مریخی، میان‌ستاره‌ای نبود
«مریخی» (The Martian) ساخته‌ی ریدلی اسکات برنده‌ی جایزه‌ی گولدن گلوب در بخش کمدی شد. چند هفته پیش توفیق شد این فیلم را ببینم. واقعیت این است که کتاب مریخی که به زبان فارسی ترجمه شده را نخوانده بودم. با این حال از آن‌جا که صحبت‌های زیادی پیرامون رعایت دقیق نکات علمی در این فیلم وجود داشت، منتظر بودم هرچه زودتر آن را ببینم. به خصوص اینکه سال گذشته فیلم «میان ستاره‌ای» (Interstellar) واقعا خوب از آب درآمده بود و کسانی که به جنبه‌ی علمی فیلم‌های علمی-تخیلی فضایی اهمیت زیادی می‌دهند را حسابی مشعوف کرد.
هرچند منتظر بودم مریخی هم مثل میان‌ستاره‌ای حسابی من را تحت تاثیر قرار دهد، ولی بیشتر توی ذوقم زد. شاید کسان دیگری که با پسزمینه‌ی فکری شبیه به من فیلم را تماشا کردند هم این احساس را داشتند. هرچه میان‌ستاره‌ای به نسبت دیگر فیلم‌های علمی-تخیلی، عمیق و فلسفه‌ای بود که پیچیدگی‌های مختلفی داشت و در سکانس‌هایی واقعا می‌توانست احساسات را به آدم منتقل کند، مریخی بیشتر به یک فیلم طنز شبیه بود.
البته با خواندن «پلات» فیلم خیلی متوجه این طنز نمی‌شوید. داستان اتفاقا خیلی جدی است و درباره‌ی فضانوردی می‌گوید که به دلیل یک طوفان روی مریخ گیر می‌کند و همکارانش او را تنها می‌گذارند. سپس از آن‌جا که برای رسیدن کمک باید احتمالا چند سال منتظر بماند، آن‌جا دست به کشاورزی و کاشت سیب‌زمینی می‌زند. با این حال سناریوی آن پر از دیالوگ‌های طنز، موسیقی و اتفاقاتی است که باعث تفاوت شدید آن با میان‌ستاره‌ای می‌شود. داستان آن هم مفاهیم خیلی عمیقی را به چالش نمی‌کشد. احتمالا به همین دلیل است که امروز فیلم مریخی جایزه‌ی گولدن گلوب در بخش کمدی را برد.
از جمله افرادی نیستم که زیاد فیلم می‌بینند و نمی‌توانم از جنبه‌ی سینمایی نظر خاصی بدهم. همچنین نمی‌گویم که طنز بودن یک فیلم علمی-تخیلی که می‌خواهد جنبه‌های علمی را خیلی خوب رعایت کند بد است، ولی به هر حال تا حدودی با تصورات قشری که با پیش‌زمینه‌ی فکری میان‌ستاره‌ای به تماشای مریخی می‌روند در منافات است.
چی میگی خود نولان هم گفته اینتر استار نصفش علم هست و نصفش تخیلات اصلا تو برو واسه علم تحقیق کن بعد می فهمی که علم چی هست اما فیلم مریخی ۹۵درصد علم هست و نزدیک ترین فیلم از نظر دانشمندان به فضا بود
من خودم شخصا the martian رو ندیدم.
ولی سبک فیلم interstellar کلا یه مقدار با این سبک فرق می کنه.
interstellar کاملا متکی به نسبیت عام و مکانیک کوانتوم بود.
شاید این فیلم ها هم جنبه علمی داشته باشند اما نه به اندازه interstellar
interstellar از لحاظ علمی واقعا قوی بود
Interstellar فقط
به عنوان کسی که فیلم های تو این سبک رو زیاد دیدم ، قبول دارم با همشون فرق داشت (نه داستان حماسی Gravity بود ،نه داستان منفی گرایانه Interstellar و نه داستانی بود که بار منطقی و علمی ضعیفی داشته باشه مثل Sun Shine ).
ولی اگه بخوایم واقع گرایانه به داستان نیگا کنیم، اگه قرار باشه یک نفر ، تک و تنها ، بدون آب و غذا ویا حتی هوایی برای تنفس، تو یه سیاره ای که هیچ کس (تصحیح می کنم، هیچ چیز ) دیگه ای روش زندگی نمی کنه چند ماه دووم بیاره و از زندگی نا امید نشه ، به نظر من حتما باید یه همچین روحیه طنازی داشته باشه ! (به نظر من آدمایی بیش از حد با جدیت به قضایا نیگا می کنن ، اکثر از احساس تنهایی رنج می برن)
پرومتئوس هم فیلم درخور و شایسته بودکه من جز فیلمای عالی قرارش دادم.اگه کسی فیلمی شبیه میان ستاره ای کریستفر نولان میشناسه معرفی کنه. از دیدن این فیلما لذت میبرم. یه قدم جولوتر از انسان ها وافکار امروزیه.دقیقا همون چیزی بود که حسابی منو ذوق زده کرد. چون صبح تا شب بهش فکر میکردم. و تونستم در این فیلم بینم. حالا بماند که من فکرم بازم یه قدم جولوتر از اون داره پیش میره. آخر خوبی داشت. و نذاشت بیهوده تموم بشه. ولی با اوصاف دوستان این فیلم مریخی چنگی به دل نمیزنه. برای همین وقتمو براش صرف نمیکنم. فیلم تلقین نولان هم خیلی حال کردم. البته باید اهل اینجور فیلما باشی تا باهاش زندگی کنی وگرنه خسته کنندست برات.
این فیلم فقط توجیه گر زندگی در مریخ و سفر بدون باز گشت است
در ابتدای فیلم که طوفان شروع شد سفینه مجبور شد به خاطر طوفان مریخ را ترک کند در حالی که هیچ توجه ای به مکان سفینه راه بر موجود در مدار مریخ نشده است و خیلی راحت به آن اتصال پیدا کردند که همچین چیزی غیر ممکن است لذا طوفان مریخ باعث تخریب این سیفینه میشد که سفینه دیگر برای ماموریت آینده که فرد مریخی توانست با آن بگریزد خیلی سالم و آماده بود بدون این که طوفان به آن صدمه بزند و راه خروج بود
از مشکلات دیگر فیلم صرف نظر میکنیم که فرد چگونه اعتماد به نفس خود را حفظ کرده بود و …
در انتهای فیلم فرد مریخی نیز در انتهای فیلم با سفینه از مریخ خارج شد که برای ماموریت های آینده مریخ بود و کامل مشخص بود که هنوز تکنولوژی برای فرود و بلند شدن موشک های نداشتند که در فیلم هم به این گونه مشخص شده بود و این فرد برای خروج مجبور شد از این سفینه استفاده کند تا به سفینه راهبر برسد جالب توجه هست این سفینه برای خارج شدن از افق جاذبه مریخ است اما در انتهای فیلم وزن آن زیاد بوده و مجبور شد قسمت هایی از این سفینه باز شود تا بتواند به سفینه راهبر برسد پس اگر توانایی این را نداشت این سفینه برای ماموریت آینده مریخ هم به درد نمیخورد .
بماند که سفینه راهبر برای برگشت خیلی راحت با گردش دور زمین اینکار را کرد