میکرو: اولین ملاقات با قارچ‌خور
دهه‌ی هفتاد و هشتاد میلادی، عصر طلایی صنعت بازیهای ویدیویی است. با اینکه شرکت آتاری کنسول Atari 2600 خودش را عرضه کرده بود، اما هنوز هم دستگاه‌های آرکید محبوبیت بیشتری از کنسول‌های بازی داشتند. نینتندو هم تصمیم می‌گیرد تا با ساخت یک کنسول بازی، به صورت جدی به صنعت بازیهای ویدیویی وارد شود. نینتندو تصمیم می‌گیرد تا در ابتدا کامپیوتری خانگی بسازد که فلاپی دیسک میخورد و سخت‌افزاری قوی دارد، اما در نهایت این تلاش به ساخت کنسولی ارزان و ساده‌تر که مختص بازیهای ویدیویی است ختم می‌شود. کنسول بازی «فامیکام» (Famicom) یا همان میکرو هم به طور جدی، بازیهای ویدیویی را به شکل امروزی‌شان به زندگی‌مان وارد می‌کنند.
نمی‌خواهیم خیلی جدی به تاریخچه‌ی کنسول نینتندو بپردازیم و از سخت‌افزار آن بگوییم؛ این اطلاعات را می‌توانید خیلی ساده‌تر و سریع‌تر در ویکی‌پدیا پیدا کنید. هدف مجموعه مقالات «رترو»، قلقلک دادن حس نوستالژی شماست و اینکه بدانید «میکرو» اسم‌اش در امریکای شمالی Nintendo Entertainment System بود به درد کسی نمی‌خورد.
ما اولین کنسول خانگی نینتندو را به اسم «میکرو» و معروف‌ترین بازی تاریخ را هم به اسم «قارچ‌خور» می‌شناسیم. کنسول و بازیای که روند حرکت بازیهای ویدیوی را به صورت خیلی جدی تغییر داده‌اند. قارچ‌خور یا بهتر است بگوییم «سوپر ماریو» (Super Mario)، برای اولین بار عناصری را به بازیهای ویدیویی معرفی کرد که حتی امروزه هم در بازیها استفاده می‌شوند.
احتمالا کارتریج‌های بازی را به خاطر دارید. کارتریج‌ها را به یکدیگر قرض می‌دادیم و یا حتی آن‌ها را کرایه می‌کردیم. بازی کردن در زمان میکرو و سگا، بیشتر شبیه به دوره‌ی فعلی بود؛ یعنی مثل پلی‌استیشن۴ و ایکس‌باکس وان که کرک نشده‌اند و بازی کپی اجرا نمی‌کنند، با خرید چند کارتریج میکرو و سگا، هزینه‌ی باز‌ی‌های‌تان از خود کنسول بالا می‌زد.
کنسول NES یکی دو لوازم جانبی لوس و بی‌مزه هم داشت که یکی دوبار از آن‌ها استفاده کرده‌ایم و سپس آن را به کناری انداخته‌ایم. تفنگ NES و بازی «شکار اردک» را مطمئنا به خاطر دارید. کنسول NES هم‌چنین یک ربات هم داشت که فقط میشد با آن، بازیهای محدودی را تجربه کرد. شاید باورتان نشود، اما نینتندو حتی یک دستکش به ظاهر خفن هم برای نینتندو عرضه کرده بود که به جرات می‌گوییم به هیچ دردی نمی‌خورد.
عرضه‌ی کنسول Nintendo Entertainment System، فامیکام، میکرو یا هر چیز دیگری که خودتان صدای‌اش می‌کرده‌اید، کاری کرد تا نینتندو به یکی از غول‌های صنعت بازی تبدیل شود. البته بد نیست بگوییم که این کنسول، بدون سوپر ماریو، زلدا یا کنترا هیچ است و بازی‌های‌اش هستند که این همه خاطره را برای‌مان رقم زده‌اند. به همین دلیل هم است که سگا و آن همه کیفیت‌اش را به اندازه‌ی نینتندو دوست نداشتیم، اما صحبت درباره‌ی سگا را به مطلب خودش موکول می‌کنیم. فعلا تصاویر و تبلیغ‌های NES را در ادامه ببینید و کمی خاطره‌بازی کنید.
اگر با مطالب «گجت رترو» ما همراه بوده باشید می‌دانید که ما در دیجی‌کالا مگ قصد داریم با کمک شما یک موزه‌ی گجت‌های رترو درست کنیم. پس از اگر هنوز یک کنسول NES یا Famicom دارید از آن عکس گرفته و با هشتگ digikalamag_retro# روی اینستاگرام برای ما ارسال کنید. برای اینکه متوجه مشارکت شما بشویم فراموش نکنید اکانت اینستاگرام دیجی‌کالا مگ digikalamag@ را هم روی عکس‌هایتان تگ کنید. ما هم برای قدردانی از همراهی شما بهترین‌های آن‌ها را به نام خودتان روی اینستاگرام دیجی‌کالا مگ منتشر خواهیم کرد.
الان برای فروش جایی دارن؟؟؟
بازی مورد علاقه‌ی من یعنی ماریو(قارچ‌خور)
بازیش واقعا محشره
لعنت به اون دنیای کنونی و بازی GTA و Call Of Duty که عاملین اصلی نابودکردن ماریو هستن
اما نینتندو الانم بازی ماریو(قارچ‌خور)میسازه
ماه نوامبر امسال و سال بعد بمناسبت المپیک ۲۰۲۰ توکیو شراکت نینتندو و سگا در استادیوم این دوره نسخه‌ی جدید سری بازیهای ماریو و سونیک جوجه تیغی همراه هم منتشر خواهد شد
سلام یادش بخیر زمان چقدر زود میگذر برای ما دهه ۶۰ واقعا نوستالژی باز هستیم هر کدوم از اینهادنیا خاطر برامون زنده میشه یادم وقتی میکرو خریدیم چه قدر باهاش بازی می کردیم کل بچه های فامیل دورهم جمع میشدیم این زمان لعنتی ای کاش …….
یادمه کلاس سوم یا چهارم دبستان بودم یه روز با بابام رفتیم پشت شهرداری میکرو جنیوس خریدیم با یه بازی لاک پشت های نینجا
خود میکرویی که من خریدم در زمان خودش شاخ تکنولوژی اون زمان بود : رنگ مشکی دسته های بزرگ و قوی . دسته دوم هم بی سیم بود!!!! مثل دسته های ایکس باکس این دوره بود
البته من مثل دوستان حسرت av رو نخوردم ! چون تلوزیون ما ناسیونال ۲۱ اینچ بود و مسخره بازیای پارس رو نداشت! البته قبل از این تلوزیون دیگه ای داشتیم که من وقتی میخواستم فیش آتاری رو بهش بزنم از جلو افتاد و با صدای مهیبی ترکید! اون موقع کلاس اول دبستان بودم!
هیچ وقت لذت عوض کردن فیلم های میکرو با بچه محلام یادم نمیره …
۳ سال بعدش فروختم با قیمت ۱۵ هزار تومن
افسوس میخورم چرا نگهش نداشتم
بعد از اون هم دنیای سگا و جادوی مورتال کامبت بود و باقی قضایا . البته هنوز سگا رو نگه داشتم 🙂
یادش بخیر . من اون موقع ۱۱ سالم بود (۲۵ سال پیش) یه میکرو خریدم با مارک جنیوس که خیلی جالب بود فقط یه دسته داشت و از خود دستگاه هم میشد برای بازی کردن استفاده کرد یعنی روی دستگاه دکمه داشت و نوار بازی از بغل دستگاه جا میخورد و خیلی برای بازی کردن خوش دست بود من چند تا از این دستگاه خریدم چون بعد از مدتی نوار بازی اجرا نمیشد و مجبور بودم انتهای نوار رو به زبونم بکشم تا بازیها اجرا بشه و همین باعث سوختن دستگاه میشد. قیمت اون موقع ۸۵۰۰ تومان بود ولی سری بعد رو ۱۱۰۰۰ تومن خریدم . چی دورانی بود.
میکرو در اصل بدل چینی NES بود.
من هنوزم گاهی وقتها بازیهای میکرو (NES) و سگا (Genesis) رو با استفاده از Emulator روی لپ تاپ اجرا میکنم و به کودک درونم یه حال اساسی میدم 🙂
برم میکرو رو بیارم ماریو بزنم D:
با برنامه‌های emulator همچون Jnes می‌تونی روی ویندوز بازی کنی. ROM های اکثر بازیهاش هم تو اینترنت پیدا میشه. برای اندروید هم emulator وجود داره، مثلا John NES.
آره یادش بخیر من از این مدل هایی داشتم که چند تا بازی داشت
عکس های روی جعبش رو نگاه می کردم کــــــف می کردم
از خیابان سعدی مشهد (فکر کنم)گرفتیمش او زمون تو اون خیابان بعضی مغازه تا سقف جعبه های کسنول سگا رو چیده بودند او زمون عکس اون موجود آبی رنگ(سونیک) رو جعبه های سگا ناشناخته بود . مثل عادت همه دستگاه موقعی خریدیم مغازه دار برامون باز کرد تستش کرد .
برامون تو اون لحظه دیدن بازی کردن اون مغازه دار و پدر م که دستک دستش گرفته بود فقط کلید ها رو فشار میداد هیجان انگیز بود.
همین الان که دارم میگم ذوق او زمون دارم
واقعا یادش بخیر
راستی در مورد اون رباطی که میدادند(تو متن گفتید)بیشتر توضیح بدید
باتشکر
کسی یادش هست قیمت این کنسول حدود سال ۷۵ چند بود؟
میخوام ببینم وضع مالیمون نسبت به قبل چقدر پس رفت کرده 😐
دوست عزیز اون موقع نینتندو که ما به اسم اصلی میشناختیمش همین سفید ها که تو عکس بالا هستش و کیفیت ساخت بدنه و دسته بهتری داشت حدود ۱۲ هزارتومن بود من خودم سال ۷۷ یکی خریدم با پول عیدیام مشکیاش ۹ هزارتومن بود که تند تندم دسته هاش خراب میشد بازیاشم بستگی داشت از ۲و۳ هزار تومن بود تا ۵و۶ هزار تومن
وای چه خوب کردم نینتندومو نگهش داشتم حتما واسه دیجی تو اینستا میزارم امروز که رفتم خونه ماله من سفید طوسیه و هنوز دارمش سالمه سالمه ولی حیف کارتیریج بازیاشو دادم به بچهای فامیل(کنترا کمبت …)
من سال ۸۳ فکر کنم ۱۲ هزارتومان خریدم بازیهاش ولی قشنگ یادمه یک مدل ۱۵۰۰ بود یک مدل هم ۲۵۰۰
انصافا هم جذابیتش از بازیهای امروزه با گرافیکهای هیجان انگیزشون که اجرا میکنم بهتر بود
۱۳ تومان
۷ هزار و پونصد تومن
یادش بخیر، عجب کنسول دوست داشتنی ای بود، من وقتی خریدمش ۷ هشت سالم بود، اون موقع تلویزیون ما از این تلویزیون های ۲۱ اینچ پارس بود که تازه خریده بودیم و یه جورایی اوج تکنولوژی اون زمان بود، پدر و مادر هم از ترس خراب شدن تلویزیون نمیذاشتن زیاد باهاش بازی کنیم! اما یکی از بزرگترین حسرتهای زندگی من اینه که بخاطر سیاست عجیب و غریب شرکت پارس یعنی مخفی کردن ورودی تصویر AV پشت یک پوشش پلاستیکی سخت، تمام دوران بچگیم رو با وصل کردن کنسول به آنتن و با برفک و پرش تصویر سپری کردم، چند باری سعی کردم مخفیانه با پیچ گوشتی اون پوشش پلاستیکی رو بشکنم ولی از ترس خراب شدن تلویزیون ترسیدم این کارو کنم، بالاخره توی نوجوانی وقتی که تلویزیون مذکور رو میخواستیم بازنشسته کنیم اون پلاستیکو شکوندم و فهمیدم پشتش ورودی AV بوده! هیچ وقت بخاطر برفکی کردن دوران بچگیم شرکت پارس رو نبخشیدم، شایدم بخاطر نفرین های من به این روز افتاد!!!
دوست عزیز دقیقا همین بلا هم سر من اومن مجبورا AV تک فیش میزدیم به پشت انتن :\