لباس شب

اگر بگوییم Kill la Kill یکی از مهم‌ترین انیمه‌های چند سال اخیر است، چندان اغراق نکرده‌ایم. زمان زیادی از پخش هفتگی این انیمه می‌گذرد؛ انیمه‌ای که به لطف گرد هم آمدن گروهی از طراحان و نویسندگان باسابقه‌ی این صنعت در استودیویی تازه تاسیس ساخته شده بود. با این حال، می‌بینیم که امروزه و سال‌ها پس از پخش انیمه، در حالی که جو حول آن از بین رفته و فقط طرفداران قدیمی انیمه باقی مانده‌اند، بازی Kill la Kill ساخته و عرضه می‌شود. همین موضوع خودش از سطح اهمیت و محبوبیت این مجموعه‌ی انیمیشنی می‌گوید. بازی Kill la Kill: IF – The Game چند روزی است که عرضه شده و از هر نظر ادای احترامی به طرفداران این انیمه است.

با تمام این اوصاف، احتمال این که انیمه‌ی Kill la Kill را دیده باشید، چندان زیاد نیست. به همین دلیل قرار نیست آن را با دیگر مجموعه‌های انیمه‌ای بزرگ، مثل ناروتو یا دراگون بال یا وان پیس، منظورمان انیمه‌هایی است که در تمام دنیا صدها میلیون طرفدار دارند، مقایسه کنیم. از همین ابتدای کار باید روی این موضوع تاکید کنیم که بازی Kill la Kill بودجه‌ی ساخت بازی‌های دراگون بال و ناروتو را ندارد. اساسا بازی برای جمعیت نه چندان بزرگی که طرفداران انیمه هستند، ساخته شده‌اند، در نتیجه انتظار نداریم ده‌های میلیون دلار هزینه‌ی ساخت بازی شده باشد.

ولی این موضوع دلیل نمی‌شود تا بازی کیفیت‌های لازم را نداشته باشد. بازی Kill la Kill: IF – The Game یک بازی مبارزه‌ای لذت بخش، ولی مشخصا برای طرفداران انیمه است.

الگو

انیمه‌ی Kill la Kill قصه‌ی شخصیتی به اسم «ریوکو ماتویی» (Ryuko Matoi) را تعریف می‌کند. دخترکی که در راستای پیدا کردن قاتل پدر خود و انتقام، به مدرسه‌ای ورود می‌کند. انیمه‌ی اصلی، بی‌شباهت به یک بازی ویدیویی نیست؛ ریوکو برای پیدا کردن راز قتل پدرش، مجبور است سطح پس از سطح، با افراد متعددی مبارزه کند و آن‌ها را شکست دهد. اساسا انیمه‌ی اصلی تعداد زیادی مبارزه با غولآخرهای مختلفی است. زیاد نمی‌خواهیم وارد داستان شویم، ولی حداقل به این موضوع اشاره می‌کنیم که چند قسمتی نمی‌گذرد تا انیمه غافلگیرتان کند و متوجه شوید که با چیزی بیشتر از چند مبارزه طرف هستید و یک قصه و دنیایی بزرگ برای Kill la Kill خلق شده است.

شخصیتی که در انیمه مقابل ریوکو قرار گرفته، یا در واقع ضد قهرمان انیمه، «ساتسکی» (Satsuki) است. بازی Kill la Kill: IF در واقع قصه‌ی ریوکو را کنار می‌گذارد و وقایع را از دیدگاه ساتسکی تعریف می‌کند.

برای نوشتن قصه‌ی بازی، از نویسنده‌ی اصلی انیمه کمک گرفته شده و در اصل بازی Kill la Kill: IF با همکاری استودیوی اصلی سازنده‌ی انیمه یعنی «استودیو تریگر» (Studio Trigger) ساخته شده است. طبق گفته‌ی نویسنده‌ی بازی، تعدادی ایده به هنگام ساخت انیمه‌ی اصلی بلااستفاده باقی مانده بودند، ایده‌هایی مثل خفن‌ترین لباس ساتسکی و تبدیل شدن او به حالت سومش. این ایده‌ها در بازی به کار گرفته شده‌اند.

قصه‌ی بازی Kill la Kill: IF از میانه‌های انیمه شروع می‌شود و همین موضوع، تجربه‌ی بازی را برای کسانی که انیمه را ندیده‌اند، به طور کلی غیرممکن می‌کند. با توجه به این که بخش داستانی بازی، بهترین بخش و سرگرم کننده‌ترین بخش آن است، کسانی که انیمه را ندیده‌اند به طور کلی باید قید بازی کردن Kill la Kill: IF را بزنند.

برخلاف بازی‌هایی مثل گیلتی گیر (Guilty Gear) که بخش داستانی آن‌ها هیچ مبارزه‌ای ندارد و اساسا یک انیمه‌ی طولانی است، بخش داستانی Kill la Kill: IF تلاش می‌کند تا به کمک میان پرده‌ها و مبارزات خوب، برای چند ساعتی تجربه‌ای تازه از Kill la Kill به طرفداران انیمه ارایه دهد.

با این حال، میان پرده‌های بخش داستانی آن‌قدر هم که باید خوب از آب در نیامده‌اند و یادآور انیمه‌ی اصلی نیستند. چیزی که بازی کردن Kill la Kill: IF را جذاب می‌کند، گیم‌پلی سرگرم کننده و خوب آن است.

تار و پود

کاری که در بخش داستانی بازی Kill la Kill: IF و در واقع تمام بخش‌های دیگر آن انجام می‌دهید، مبارزه در محیطی سه بعدی با شخصیت‌های مختلف انیمه است. بازی اساسا در سبک مبارزه‌ای ساخته شده و شخصیت‌های مختلف انیمه را در مقابل یکدیگر قرار می‌دهد. لازم به گفتن این موضوع نیست، ولی درست همانطور که از یک بازی مبارزه‌ای انتظار دارید، هدف شما استفاده‌ی درست و به موقع از سیستم‌ها و مکانیک‌های بازی برای شکست طرف مقابل‌تان است. در این میان هم بازی آن‌قدر سیستم خوب در اختیارتان قرار می‌دهد که از هر لحظه‌ی مبارزه لذت ببرید.

در بخش داستانی، به طور کلی کنترل شخصیتی مشخص را برعهده دارید و یکی پس از دیگری، دشمن‌هایی که مقابل‌تان قرار داده شده را در زمین‌های مختلف از بین می‌برید. بازی سعی می‌کند تا تنوع خوبی در مبارزات داستانی خود داشته باشد و هر از گاهی به جای یک حریف، چند حریف را در یک زمین مبارزه به جان یکدیگر می‌اندازد؛ طوری که با صحنه‌های جالب و پر زد و خوردی روبرو می‌شوید.

بخش داستانی به کنار، در دیگر بخش‌های بازی این فرصت را دارید تا از ده شخصیت اصلی انیمه، یکی را انتخاب و حرکات متنوع و مختلف آن‌ها را در مبارزات خوب بازی تماشا کنید. Kill la Kill: IF یک بازی مبارزه‌ای تمام عیار است. هر شخصیت اساس سیستم مبارزه‌ای که برای بازی طراحی شده است را دنبال می‌کند، ولی در عین حال کاملا متفاوت است.

هنگام مبارزه حرکات مختلفی را می‌توانید انجام دهید. هر کلید روی دسته مخصوص انجام یک نوع حرکت است؛ ضربات نزدیک، ضربات از دور، کلیدی برای شکستن دفاع دشمن و جهش کردن به سمت‌های مختلف، حرکات پایه‌ی شما را تشکیل می‌دهند. هر شخصیت هم سه حرکت ویژه دارد که با مصرف یک خط ویژه می‌توان از آن‌ها استفاده کرد. حمله کردن و صدمه دیدن، خط ویژه‌ی بازی را پر می‌کند که نهایتا می‌توان از آن برای اجرای حرکات قدرتمند در بازی استفاده کرد.

تنوع حرکات شخصیت‌های مختلف بازی شگفت‌انگیز است؛ طوری که دقیقا مثل یک بازی مبارزه‌ای خوب، باید حرکات هر شخصیت را خوب بشناسید و آن‌ها را یاد بگیرید و چه زمانی که خودتان قصد استفاده از آن‌ها را دارید و چه زمانی که شخصیتی مقابل‌تان قرار گرفته، از دانش‌تان به نفع خود استفاده کنید.

خط ویژه‌ی بازی به غیر از استفاده برای حرکات ویژه، یک کاربرد دیگر هم دارد.

در انیمه‌ی Kill la Kill، رجز خواندن هم بخشی بزرگ از مبارزات است؛ یعنی در حین تماشای صحنه‌های اکشن انیمه، مشغول شنیدن دعوای زبانی شخصیت‌ها هم هستید. این دعواهای زبانی در بازی Kill la Kill: IF هم پیاده شده است. می‌توان با مصرف بخشی از خط ویژه، یک دعوای زبانی را با حریف مقابل شروع کرد. این رجزخوانی‌ها شبیه به سنگ کاغذ قیچی است. سه انتخاب مقابل خود دارید که هر کدام در یک نمودار مثلثی شکل پشت سر هم قرار گرفته‌اند و نسبت به دیگری برتری دارند. این انتخاب‌ها شامل صدمه زدن، پر کردن خط ویژه و پر کردن خط جان هستند. شما نمی‌دانید حریف‌تان چه انتخابی کرده است و یکی را در این میان انتخاب می‌کنید.

این رجزخوانی‌ها که در بازی Bloody Valor نام گرفته‌اند، می‌توانند به اجرای قوی‌ترین حرکت بازی منتهی شوند. اگر در یک مبارزه، سه بار در رجزخوانی پیروز شوید و سطح Bloody Valor شما به ۳ برسد، این فرصت به شما داده می‌شود تا قوی‌ترین حرکت بازی را اجرا کنید. اگر این حرکت شما به حریف برخورد کند، فرقی نمی‌کند چه مقدار از خط جان او باقی مانده باشد یا کجای مبارزه باشید، او در یک حرکت نابود می‌شود و شما برنده‌ی مبارزه می‌شوید. البته سه بار پیروز شدن در رجزخوانی کار ساده‌ای نیست و زیاد در مبارزات پیش نمی‌آید؛ در نتیجه احتمال دیدن این حرکات قدرتمند در مبارزات زیاد نیست.

سیستم‌های مبارزه‌ی بسیار خوب، مکانیک‌های سرگرم کننده و لذت بخش، سرعت بسیار بالای مبارزات و کنترل خوب و عالی بازی، همگی کنار هم می‌آیند تا تجربه‌ای بسیار خوب از Kill la Kill: IF به عنوان یک بازی مبارزه‌ای داشته باشید.

با این حال، نباید این موضوع را هم فراموش کنیم که یکی از دلایلی خوب درآمدن مبارزات و لذت بخش بودن آن‌ها، طراحی شگفت‌انگیز بازی از نظر بصری است.

بافت

تمام انیمه‌هایی که استودیو تریگر می‌سازد از نظر بصری، با آنچه از در ذهن‌تان شکل گرفته است، فرق می‌کند. این استودیوی انیمیشن‌سازی سبک و سیاق خاص خود را در ساخت انیمه دارد؛ سبکی که در انیمه‌ی دو بعدی جواب می‌دهد، ولی امکان اجرای آن به صورت سه بعدی اساسا موضوعی غیرممکن است. سبک بصری خاص انیمه‌های استودیو تریگر، به لطف تکنیک دو بعدی و توانایی طراحی هر فریم به صورت جداگانه محقق شده‌اند؛ یعنی اگر بخواهیم این استایل خاص را در قالب سه بعدی پیاده کنیم، به مجموعه‌ای از چالش‌ها و موانع بزرگ برخورد می‌کنیم.

با این حال، سازندگان بازی Kill la Kill: IF توانسته‌اند کم و بیش سبک ظاهری انیمه‌ی اصلی را به یک بازی با گرافیک سه بعدی منتقل کنند. طراحی شخصیت‌ها با دقت بسیاری انجام شده و کاملا واضح است که سازندگان بازی تلاش بسیاری کرده‌اند تا شخصیت‌ها از همه نظر شبیه به انیمه از آب در بیایند. از آن طرف، انیمیشن‌ها به قدری خوب و شبیه به انیمه‌ی اصلی هستند که برخی اوقات تصور می‌کنید مشغول تماشای انیمه هستید.

انیمه‌ی Kill la Kill شاید معروف‌ترین و مهم‌ترین ساخته‌ی استودیو تریگر باشد و آن‌ها هم تا جایی که توان داشته‌اند، استودیوی سازنده‌ی بازی را تحت فشار قرار داده‌اند تا جزییات بصری بازی درست و مطابق انیمه‌ی اصلی طراحی شوند.

افکت‌های بصری متعددی به هر حرکت اضافه شده است که آن‌ها را بزرگ و قدرتمند جلوه می‌دهد و سنگینی هر ضربه‌ای که می‌زنید را حس می‌کنید.

دوربین شگفت‌انگیز بازی را هم نباید فراموش کنیم که در هر لحظه‌ی مبارزه، می‌داند در کجا باید قرار بگیرد. دوربین همیشه در حالت حرکت است، هنگامی که شخصیت‌ها دور از یکدیگر ایستاده‌اند آن‌ها را در بر می‌گیرد و هنگامی که مبارزات نزدیک می‌شود، به سینمایی‌ترین شکل ممکن به سمت آن‌ها می‌رود. حرکت دوربین هم مثل ضربات تند و سریع و در عین حال صحیح است.

به تمام این زیبایی‌های بصری، موسیقی بسیار خوبی هم اضافه کنید و ارایه‌ی کلی بازی به کمال می‌رسد. موسیقی بازی برگرفته از انیمه است، ولی نه کاملا و قطعه‌های جدیدی را هم چه برای مبارزات و چه برای بخش داستانی در خود جای داده است. موسیقی بازی کاری می‌کند تا هر مبارزه به حماسی‌ترین شکل ممکن برگزار شود.

سلیقه

بازی Kill la Kill: IF بخش‌های متعددی دارد که هر کدام می‌تواند برای مدتی سرگرم‌تان کند. تمام کردن بخش داستانی حدود شش ساعت طول می‌کشد، بازی یک بخش چند نفره‌ی آنلاین و صد البته آفلاین دارد که چه به صورت معمولی و چه به صورت رقابتی می‌توانید آن را تجربه کنید.

حالت Survival شما را در مقابل مجموعه‌ای مشخص از حریف‌ها قرار می‌دهد و کم و بیش شبیه به حالت آرکید دیگر بازی‌های مبارزه‌ای است. بخش دیگری هم در بازی وجود دارد که در آن زمان مشخصی دارید تا تعداد زیادی دشمن معمولی را در یک محیط از بین ببرید.

با انجام هر مبارزه، در هر بخش بازی، پول دریافت می‌کنید که می‌توانید آن‌ها را بخش طراحی فیگور صرف کنید یا این که با استفاده از آن‌ها صداهای مختلف شخصیت‌ها را آنلاک کنید و به آن‌ها گوش دهید. بخش طراحی فیگور حالتی است که در آن زمین و شخصیت‌هایی که می‌خواهید را انتخاب می‌کنید، حالت بدن و چهره‌ی آن‌ها را انتخاب می‌کنید و نهایتا از چیزی که ساخته‌اید، عکس می‌گیرید.

یک دیکشنری کامل، یا در واقع دائره‌المعارف هم در بازی قرار داده شده است که فقط هم به بازی نمی‌پردازد و اساسا یک دیکشنری کامل برای معرفی دنیای Kill la Kill است. جزییات تمام شخصیت‌های این دنیا، اتفاقات، اصطلاحات و هر چیزی که درباره‌ی انیمه وجود داشته باشد، در این دائره‌المعارف گنجانده شده است و خوراک طرفداران Kill la Kill است.

بازی به اندازه‌ی خودش محتوا دارد، ولی زمانی جواب می‌دهد که پشتیبانی سازندگان از آن ادامه داشته باشد. می‌دانیم که به زودی قرار است دو شخصیت دانلودی به صورت رایگان به بازی اضافه شود و سازندگان بازی هم گفته‌اند که به پشتیبانی از آن ادامه خواهند داد. در نتیجه می‌توانیم بگوییم که بازی قرار نیست به این زودی‌ها فراموش شود، مخصوصا که همین امسال در بزرگترین تورنمنت‌های بازی‌های مبارزه‌ای هم حضور دارد.

نهایتا، باز روی این موضوع تاکید می‌کنیم که بازی Kill la Kill: IF – The Game مشخصا برای طرفداران انیمه‌ی آن ساخته شده است. بازی هم‌قیمت دیگر بازی‌های مبارزه‌ای روز است و این موضوع، مطمئنا از ارزش آن کم می‌کند، ولی اگر بخواهیم به خودی خود بازی را بررسی کنیم، به راحتی می‌توانیم بگوییم که Kill la Kill: IF یک بازی مبارزه‌ای عالی است که طرفداران انیمه را پس از سال‌ها، دوباره و با موفقیت به دنیای Kill la Kill بازمی‌گرداند.