسی مورد انتظار طرفداران را دارد و به خوبی نشان می‌دهد که فناوری رندرینگ اژدها در سال‌های پس از «بازی تاج و تخت» به خوبی پیشرفت کرده است اما یک چیز بسیار ساده کم دارد: هویت اختصاصی. اگر تنها چیزی که می‌پسندید «بازی تاج و تخت» است، پس «خاندان اژدها» همان سریالی است که به دنبالش هستید اما اگر به دنبال مجموعه‌ای هستید که مطابق با رسانه تلویزیون باشد و داستانی خاص را به تصویر بکشد باید بگوییم که فعلا باید منتظر بمانید.
نینا متز از شیکاگو تریبون
امتیاز: ۵۰ از ۱۰۰
هیچ یک از شخصیت‌های کلیدی داستان چندان حیله‌گر نیستند. همه یکنواخت هستند و هیچ شخصیت برجسته‌ای که به سریال تنوع ببخشد در بین آنان وجود ندارد. این سریال به نوعی بارها و بارها یک حرکت را تکرار و بیینده را خسته می‌کند.
تام لانگ از دیترویت نیوز
امتیاز: ۵۰ از ۱۰۰
این سریال بسیار خوش‌ساخت به نظر می‌رسد اما اصلا سرگرم‌کننده نیست.
مایک هیل از نیویورک تایمز
امتیاز: ۵۰ از ۱۰۰
«خاندان اژدها» به عنوان کاوشی در قراردادی اجتماعی در یک سلطنت رو به سقوط و تمثیلی از معضلات مدرن، از جمله تبعیضات جنسی و مردسالارانه و تاثیر مخرب کشت و کشتار جمعی، به طور منطقی، هوشمندانه و به طرز جالبی روایت می‌شود اما این جدیت و منطق به هیچ وجه به یک درام جذاب تبدیل نمی‌شود. شخصیت‌ها صرفا دور میز می‌نشینند و با هم حرف می‌زنند و همین خودش خسته‌کننده است.
کلی لاولر از یو‌اس‌ای تودی
امتیاز: ۵۰ از ۱۰۰
گاهی اوقات به نظر می‌رسد که «خاندان اژدها» در حال بررسی فهرست عناصر اصلی «بازی تاج و تخت» است تا هیچ چیزی را از قلم نیاندازد و طرفداران را عصبانی نکند.
نیک شگر از دیلی بیست
امتیاز: ۴۰ از ۱۰۰
این سریال به تکرار مکررات می‌پردازد و تمام این موارد حتی برای لحظه‌ای نیز جذاب، هیجان‌انگیز یا مهم به نظر نمی‌رسند.
آلن سپینوال از رولینگ استون
امتیاز: ۴۰ از ۱۰۰
هر بار که «خاندان اژدها» می‌خواهد اوج بگیرد ناگهان داستان به سال‌های آینده می‌رود و تاثیر خط داستانی کاهش می‌یابد. علاوه بر آن، تقریبا همه اطرافیان پرنسس خسته‌کننده هستند.
شناسنامه‌ی سریال «خاندان اژدها»
نویسنده و کارگردان: رایان کندال و میگل ساپوچنیک
بازیگران: مت اسمیت، پدی کانسیداین، امیلی کری
خلاصه‌ی داستان: «خاندان اژدها» به ۱۷۲ سال قبل از داستان «بازی تاج و تخت» برمی‌گردد و ماجرای آن درباره قدرت گرفتن تارگرین و درگیری بر سر جانشینی است، چرا که ویسریس پسری ندارد.
امتیاز IMDB به فیلم: ۹ از ۱۰
امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۹۰ از ۱۰۰
سال: ۲۰۲۲
