ژان مارک والی، کارگردان باشگاه خریداران دالاس، در ۵۸ سالگی درگذشت
جسد ژان مارک والی، کارگردان کانادایی برنده‌ی اسکار برای فیلم «باشگاه خریداران دالاس» و جایزه‌ی امی برای سریال موفق «دروغ‌های کوچک بزرگ» شبکه‌ی HBO که به رویکرد طبیعت‌گرایانه و سخاوتمندانه در بین کسانی که با آن‌ها کار می‌کرد شناخته می‌شد، این آخر هفته در حالی که تنها ۵۸ سال داشت در کلبه‌اش خارج از شهر کبک پیدا شد.
بامبل وارد مدیر تبلیغات والی این خبر را تأیید و ذکر کرد این اتفاق کاملا غیرمنتظره بوده. در حال حاضر جزئیات بیشتری از این خبر اعلام نشده است.
والی فارغ‌التحصیل رشته‌ی فیلم‌سازی در کالج Ahuntsic و دانشگاه کبک مونترال بود. اولین فیلم بلند او، «لیست سیاه» (Liste noire)، تریلری محصول ۱۹۹۵ که داستان محاکمه یک قاضی را روایت می‌کرد، نامزد نه شاخه‌ی جایزه جینی کانادا، از جمله بهترین فیلم شد. او در سال ۲۰۰۵ با نویسندگی و کارگردانی فیلم «C.R.A.Z.Y.» که فیلمی با رده‌ی سنی بزرگسال بود در هالیوود شناخته شد. در سال ۲۰۰۹ فیلم «ویکتوریای جوان» با نقش‌آفرینی امیلی بلانت را کارگردانی کرد و سال‌های اولیه حکومت ملکه ویکتوریا را به تصویر کشید. این فیلم هم توانست چندین جایزه بزرگ و نامزدی دریافت کند.
او در سال ۲۰۱۳ فیلم «باشگاه خریداران دالاس» را کارگردانی کرد که مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. این فیلم درامی بر اساس داستان واقعی ران وودروف، برق‌کاری تگزاسی و سوارکار رودئو بود که پس از تشخیص H.I.V. او در سال ۱۹۸۵، در راستای دریافت داروی این بیماری برای خود و دیگران مبتلا به این ویروس (که در آن زمان در ایالات متحده غیرقانونی بود) مبارزه کرد.
این فیلم در شش بخش نامزد جایزه‌ی اسکار شد و در انتهای سه جایزه را ربود، از جمله اسکار بهترین بازیگر مرد برای آقای مک کانهی و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای جرد لتو.
سال بعد از این موفقیت بزرگ، والی فیلم «وحشی» را روی پرده برد، فیلم دیگری بر اساس داستانی واقعی که در آن ریس ویترسپون در نقش شریل استرید بازی کرد. آن فیلم هم نامزد چندین جایزه مهم از جمله جایزه اسکار برای بهترین بازیگر زن شد.
این کارگردان در راس چندین فیلم و سریال تلویزیونی با ستارگان زن بزرگ بود. از جمله سریال «دروغ های کوچک بزرگ» که در آن نیکول کیدمن، ریس ویترسپون، زوئه کراویتز، لورا درن، شایلین وودلی و مریل استریپ بازی کردند. این سریال که روایتگر خشونت در شهر ساحلی و ثروتمند مونتری، کالیفرنیاست، برنده‌ی چندین جایزه امی و جایزه‌ی دیگری از انجمن کارگردانان آمریکا شد.
بعد از آن هم او با سریال «اشیای تیز»، که در آن امی آدامز در نقش گزارشگری بیمار در شهر کوچک میسوری بازی می کرد، نامزد هشت جایزه امی شد.
آقای والی در مصاحبه‌ای که توسط HBO در سال ۲۰۱۸ منتشر شد، گفت: «درست است که در آخرین پروژه‌های من عمدتا شخصیت‌های زن محور اصلی بوده‌اند، ولی ما تمام سعیمان را کرده‌ایم تا حسی واقعی و ملموس برای بینندگان تداعی کنیم.» او در ادامه اذعان داشت که هرگز نخواسته سبک را بالاتر از داستان و احساس در سریال قرار دهد.
وی افزود که در ساخت این سریال از هیچ استوری بوردی استفاده نشده، چراکه ترجیح داده به بازیگران اجازه‌ی بیان خود واقعی‌شان را بدهد. او گفت: «من به جای کنش‌گر بودن، به کاری که آن‌ها انجام می‌دهند واکنش نشان می‌دهم و تنها کاری را که با دوربین انجام خواهم داد، به آن‌ها توضیح می‌دهم.» این کارگردان همچنین به اجتناب از استفاده‌ی نور مصنوعی و حتی تمرین شناخته می‌شد.
ناتان راس، تهیه‌کننده و دوست صمیمی والی در بیانیه ای از او به‌عنوان «هنرمندی واقعی» نام برد که همواره برای «خلاقیت، اصالت و تمایز آثارش» می‌جنگید. او در ادامه افزود: «می‌دانم که بسیار دلتنگ استاد خواهم شد.»
والی قرار بود سریال دیگری به نام «گوریل و پرنده» را برای HBO کارگردانی و اجرایی کند، سریالی کوتاه بر اساس خاطرات به همین نام درباره‌ی مدعی العمومی است که از عارضه‌ی روانی رنج می‌برد.
او در مصاحبه‌ای که در سال ۲۰۱۸ با نیویورک تایمز داشت کار خود را تلاش برای افشای عیوب و نقص در طبیعت انسان توصیف کرد: «من می‌دانم که به نظر می‌رسد جذب این داستان‌ها و شخصیت‌های ضعیف شده‌ام. اما حقیقت این است: انسانیت، انسانیت زیبا و در عین حال تاریک است.»
منبع: The New York Times
