[اینفوگرافیک] سرمازیستی؛ علم انجماد مردگان

زمان مورد نیاز برای مطالعه: ۱ دقیقه

جاودانگی و میل به نامیرایی یکی از آن حس‌هایی است که همه ما آدم‌ها به نوعی درگیرش هستیم. تقریبا تمام ما جانمان را دوست داریم، دوست نداریم بمیریم و دلمان می‌خواهد تا ابد زنده بمانیم. برای خیلی‌ها شاید دیدن آینده با آن تکنولوژی‌های عجیب و غریبش، یا دیدن پیشرفت‌های علم و حل شدن معماهای جهان هستی، یک آرزو است. فکرش را بکنید الان چقدر تکنولوژی‌های جذابی به بازار می‌آیند و اینگونه که پیش می‌رود چه تکنولوژی‌های جذاب دیگری در راهند. اما قسمت غمگین ماجرا این است که شاید! روزی دیگر ما نباشیم که شاهد آن‌ها باشیم چه برسد به اینکه بتوانیم از آن‌ها استفاده کنیم.

برخی (شاید تقریبا همه) به گونه‌ای به این اعتقاد رسیده‌اند که علم بالاخره می‌تواند راه حلی برای پیشگیری از مرگ پیدا کند. و فراتر از آن حتی بتواند مردگان را به زندگی دوباره بازگرداند. اولین ایده جامع درباره مفهوم نامیرایی متعلق به نویسنده‌ای به نام اتینگر است که ۵۰ سال پیش در طی یک بیانیه اعلام کرد که پیشرفت‌ها پزشکی بالاخره می‌تواند فرآیند مرگ را معکوس کند. این بیانیه باعث به وجود آمدن علم سرمازیستی شد. علم سرمازیستی درباره حفاظت از جسد در مقابل فساد است تا از این طریق بتوان بعدها با پیشرفت علم آن را به زندگی دوباره برگرداند.

این طرح موافقان و مخالفان خود را دارد. موافقان اعلام می‌کنند که علم پزشکی توانسته درمانی برای بسیاری از بیماری‌ها پیدا کند و در آینده هم خواهد توانست به علم نامیرایی دست پیدا کند. این افراد می‌گویند همین الان هم روی کره زمین موجوداتی وجود دارند که می‌توانند با منجمد کردن خود، بافت‌های بدن خود را سالم نگه‌داشته و در موقع نیاز به زندگی دوباره برگردند.

اما مخالفان این طرح درباره بازگردادن زندگی دوباره به مردگان شک دارند. حرف آن‌ها این است که اول هیچ تضمینی نیست که علم پزشکی بتواند به این علم دست پیدا کند. در ثانی اصلا هم علم توانست مردگان را به زندگی برگرداند، هیچ اطمینانی وجود ندارد که انسان جدید همان انسان قبلی باشد یا خیر!

منبع: futurism

 

برچسب‌ها :
دیدگاه شما

۸ دیدگاه
  1. علی خدائی پور

    اگر معتقد به تناسخ و زندگی ابدی باشیم و معتقد به جزء ایی از کائنات بزرگ ، فقط از حالتی به حالت دیگه کوچ میکنیم و احتیاج به این کارا نیست
    مولانا میگه : آن چیز که در جستن آنی ، آنی
    بیشتر فکر کنیم .

    1. عیسی

      ببخشید … ولی غیب گفتین شما!!! خوب کاملاً مشخصه با ایمان به جاودانگی و حفظ هوشمندی مان بصورت یک امر ذاتی دیگر قضیه حل شده و با خیالی آسوده زندگی میکنیم . ولی بحث و دغدغه اصلی همین است که ما بیشتر از اینکه احتمال دهیم هوشمندی و ذهنمان پایدار میماند، اینگونه هستی بر ما گواه میدهد که پس از مرگ تمامی وجودمان بعنوان یک موجود زنده و هوشمند دچار فساد شده و از بین میرود. منظور از بین رفتن، از بین رفتن ارگانیسم موجود زنده قبلی است که با توجه به قانون دوم ترمودینامیک و مسیر یکطرفه انتقال انرژی دیگر قابل بازگشت به موجود زنده قبلی نیستیم و این بزرگترین هراس و دغدغه ما انسانهاست که البته و در هر صورت بایستی با آن کنار آمد. پس اینکه این تلاش ها برای شما عجیب است، خودش عجیب است!!! علم همیشه در پی استفاده از قدرت هوشمندی جهت کنترل هستی و زندگی خود فعلی اش است و در طول تاریخ همیشه موفقیت و کاربردی بودنش را به انسانهای سفسطه گرا و طرفدار جمود و رویا گرایی ثابت کرده است.

  2. سجاد

    مطمعنا مرگ

  3. امین

    کاش توضیحات کامل تر بود

  4. سعدی

    تنها موردی که من رو وسوسه میکنه تا آینده رو تجربه کنم فقط و فقط اینه که میخوام در قرنهای آینده طرحهای جدید پراید رو ببینم.تا همینجا با تیبا کلی شگفت زده شدم.مطمئنم اگه مثلا سیصد سال دیگه چشمام رو وا کنم، وقتی تیبا ۳۰۰ رو ببینم ذوق مرگ میشم.

  5. رضا محمدی

    انا لله و انا الیه راجعون….

  6. محمد رضا

    من به شخصه کاملا با این کار موافقم و اگه پولش رو داشتم برای انجامش حتما درخواست میدادم. حالا چه همین انسان فعلی باشم،چه یه زامبی باشم.

  7. ///mahdispd

    اصلا لازم نیست همچین کاری اتفاق بیفته حداقل در مورد ادم های معمولی. دنیا با این حال داره جمعیتش زیاد میشه و با مشکلاتی از قبیل نبود آب یا غذای کافی و امثال اینها رو به رو میشه ما تو فکر مکان زندگی یا آب و غذای همین زنده ها موندیم(خواهیم موند) بعدا میایم. مرده هارم زنده کنیم که چی؟؟اون موقع ک شرایط سخت تر میشه

loading...
بازدیدهای اخیر
بر اساس بازدیدهای اخیر شما
تاریخچه بازدیدها
مشاهده همه