از رزیدنت اویل تا بایونتا؛ ۱۰ بازی بزرگسالانه‌ی برتر کنسول‌های نینتندو
هنگامی که کنسول Nintendo Entertainment System در سال ۱۹۸۵ در آمریکای شمالی عرضه شد، شرکت سازنده یعنی نینتندو به خانواده پسند بودن خود افتخار می‌کرد. در این میان زمانی که توسعه‌دهندگان و ناشران می‌خواستند که بازی‌های خود را به بازارهای آمریکای شمالی بیاورند، قوانین بسیار سخت‌گیرانه‌ای در مورد سانسور محتوا وجود داشت. یکی از مشهورترین نمونه‌ها، پورت SNES بازی مورتال کامبت است که تمام مرگ و میرهای خونین و غمگین از آن حذف شد و بازیکنان تصمیم گرفتند که نسخه‌ی سگا جنسیس را خریداری کنند که در آن می‌توانستند با استفاده از یک کد غرق در خون شوند.
از آن زمان، نینتندو مجبور شد تا چشم خود را بر آنچه که کمپانی‌ها هر چند وقت یک بار روی سیستم‌های آن منتشر می‌کردند، ببندد. حال در این مقاله به برخی از برجسته‌ترین بازی‌ها دارای رده‌بندی سنی بزرگسال (M) را که روی کنسول‌های نینتندو عرضه شده‌اند، خواهیم پرداخت و نشان خواهیم داد که همه‌ی بازی‌های کنسول‌های این شرکت خانواده پسند نیستند.
۱۰. Omega Labyrinth Life
تهیه کننده: D3 Publisher / سازنده: Matrix Software
سال انتشار: ۲۰۱۵
پلتفرم: NS
بیایید لیست را با اثری شروع کنیم که نشان می‌دهد نینتندو یاد گرفته در مورد محتوای بالغانه در بازی‌های ویدئویی خود خوب عمل کند. بازی Omega Labyrinth Z در ابتدا برای پلی‌استیشن ۴ و پلی‌استیشن ویتا در ژاپن به عنوان یک بازی نقش‌آفرینی Dungeon Crawling منتشر شد که همه‌ی اعضای گروه بازیکن، دخترانی مدرسه‌ای بودند و با شکست دادن دشمنان، سینه‌هایشان بزرگتر می‌شد. هنگامی که کمپانی D3 سعی کرد بازی‌ها را به آمریکای شمالی بیاورد، سونی سیاست سانسور جدیدی را معرفی کرد که به شدت جلوی آن را گرفت. چند ماه بعد، D3 اعلام کرد که Omega Labyrinth Life را برای نینتندو سوییچ می‌سازد. بازی تغییری نکرده و در آن دختران مدرسه‌ای در چیدمان‌هایی تصادفی از سیاه‌چال‌ها با اندام‌های بزرگتر با هیولاها می‌جنگیدند.
شرکت سازنده در ادامه اعلام کرد که در حال ساخت یک نسخه‌ی خانواده پسندتر برای پلی‌استیشن ۴ است تا سیاست جدید سونی را در آن زمان به نوعی راضی کند. در حالی که نسخه‌ی سوییچ بازی با تمام زرق و برق خود به صورت کاملاً دست نخورده منتشر شد، نسخه‌ی پلی‌استیشن ۴ به طور قابل توجهی سانسور شد. این سانسور به حدی بود که مجبور شد Omega را از عنوان بازی حذف کند زیرا نماد آن شبیه به سینه بود. همچنین شایان ذکر است که نسخه‌ی نینتندو سوییچ، تقریبا سه برابر نسخه‌ی پلی‌استیشن ۴ فروش داشت. این در حالی بود که نسخه‌ی سوییچ حتی گران‌تر بود. با وجود این آمار فروش، سونی همچنان سیاست سانسور خود را روی بازی‌هایی مانند Senran Kagura Burst: ReNewal ،Dead or Alive Xtreme 3 و Doki Doki Literary Club Plus اعمال کرد.
۹. Senran Kagura 2: Deep Crimson
تهیه کننده: Marvelous / سازنده: Tamsoft
سال انتشار: ۲۰۱۴
پلتفرم: ۳DS
اگر تصمیم گرفتید اصطلاح ماکروماستیا را در اینترنت جست‌وجو کنید و متوجه شدید که این اصطلاح پزشکی برای شرایطی است که در آن یک زن از سینه‌های بیش از حد بزرگ رنج می‌برد، احتمالا متوجه شده‌اید که این بازی قرار است در لیست ظاهر شود چرا که احتمالا تعجب می‌کنید که چرا تقریبا هر دختری در این سری سینه‌های بیش از حد بزرگی دارد. در آوریل ۲۰۱۰، زمانی که کنیچیرو تاکاگی (Kenichiro Takagi) برای اولین بار به ۳DS نگاه کرد، از خود پرسید که چیزی که بازیکنان بیشتر از هر چیزی دوست دارند به صورت سه بعدی ببینند چیست؟ جای تعجب نیست که سینه‌ها اولین پاسخی بود که در حدود ۳۰ ثانیه به ذهن او خطور کرد. او سپس چند نفر را گرد هم آورد و یک سال و نیم بعد یک سری را آغاز کرد.
در حالی که خشونت در سری سنران کاگورا چندان زیاد نیست، اما محتوای جنسی و کمی کلمات ناپسند باعث شده تا بازی رده‌بندی سنی بزرگسال را دریافت کند. این فقط ماکروماستیا نیست که بی‌شرمانه به نمایش گذاشته می‌شود، بلکه تخریب لباس‌ها نیز باعث می‌شود که بخواهید این بازی را به هر قیمتی از والدین خود و دیگر افراد مهم زندگیتان پنهان کنید. این بازی همچنین یکی از تاریک‌ترین داستان‌های سری را دارد زیرا این اولین اثری است که در آن دختران به طور منظم با یوماها مبارزه می‌کنند. دشمنان سری The Legend of Zelda در مقایسه با هیولاهای این بازی مانند یک شوخی هستند.
از طرفی بسته‌ی الحاقی Busticated به شما اجازه می‌دهد تا اندازه‌ی سینه دختران را تنظیم کنید. با این حال، ابتدا باید در کمپین عجیب و غریبی بازی کنید که در آن شخصیت آسوکا با نوشیدن یکی از ترکیبات عجیب هاروکا سینه‌هایش را کوچک می‌کند. البته هنگامی که تمام محتوای جنسی را کنار بگذارید، خواهید دید که بازی‌های این سری داستان‌های شگفت‌انگیزی دارند که شما را برای مدت‌ها درگیر خود نگه می‌دارند.
۸. Turok 2: Seeds of Evil
تهیه کننده: Acclaim Entertainment / سازنده: Iguana Entertainment
سال انتشار: ۱۹۹۸
پلتفرم: N64
در حالی که بازی Turok: Dinosaur Hunter در نوع خود اثری بسیار خشن بود، دنباله‌ی آن از این نظر سطح این سری را به شدت بالا می‌برد. در واقع، سطح خشونت آن با دیگر بازی‌های آن زمان مانند دوم، Duke Nukem 3D ،SiN و موارد مشابه‌ی دیگر دیگر برابری می‌کند. یکی از نمادین‌ترین سلاح‌های بازی، Cerebral Bore است که با یک شلیک دشمنان را نابود می‌کند. خشونت این سلاح به اندازه‌ی کافی بالاست تا بازی را برای کودکان نامناسب کند. البته این بازی برای مدت زیادی در انحصار نینتندو ۶۴ نبود زیرا یک ماه بعد به رایانه‌های شخصی نیز آمد. با این وجود، رایانه‌های آن روزها در مقایسه با کنسول‌های آن دوره بسیار گران بودند، بنابراین بسیاری برای تجربه‌ی بازی به کنسول نینتندو رجوع کردند.
۷. No More Heroes
تهیه کننده: Marvelous Entertainment / سازنده: Grasshopper Manufacture
سال انتشار: ۲۰۰۷
پلتفرم: Wii
با توجه به اینکه Wii از نظر قدرت گرافیکی ضعیف‌تر از پلی‌استیشن ۳ و ایکس‌باکس ۳۶۰ بود، موشن کنترل به عنوان تغییردهنده‌ی صنعت بازی معرفی شد و نینتندو امیدوار بود که با این نوع کنترل بتواند مورد ذکر شده را به نوعی جبران کند. متأسفانه بسیاری از بازی‌های قبلی نتوانسته بودند افراد زیادی و به ویژه مخاطبان مسن‌تر را راضی نگه دارند. بازی No More Heroes به عنوان یک بازی جهان باز منحصربه‌فرد منتشر شد که در آن بازیکنان می‌توانستند کنترل اوتاکویی با نام تراویس تاچ داون را به دست گیرند. شخصیت او به این دلیل جالب بود که پول خود را برای بازی های ویدئویی و ویدیوهای کشتی هدر می‌داد و به سختی زندگی خود را می‌گذراند.
در بین مراحل، بازیکنان می‌توانند کارهای عجیب و غریبی را انجام دهند تا پولی برای خرید کالا به دست آورند، کاتانای خود را ارتقا دهند، تمرین کنند و در مسابقات با دیگر قاتل‌ها رقابت کنند. هرچند که عنصرهای خون و تراژدی قطعاً عاملی برای جذب مخاطبان بالغ‌تر است، با این حال بازی دارای یک خط داستانی بسیار منحصربه‌فرد و شخصیت‌های دوست‌داشتنی بسیاری است. علاوه‌بر این، چند بازی می‌شناسید که در آن با رفتن به حمام می‌توانید بازی خود را ذخیره کنید؟ محبوبیت این بازی باعث شد تا دنباله‌هایی برای آن منتشر شود و تبدیل به یکی از آی‌پی‌های جذاب نینتندو شود.
۶. Grand Theft Auto: Chinatown Wars
تهیه کننده: Rockstar Games / سازنده: Rockstar Leeds
سال انتشار: ۲۰۰۹
پلتفرم: DS
به عنوان اولین بازی این سری روی کنسول‌های قابل حمل، Grand Theft Auto Advance چیزی نبود که بتواند بسیاری را راضی نگه دارد. پس از ۲ نسخه بر روی پلی‌استیشن پرتابل، Take-Two تصمیم گرفت تا قدرت خود را با Nintendo DS امتحان کند. علی‌رغم نداشتن صداپیشگی و صحنه‌هایی سینمایی که به صورت صفحات یک کتاب مصور بودند، Chinatown Wars پس از انتشارش مورد تحسین بسیاری از منتقدان قرار گرفت زیرا Take-Two توانسته بود که با هر آنچه که دارد کار کند. در این لیست، این بازی با امتیاز ۹۳ در متاکریتیک، بالاترین امتیاز را در بین دیگر آثار DS کسب کرده است.
اگرچه بازی از نظر فنی محدودتر از آنچه بود که در پلی‌استیشن پرتابل مشاهده شد، با این حال همچنان خشونت و دیالوگ‌های ناپسندی داشت که به آن کمک می‌کرد تا خود را به عنوان یک بازی GTA واقعی و نسخه‌ای شایسته در این سری معرفی کند. با این حال، چیزی که واقعا بازی را متمایز می کرد، توانایی فروش مواد مخدر برای کسب درآمد اضافی بود. برای اینکار فقط مطمئن شوید که یک ماشین فرار سریع و یک مسیر خوب برنامه‌ریزی شده دارید، زیرا تراکنش‌های بزرگتر باعث اذیت شما می‌شود و گذاشتن وثیقه یا پرداخت صورت حساب پزشک بدون شک می‌تواند سود شما را کاهش دهد.
۵. Bayonetta 2
تهیه کننده: Nintendo / سازنده: PlatinumGames
سال انتشار: ۲۰۱۴
پلتفرم: Wii U
در حالی که اولین نسخه از بایونتا، جهان بازی‌های ویدئویی را به آتش نکشید، با این حال همچنان یک بازی عالی با لحظات عجیب و غریب و اکشن فوق‌العاده محسوب می‌شود. علاوه‌بر این شما در بازی در قالب یک جادوگر قرار می‌گرفتید که از موهای خود به عنوان سلاح استفاده می‌کرد که در آن زمان بسیار خلاقانه بود. بدیهی است که با توجه به کیفیت اولین نسخه، طرفداران برای دنباله‌ی آن سر و صدای زیادی به پا کردند. متأسفانه به دلیل مشکلات مالی استودیوی سازنده یعنی پلاتینیوم‌گیمز، آن‌ها مجبور شدند آن را انحصاری کنسول Wii U کنند.
با این وجود، این بازی به خاطر جلوه‌های بصری خیره‌کننده، گیم‌پلی عالی، باس‌‌های عجیب و غریب و موارد مشابه دیگری مورد تحسین قرار گرفت. این بازی با خشونت جنون‌آمیز، ارجاعات جنسی متعدد و محتوای جنجالی، رده‌بندی سنی بزرگسال را با افتخار به خود اختصاص داد. البته این بازی به دلیل انتشار آن روی کنسولی که بسیاری از افراد علاقه‌ای به آن نداشتند، از نظر فروش چندان موفق عمل نکرد. خوشبختانه، انتشار مجدد آن روی سوئیچ مقداری باعث بهبود آن در این زمینه شد.
۴. Eternal Darkness: Sanity’s Requiem
تهیه کننده: Nintendo / سازنده: Silicon Knights
سال انتشار: ۲۰۰۲
پلتفرم: GameCube
زمانی که کنسول گیم‌کیوب عرضه شد، بازی‌های انحصاری با رده‌بندی سنی بزرگسال روی کنسول‌های نینتندو چیز جدیدی نبودند، اما منتشر شدن یک اثر وحشت بقا توسط خود نینتندو چیز عجیبی بود. در حالی که Eternal Darkness: Sanity’s Requiem ممکن است شبیه به اثر ترسناکی مانند رزیدنت اویل باشد، یک تفاوت فاحش وجود دارد که آن را از این سری متمایز می‌کند. در بازی نوار سلامتی عقل هنگامی که شروع به کم شدن می‌کند، بازیکن تغییرات عجیبی را در محیط تجربه می‌کند. این موارد می‌تواند از مزاحمت‌های جزئی از تغییر زاویه‌ی دوربین گرفته تا صفحه‌ی آبی مربوط به مرگ متغیر باشد و باعث شود بازیکنان فکر کنند که یک نقص فنی واقعی وجود دارد.
در حالی که بازی نمرات فوق‌العاده‌ای را کسب کرد، Eternal Darkness: Sanity’s Requiem از نظر فروش کمتر از حد انتظارات سازندگان ظاهر شد. گفتنی است که در پایان سال ۲۰۰۶، این بازی کمتر از نیم میلیون نسخه در سراسر جهان فروخت که چندان سودآور محسوب نمی‌شود. دنیس دایک (Denis Dyack)، یکی از نویسندگان و کارگردانان بازی، پس از ورشکستگی کمپانی سازنده Silicon Knights، تلاش کرد تا از طریق یک کمپین در پلتفرم کیک‌استارتر، جانشینی معنوی با عنوان Shadow of the Eternal را عرضه کند، اما از هدف خود دست کشید. اگرچه نینتندو مالک این آی‌پی است و همچنان به نوعی به ساخت دنباله‌ی آن علاقه نشان می‌دهد، با این حال شاهد شروع توسعه‌ی چیزی نبودیم. این موضوع غم‌انگیز است زیرا برخی از بازیکنان حداقل دوست دارند که پورتی از Eternal Darkness: Sanity’s Requiem را برای دیگر پلتفرم‌ها ببینند.
۳. MadWorld
تهیه کننده: Sega / سازنده: PlatinumGames
سال انتشار: ۲۰۰۹
پلتفرم: Wii
یکی از جنایی‌ترین بازی‌های نادیده گرفته شده برای کنسول Wii، با پالت رنگی خود سروصدای زیادی به پا کرد. گرافیک Madworld برای بسیاری از بازیکنان عجیب و غریب بود. محیط تک رنگ بازی به همراه رنگ خون شبیه شهر گناه فرانک میلر بود و همچنین روی سیستمی منتشر شد که در مراکز خرید مختلف زیادی می‌توانید پیدا کنید. در هر صورت Madworld آنطور که باید موفق نشد و این واقعا مایه‌ی شرمساری است زیرا این بازی بسیار جذاب و سرگم‌کننده است، حتی اگر کوتاه باشد. داستان بازی کاملاً شبیه The Running Man از استیون کینگ است که در آن جک کیمن باید دشمنان را به روش‌های خلاقانه بکشد تا امتیاز کافی برای مبارزه با غولآخر هر مرحله کسب کند که واقعاً عجیب و خلاقانه هستند.
Madworld همچنین صدای گرگ پروپس از ?Whose Line is it Anyway و جان دی ماجیو از Futurama و Jake the Dog از Adventure Time را قرض گرفت که طعمی کارتونی را به حجم دیوانه‌کننده‌ی خشونت آن اضافه کرد. چیزی که احتمالاً به فروش بازی لطمه زد این بود که روی سیستمی عرضه شد که روی آثاری مناسب برای گیمرهای معمولی متمرکز بود.
۲. Resident Evil 4
تهیه کننده: Capcom / سازنده: Capcom Production Studio 4
سال انتشار: ۲۰۰۵
پلتفرم: GameCube
زمانی که گیم‌کیوب در نوامبر ۲۰۰۱ عرضه شد، مشکلاتی داشت و بسیاری می‌پرسیدند که آیا این کنسول می‌تواند در برابر کنسول‌هایی مانند ایکس‌باکس و پلی‌استیشن ۲ مقاومت کند یا خیر. از طرفی امید چندانی وجود نداشت که گیم‌کیوب بتواند مخاطبان نسبتاً بزرگسال را جذب کند. دو بازی اول سری رزیدنت اویل قطعاً به از بین بردن این توهم یعنی بچه‌گانه بودن گیم‌کیوب کمک کردند، اما این رزیدنت اویل ۴ بود که دنیا را وادار کرد تا متوجه‌ی پتانسیل این سیستم شود. رزیدنت اویل ۴ یک شاهکار در ژانر وحشت بقا بود. راهروهای باریک، کنترل‌های تانک مانند و زوایای ثابت دوربین در این نسخه از بین رفته بودند و لیان اس کندی با زاویه‌ی دوربین نوآورانه آزاد بود تا در یک محیط باز عظیم پرسه بزند و قسمت‌های خاصی از بدن دشمنان را هدف قرار دهد تا آن‌ها را گیج کند.
با این حال، بازی همچنین فوق‌العاده خشن بود. تا قبل از انتشار Resident Evil 7: Biohazard در سال ۲۰۱۷، بسیاری از مردم این بازی را خشن‌ترین نسخه در این سری می‌دانستند و به راحتی می‌توان دلیل آن را فهمید. از توانایی بریدن سر گانادوس با یک گلوله در جای مناسب گرفته تا ملاقات لیان با یک پایان خشن و وحشتناک به دست دکتر سالوادور و اره برقی مشهور او، رزیدنت اویل ۴ از نظر خشونت کمبودی نداشت. این بازی ممکن است بارها و بارها از نسخه‌ی برتر Wii گرفته تا بازسازی اخیر به شکل‌های مختلف عرضه شده باشد اما به یاد داشته باشید که این شاهکار کلاسیک برای اولین بار در سیستمی ظاهر شد که به نظر می‌رسید به کودکان تعلق دارد!
۱. Conker’s Bad Fur Day
تهیه کننده: Rare / سازنده: Rare
سال انتشار: ۲۰۰۱
پلتفرم: N64
بازی جنجالی Conker’s Bad Fur Day نه تنها سخت‌افزار نینتندو ۶۴ را به نقطه‌ی شکست خود نزدیک کرد، بلکه محتوای نادرست سیاسی را تا جایی که می‌توانست عرضه کرد. این بازی پیش‌فرض کودک پسند حیوانات جنگلی انسان‌نما را گرفت و کاملا آن را وارونه کرد. قهرمان اصلی بازی یک سنجاب بد دهن است که بازی را در یک کافه شروع کرده که در آن حسابی با دوستانش نوشیدنی مصرف می‌کند. سپس روز بعد با حالت خمارگونه‌ی شدیدی از خواب بیدار شده و هیچ سرنخی از اینکه کجاست، ندارد. هنگامی که هوشیار می‌شود، مجبور است برای یافتن راه خانه‌اش با حوادث ناگوار زیادی سروکله بزند.
نیازی به گفتن نیست که این بازی با داشتن خشونت بالا، دیالوگ‌های ناپسند و محتوای جنسی، به راحتی رده‌بندی سنی بزرگسال را دریافت کرد. همچنین ارجاعات زیادی به فیلم‌های مختلف در بازی وجود دارد و بسیاری از آن فیلم‌ها نیز تنهاً مناسب بزرگسالان هستند. از The Terminator گرفته تا Evil Dead تا Saving Private Ryan و در نهایت ارجاعات جزئی به The Matrix و Aliens، این بازی به تمام آن جواهرات دارای رده‌بندی سنی بزرگسال ارجاع دارد. در نهایت شاید این بازی هیچ کار جدیدی در ژانر پلتفرمر انجام نداد و نوآوری خاصی نداشت اما قطعاً یک نفس تازه در میان آن بازی‌های خانواده پسند و بیش از حد بچه‌گانه‌ای بود که نینتندو به آن‌ها افتخار می‌کرد.
منبع: Gamefaqs
