آیا حرف زدن با خود طبیعی است؟

زمان مورد نیاز برای مطالعه: ۹ دقیقه
گفت‌وگوی درونی مثبت و منفی

آیا حرف زدن با خودمان کاری طبیعی است؟ اغلب ما در کودکی دوست خیالی داشته‌ایم یا ساعت‌هایی در طول روز هست که با خودمان حرف می‌زنیم. بعضی از افراد خودشان را مدام سرزنش می‌کنند یا برخی دیگر ممکن است با گفتن جملات انگیزشی مختلف به خودشان بخواهند احساسات مثبت را در خود تقویت کنند.

بنابراین باید بدانید که بیشتر مردم تا حدی با خودشان صحبت می‌کنند، هرچند ممکن است همیشه متوجه این کار نباشند. گفتگوی درونی شما می‌تواند شامل یک خودگویی مثبت یا منفی باشد. برخی تحقیقات نشان می‌دهند که صحبت کردن با خود می‌تواند مهارت‌های استدلال و حل مسئله را بهبود ببخشد.

اما در عین حال که صحبت با خود در اغلب موارد طبیعی است، اگر به شکلی افراطی انجام شود، می‌تواند نشانه‌ای از یک مشکل روانی باشد. این موضوع به این دلیل است که گاهی خودگویی با احساس تنهایی و انزوای اجتماعی افزایش پیدا می‌کند.

چرا مردم با خود صحبت می‌کنند؟

اگرچه بیشتر افراد با خودشان صحبت می‌کنند، اما تحقیقات اندکی درباره علت این رفتار وجود دارد. برخی کارشناسان متوجه شده‌اند که گفتگوی درونی در افرادی که در کودکی تک‌فرزند بوده‌اند، بیشتر رایج است. همچنین افرادی که در کودکی دوستان خیالی داشته‌اند، به احتمال بیشتری در بزرگسالی با خودشان حرف می‌زنند. محققان فرض می‌کنند افرادی که دارای تخیل فعال‌تر هستند یا نسبت به احساسات خود آگاهی بیشتری دارند، ممکن است بیشتر با خودشان صحبت کنند.

علاوه بر این، افراد ممکن است برای حل مشکلات، کاهش اضطراب یا بهبود عملکرد در کار و مدرسه با خود صحبت کنند. این نوع از گفت‌وگو به خودگویی مثبت اشاره دارد. به این معنا که افرادی که با خودشان به شکل مثبتی صحبت می‌کنند، ممکن است بتوانند بهتر با چالش‌های زندگی‌شان روبه‌رو شوند و نتایج بهتر و موثرتری کسب کنند. برای مثال، یک مطالعه نشان داده که بازیکنان بسکتبال وقتی با خودشان به شکل انگیزشی و آموزشی صحبت می‌کردند، سریع‌تر می‌توانستند توپ را در بازی پاس دهند و عملکرد بهتری داشتند.

ارتباط حرف زدن با خود با تنهایی

حرف زدن با خود همچنین ممکن است در افرادی که احساس انزوا یا تنهایی می‌کنند، بیشتر باشد. یک مطالعه نشان داده که افراد تنها اغلب نیاز شدیدی به تعلق خاطربه یک جمع دارند، بنابراین بیشتر با خود صحبت می‌کنند. این کار برای پر کردن نیازهایی است که از طریق تعاملات اجتماعی یا دوستی‌ها برآورده نشده است.

با این حال، افراد تنها ممکن است بیشتر به خودگویی منفی بپردازند و مثلاً خود را سرزنش کنند. خودگویی منفی بیش از حد می‌تواند مضر باشد و خطر ابتلا به اختلالاتی مانند وسواس فکری-عملی (OCD)، اضطراب یا اسکیزوفرنی را افزایش دهد.

ارتباط حرف زدن با خود با تنهایی

گفت‌وگوی درونی مثبت و منفی

گفت‌وگوی درونی می‌تواند منفی یا مثبت باشد. در گفت‌وگوی درونی منفی، شما افکار یا باورهای منفی درباره خودتان یا شرایطتان را تأیید و تقویت می‌کنید. به‌عنوان مثال، ممکن است بر ترس‌ها، نگرانی‌ها، مشکلات یا حتی مواردی که در آن‌ها شکست خورده یا اشتباه کرده‌اید تمرکز کنید.

این نوع گفت‌وگوی منفی می‌تواند با خود تأثیرات مضری بر سلامت داشته باشد، به‌ویژه اگر نسبت به خودتان بیش از حد انتقادی باشید یا به خودتان بگویید که بی‌ارزش یا ناکام هستید. اگر بیش از حد با خود دیالوگ منفی برقرار می‌کنید، درمان می‌تواند به شما کمک کند تا این افکار منفی یا باورهای شکست‌خورده را با باورهای مثبت جایگزین کنید.

از سوی دیگر، گفت‌وگوی درونی مثبت شامل یک گفت‌وگوی درونی شادتر و تأییدکننده است. این نوع گفت‌وگو می‌تواند به بهبود تمرکز شما، افزایش باور شما به توانایی‌هایتان و حل مشکلات کمک کند. گفت‌وگوی مثبت می‌تواند عملکرد شما را بهبود بخشد و اغلب در ورزش برای کمک به عملکرد بهتر ورزشکاران مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نظریه روانشناختی اسپینوزا از چه می‌گوید؟

مزایای صحبت با خود

صحبت کردن با خود می‌تواند ابزاری مفید باشد، به‌ویژه اگر از آن برای دستیابی به پردازش موقعیت‌های دشوار یا بهبود عملکرد خود استفاده کنید. یک مطالعه نشان داده است که صحبت‌های مثبت با خود، عملکرد کودکان در ریاضیات را بهبود بخشیده، به‌ویژه زمانی که در توانایی‌های خود تردید داشتند.

پژوهشگران دریافته‌اند که وقتی کودکان جملات تأییدی مثبت را با خود تکرار و به خود یادآوری می‌کردند که تمام تلاش خود را خواهند کرد، ارتباط بین باورهای منفی و عملکرد آن‌ها قطع شد و در نتیجه امتیازات بهتری به دست آوردند.

مطالعه دیگری نتایج مشابهی نشان داد. پژوهشگران مشاهده کردند افرادی که هنگام انجام یک کار، دستورالعمل‌ها را با صدای بلند می‌خواندند یا با خود صحبت می‌کردند، درک بهتری از موضوع داشتند و نتایج مثبتی نسبت به کسانی که دستورالعمل‌ها را در سکوت می‌خواندند، به دست آوردند.

صحبت با خود همچنین می‌تواند برای ورزشکاران، به‌ویژه افراد مبتدی، مفید باشد. در یک پژوهش، محققان متوجه شدند که صحبت با خود می‌تواند به یادگیری مهارت‌های جدید، عملکرد بهتر در انجام وظایف و بهبود توانایی‌ها در حوزه‌هایی که نیاز به قدرت و توان بالا دارند، کمک کند. حتی ورزشکاران رشته‌های استقامتی مانند دویدن، دوچرخه‌سواری یا شنا ممکن است از صحبت مثبت با خود بیشتر بهره‌مند شوند.

چرا مردم با خود صحبت می‌کنند؟

چگونه صحبت کردن با خودمان را مدیریت کنیم

در حالی که شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد که صحبت کردن منفی با خودمان می‌تواند باعث شود که انگیزه‌مان تغییر کند و بهتر شویم اما بیشتر مواقع این نوع گفت‌وگو به سلامت روان آسیب می‌رساند. اگر متوجه شدید که اغلب هدف صدای درونی، القای احساسات منفی است، در اینجا چند روش برای خاموش کردن این منتقد درونی و ایجاد یک گفت‌وگوی درونی مثبت‌تر آورده شده است:

با خودتان به صورت سوم شخص صحبت کنید

پژوهشگران دریافته‌اند که گفت‌وگوی انگیزشی با خود، زمانی که به صورت سوم شخص انجام شود، بسیار مؤثرتر است. به عنوان مثال، گفتن «تو می‌توانی این کار را انجام دهی!» به نظر می‌رسد تأثیر بیشتری نسبت به گفتن «من می‌توانم این کار را انجام دهم!» دارد. این روش میزان اضطراب و استرسی که ممکن است داشته باشید، را کاهش می‌دهد.

آشنایی با 18 شاخه‌ی مهم و اصلی روان‌شناسی

بازسازی شناختی را امتحان کنید

بازسازی شناختی یک تکنیک درمانی است که می‌تواند به طور خاص در تغییر شیوه تفکر شما مفید باشد. این تکنیک به شما اجازه می‌دهد افکار و باورهای منفی را به افکار و باورهای مثبت‌تر تبدیل کنید. در اینجا چند نمونه آورده شده است:

گفت‌وگوی منفی با خود گفت‌وگوی مثبت با خود
من یک شکست‌خورده‌ام. ممکن است در این مورد اشتباه کرده باشم، اما مطمئنم دفعه بعد موفق می‌شوم.
من هرگز نمی‌‌توانم کاری را درست انجام دهم. من کامل نیستم و اشکالی ندارد که اشتباه کنم.
من به اندازه کافی خوب نیستم. به خودم اعتماد دارم که بهترین تلاشم را انجام دهم.

تغییر باورهای منفی به باورهای مثبت می‌تواند به بهبود عزت‌نفس، کاهش استرس و افزایش اعتماد به نفس شما در موقعیت‌های دشوار کمک کند.

روی قدردانی کردن از خودتان تمرکز کنید

گاهی اوقات بهترین راه برای بازسازی افکار یا گفت‌وگوی منفی با خود این است که توجه خود را به چیز دیگری مانند تمرکز بر قدردانی معطوف کنید. صحبت کردن با خود درباره چیزهایی که از آن‌ها قدردانی می‌کنید یا بابت آن‌ها سپاسگزار هستید، می‌تواند تمرکز شما را از افکار یا احساسات منفی دور کند.

تمرین قدردانی همچنین می‌تواند به شما کمک کند بیشتر انعطاف‌پذیرتر شوید. پژوهشگران می‌گویند قدردانی کردن می‌تواند نوعی از ذهن‌آگاهی باشد که به آرام کردن فعالیت مغزی شما کمک می‌کند و افکار مزاحم را کم می‌کند

از تکنیک‌های ذهن‌آگاهی استفاده کنید

گفت‌وگو با خود می‌تواند، بسته به اینکه چه چیزی به خود می‌گویید، اثرات مثبت و منفی داشته باشد. با ترکیب این گفت‌وگو با تکنیک‌های ذهن‌آگاهی، ممکن است بتوانید تعادل بهتری در گفت‌وگوی درونی خود ایجاد کنید و به جای نگرانی‌های گذشته یا آینده، بر لحظه حال تمرکز کنید. تکنیک‌های ذهن‌آگاهی ممکن است شامل تنفس عمیق، تکنیک‌های آرامش‌بخش یا حتی یوگا باشد.

نامی برای گفت‌وگوی منفی با خود انتخاب کنید

یک مطالعه نشان می‌دهد که به جای مقاومت در برابر گفت‌وگوی منفی با خود، بهتر است آن را بپذیرید. مقاومت در برابر این منتقد درونی، اتفاقا آن را پایدارتر می‌کند، اما پذیرش آن به شما این امکان را می‌دهد که آن را بشناسید و برای مدیریت آن اقدام کنید.

پژوهشگران پیشنهاد می‌کنند که برای این منتقد درونی، یک نام انتخاب کنید. وقتی شروع به درگیر شدن در گفت‌وگوی منفی با خود می‌کنید، آن را شناسایی کنید، کمی فاصله بگیرید و به آنچه این منتقد درونی می‌گوید گوش ندهید. این کار به شما کمک می‌کند گفت‌وگوی منفی خود را تشخیص دهید و نادیده بگیرید تا مانع از آن شوید که افکار شما را مسموم کند.

چه زمانی صحبت با خود نگران‌کننده می‌شود؟

گرچه صحبت کردن با خود برای اکثر افراد طبیعی است، اما اگر دائماً در معرض گفت‌وگوی منفی درونی قرار بگیرید، ممکن است به یک مسئله جدی تبدیل شود و حتی نشانه‌ای از وجود یک مشکل باشد. گفت‌وگوی منفی با خود همیشه نشان‌دهنده یک مشکل روانی نیست، اما می‌تواند خطر ابتلا به اختلالات روانی را افزایش دهد یا علائم فعلی را تشدید کند. به موارد زیر توجه کنید:

  • اختلال وسواس فکری-عملی (OCD): افراد مبتلا به وسواس فکری-عملی ممکن است افکار مزاحم یا گفت‌وگوی منفی‌ای را تجربه کنند که از کنترل خارج شده یا به صورت تکراری در ذهنشان جریان دارد. برای مثال، ممکن است نگران باشند که فرد بدی هستند، والدینی ناکافی هستند، یا شایسته چیزهای خوب در زندگی نیستند.
  • اسکیزوفرنی: گاهی اوقات صحبت بیش از حد با خود نشانه‌ای از اسکیزوفرنی است. برخی پژوهشگران معتقدند که اسکیزوفرنی اغلب باعث مشکلاتی مانند صحبت کردن با خود می‌شود. این افکار ممکن است با توهمات، تفکر آشفته و هذیان همراه باشد.
  • اختلال افسردگی: گفت‌وگوی منفی با خود اغلب یکی از ویژگی‌های کلیدی افسردگی است. برای مثال، احساس بی‌ارزشی و ناتوانی در افراد افسرده غیرمعمول نیست. این احساسات معمولاً ناشی از گفت‌وگوی منفی یا سرزنش خود هستند.
  • اختلال استرس پس از سانحه (PTSD): افراد مبتلا به PTSD معمولاً افکار مزاحم و باورهای منفی درباره خود یا دنیا دارند. این گفت‌وگوی منفی ممکن است منجر به سرزنش خود، احساس گناه و شرم شود.
  • اختلالات اضطرابی: وقتی فردی دچار اختلال اضطرابی باشد، اغلب گفت‌وگوی منفی‌ با خود را تجربه می‌کند، به‌ویژه درباره احتمال وقوع نتایج منفی در آینده.

آیا حرف زدن با خود طبیعی است؟

چه زمانی باید با یک متخصص سلامت روان تماس بگیرید؟

هرچند گفت‌وگوی منفی با خود را می‌توان گاهی با ابزارهایی مانند ذهن‌آگاهی و بازسازی شناختی مدیریت کرد، اما مواقعی وجود دارد که باید از یک متخصص سلامت روان کمک بگیرید. این مسئله به‌ویژه زمانی اهمیت دارد که گفت‌وگوی درونی شما در زندگی روزمره‌تان اختلال ایجاد کند یا باعث کاهش اعتمادبه‌نفس و عزت‌نفس شما شود.

صحبت با خود در بیشتر مواقع طبیعی است، اما می‌تواند نشانه‌ای از یک مشکل روانی زمینه‌ای نیز باشد. یک متخصص سلامت می‌تواند به شما کمک کند علت علائم خود را شناسایی کنید.

کلام آخر

صحبت کردن با خود در بیشتر مواقع موضوعی طبیعی است. همانطور که گفتیم گفت‌وگوی مثبت با خود مزایای بسیاری مانند بهبود عملکرد و افزایش عزت‌نفس دارد. اما گفت‌وگوی منفی با خود می‌تواند اعتماد به‌ نفس را کاهش داده و خطر ابتلا به مشکلاتی مانند اضطراب و افسردگی را افزایش دهد.

بنابراین مسئله این نیست که آیا با خود صحبت می‌کنید یا نه، بلکه این است که چگونه با خود صحبت می‌کنید.

منبع: health



برچسب‌ها :
دیدگاه شما

پرسش امنیتی *-- بارگیری کد امنیتی --

loading...
بازدیدهای اخیر
بر اساس بازدیدهای اخیر شما
تاریخچه بازدیدها
مشاهده همه
دسته‌بندی‌های منتخب برای شما
X