تاج گمشده سری شاهزاده‌ی ایرانی و یوبی‌سافت را به روزهای باشکوه خود باز می‌گرداند
گفتنی است که با بازی «شاهزاده‌ی ایرانی: تاج گمشده» (Prince of Persia: The Lost Crown)، استودیوی یوبی‌سافت مون‌پلیه (Ubisoft Montpellier) این سری را دقیقاً به ریشه‌های خود باز نمی‌گرداند چرا که این نسخه بیشتر یک بازی به سبک مترویدوانیا محسوب می‌شود. این در حالی است که نسخه‌های اصلی این سری بیشتر در سبک اکشن و ماجراجویی با عناصر Dungeon Crawl بودند. حتی بازی Prince of Persia: The Sands of Time یک اثر اکشن و ماجراجویی سه‌بعدی بود که به طرز معروفی مبارزات پیشرفته و دستکاری زمان را به نسخه‌ی اصلاح‌شده‌ی فرمول اصلی سری اضافه کرد.
با این حال، هنوز هم ممکن است بشنوید که بسیاری از بازیکنان از The Lost Crown به عنوان بازگشتی به دوران باشکوه شاهزاده‌ی ایرانی یاد می‌کنند. شاید بگویید که بسیاری احتمالاً منشأ یک سری را که برای مدت طولانی خفته بوده، اشتباه به خاطر می‌آورند؟ در برخی موارد، شاید اینطور باشد. با این حال، این ساده‌ترین و بهترین راه برای تصدیق این واقعیت است که چقدر احساس عجیبی است که یک بازی مدرن شاهزاده‌ی ایرانی را بازی کنید که هم ارزش نام آن این سری و هم نام زمانی پرافتخار شرکتی که آن را منتشر کرده، داشته باشد.
تاج گمشده که در کوه قاف اتفاق می‌افتد، شما را در نقش سارگون قرار می‌دهد. او یک جنگجو از گارد جاویدان (The Immortals) که وظیفه دارد شاهزاده غسان را از زندان نفرین شده‌اش نجات دهد. برای انجام این کار، باید از توانایی‌هایی که در مسیر بدست آورده‌اید برای رسیدن به مناطق جدید نقشه، شکست دادن انواع دشمنان، حل پازل‌ها و فرار از یک سری تله استفاده کنید. اگر با بهترین بازی‌های مترویدوانیا آشنا باشید، احتمالا با ۹۰ درصد گیم‌پلی آشنا خواهید بود. بسیاری از مابقی این ۱۰ درصد برای طرفداران شاهزاده‌ی ایرانی آشنا خواهند بود و برخی از عناصر منحصربه‌فرد آن مجموعه را که در طول ماجراجویی ۲۰ ساعته‌ی بازی قرار داده شده است، می‌شناسند.
توجه داشته باشید که تاج گمشده بدون شک خالی از ایده‌های جدید نیست. به عنوان مثال سیستم مموری شارد بازی به شما امکان می‌دهد اساساً از بخشی از جهان عکس بگیرید و آن را به نقشه‌ی خود اضافه کنید تا بتوانید به راحتی آن را به یاد داشته باشید. این یک ایده‌ی درخشان است که باید در هر بازی که نیاز به این همه عقب‌نشینی دارد، استاندارد شود. این همچنین تنوعی از گزینه‌های در دسترس‌پذیری فوق‌العاده‌ی بازی است که باید به طور خاص برای کسانی که اغلب برای پذیرش این سبک گیج‌کننده تلاش می‌کنند، مورد استقبال قرار گیرد. از طرف دیگر، کسانی که به دنبال چالش‌های اضافی هستند، ناامید نخواهند بود.
در این میان کیفیت مبارزه نیز در این بازی شگفت‌انگیز است. حتی بهترین بازی‌های مترویدوانیا گاهی اوقات می‌توانند مبارزه را به عنوان یک جنبه‌ی ساده از توانایی‌های عمدتا مبتنی بر پیشرفت که در طول مسیر بدست می‌آورید، تلقی کنند. تاج گمشده در ابتدا بر یک سیستم مبارزه‌ی دوبعدی به ظاهر ساده با محوریت پری کردن و کمبو زدن تاکید می‌کند که پیاده‌سازی کامل آن رضایت‌بخش است، اما زمانی که توانایی‌های پیشرفته را به ترکیب حرکات اضافه کنید، به طرز شگفت‌آوری پیچیده می‌شود.
مهمتر از همه، این سیستم مبارزه‌ی ریتمیک در هماهنگی با پلتفرمر و عناصر پیمایشی فوق‌العاده روان بازی کار می‌کند. هیچ چیز به اندازه‌ی هجوم به تله‌ی میخ، پریدن از دیوار و قطع راه خود از میان دشمن نزدیک بدون نیاز به فدا کردن شتاب قابل توجه، باعث نمی‌شود احساس بودن در قالب قهرمانی کنید که بازی به شما می‌دهد. در اثری که اغلب از شما می‌خواهد بفهمید که کجا باید بروید، نمی‌توانید ارزش زمان صرف شده در خارج از صفحه‌نمایش نقشه را تا این حد جذاب نشان دهید.
از لحظه‌ای که تاج گمشده معرفی شد، تعداد تکان دهنده‌ای از گیمر‌ها نسبت به وجود آن واکنشی منفی نشان دادند. برخی احساس می‌کردند که این یک بازی مستقل ارزان‌قیمت به نظر می‌رسد که با نام معروفی قصد درآمدزایی دارد، در حالی که برخی دیگر استدلال می‌کردند که یوبی‌سافت باید منابعی را که برای این پروژه صرف شده را در بازسازی شن‌های زمان یا یک بازی کاملاً جدید سرمایه‌گذاری می‌کرد.
با این حال، چیزی که بیش از آنچه هر کس دیگری می‌خواست مهم است، این است که استودیوی سازنده به وضوح می‌خواست اثری جذاب را خلق کند. شما به راحتی می‌توانید اشتیاق آن‌ها را در هر فریم انیمیشن، جزئیات پس‌زمینه، طراحی دشمنان و عملکرد آیتم‌های بازی مشاهده کنید که بسیار خلاق‌تر از آن چیزی است که تنها برای ساده و کاربردی بودن لازم است. این چیزی است که تاج گمشده را به یک بازی واقعی شاهزاده‌ی ایرانی تبدیل می‌کند.
روزی روزگاری، شاهزاده‌ی ایرانی با استفاده از میل ما برای شروع یک نوع خاص از ماجراجویی اسطوره‌ای به شیوه‌هایی که کمتر بازی دیگری می‌توانست آن را ارائه دهد، نامی برای خود دست و پا کرد. تکامل رسانه‌ی باعث شده است که هر بازی با آن سبک دوباره احساس انقلابی بودن کند، اما اشتیاق مسری استودیوی سازنده به این پروژه بدون شک روح ماجراجویی شما را به گونه‌ای بیدار می‌کند که هیچ پروژه‌ی شاهزاده‌ی ایرانی در ۲۰ سال اخیر نداشته است. تاج گمشده ممکن است شبیه یک بازی سنتی شاهزاده‌ی ایرانی به نظر نرسد اما باعث می‌شود که احساس کنیم بهترین بازی‌های این سری مدت‌هاست که آرزوی ایجاد چنین حسی را در ما دارند.
تاج گمشده بیش از یک بازگشت به فرم برای این سری، برای ناشر آن یعنی یوبی‌سافت نیز مانند یک انحراف دلپذیر به سمت شکوه است. در سال‌های اخیر، این شرکت به آرامی الکترونیک آرتز را به عنوان یکی از نام‌های مهم در میان ناشران بزرگ بازی‌های ویدیویی که نسخه‌های منظمی را در سری‌های فرمول بندی شده تولید می‌کنند، به چالش کشیده است. با این حال، زمانی یوبی‌سافت به عنوان یکی از معتبرترین منابع برای تجربه‌های اوریجینال و به خوبی ساخته شده شناخته می‌شد که در حین کاوش ایده‌های جدید، به هویت سری خود احترام می‌گذاشت. The Lost Crown به نظر یک نمونه‌ی بسیار نادر از مورد گفته شده است.
بدون شک هیچ اثری آنقدر خوب نیست که بتواند جنجال‌ها و رسوایی‌های متعددی را که یوبی‌سافت در سال‌های اخیر با آن‌ها درگیر بوده است، از بین ببرد اما تا حد زیادی نشان می‌دهد که این شرکت اگر بخواهد هنوز هم می‌تواند آثار موفقی از همه نظر تولید کند. از طرفی بین تاج گمشده و اساسینز کرید میراژ، این امیدواری وجود دارد که به افراد با استعدادی که بازی‌های یوبی‌سافت را می‌سازند، کمی فضای بیشتری برای دنبال کردن انواع پروژه‌هایی که توانایی‌ها، علایق و پتانسیل سری‌های آن‌ها را نشان می‌دهند، داده شود.
در نهایت The Lost Crown برای همیشه شانس شاهزاده‌ی ایرانی یا یوبی‌سافت را برای رفتن به سمت بهتر شدن تغییر نخواهد داد، اما چراغی از نور برای یک سری و ناشری است که هر دو برای مدتی طولانی است که در تاریکی پوشیده شده‌اند. این بازی هم اکنون برای کنسول‌های نسل هشتم و نهمی پلی‌استیشن، ایکس‌باکس، نینتندو سوییچ و رایانه‌های شخصی در دسترس است.
منبع: Den of Geek
