۵+۱ بازی ترسناک برتر
نسل ششم کنسول‌های بازی‌های ویدیویی، منظورمان همان دوره‌ی پلی‌استیشن۲ است، پر بود از بازی‌های ژانر ترسناک. اما حالا چند سالی می‌شود که ساخت بازی در این ژانر به عهده‌ی بازی‌سازان مستقل افتاده است. با این حال، ژانر ترسناک به مخاطب‌اش بسیار وابسته است. یک بازی می‌تواند برای کسی ترسناک و برای دیگری بسیار معمولی باشد. به همین دلیل هم می‌توانیم به بازی‌هایی مثل بایوشاک یا F.E.A.R. هم به عنوان بازی‌های ترسناک نگاه کنیم.
با این حال، ژانر ترس و وحشت، عناصر خاص خودش را دارد. بازی‌های ترسناک را قبل از هر چیز برای آن ساخته‌اند تا مخاطبان موقع تجربه‌شان، حس و حال خوبی نداشته باشند! ترسناک‌ترین بازی‌ها داستان، اتمسفر و هیولاهایی که مستقیم توی صورت‌تان می‌پرند را به خدمت می‌گیرند تا تجربه‌ای هولناک تحویل‌تان بدهند.
با توجه به مدل زندگی تکراری و کم هیجان امروزی، بازی‌های ترسناک یکی از بهترین ابزارها برای تجربه‌ی ترس و هیجان هستند. با تجربه‌ی بازی‌های ترسناک، حتی می‌توانیم دیدی عمیق‌تر از روان انسان و آن چه در پس آن می‌گذرد، به دست بیاوریم.
در ادامه پنج بازی برتر ترسناک را از دیدگاه تحریریه‌ی دیجی‌کالا مگ انتخاب کرده‌ایم. با این حال، مطمئنا شما هم انتخاب‌های بهتری در ذهن دارید؛ انتخاب‌هایی که به ذهن ما نرسیده‌اند. در بخش نظرات از بازی‌های ترسناکی که به یادتان مانده برای ما و دیگران بگویید.
۵. Dead Space
اگر نظر ما را بخواهید، مجموعه بازی‌های «هوای مرده» (Dead Space) بعد از آن‌چه با قسمت اول‌اش به گیمرها نشان داد، حسابی افت کرده است. بازی هوای مرده می‌داند چطور شما را بترساند. داستان خوب بازی و دلایل پشت اتفاقات آن به کنار، اتمسفر هوای مرده، یکی از بهترین بخش‌های آن است. وقتی که برای اولین بار هوای مرده را بازی می‌کنید، قدم برداشتن در محیط بازی به‌نظرتان حسابی سخت می‌آید. بازی در ابتدا هیولاهایی را به صورت ناگهانی در مقابل‌تان قرار می‌دهد؛ شما هم بعد از آن با دیدن هر سوراخ سنبه‌ای انتظار دارید تا هیولایی به سمت‌تان حمله کند. صداگذاری در هوای مرده به قدری خوب است که حتی می‌توانید صدای نفس کشیدن و تکان خوردن هیولاها را در کانال‌های کولر بشنوید. اگر هوای مرده را بازی نکرده‌اید، همین حالا دست به کار شوید و به دنبال‌اش باشید؛ با این حال قید شماره‌ی دوم و سوم را بزنید.
۴. Resident Evil 2
رزیدنت اویل ۲ نسخه‌ای بهتر از قسمت اول این مجموعه بود. از معماهای بازی گرفته تا داستان، شخصیت‌ها و صحنه‌های‌اش، همگی در حالی که بسیار شبیه به رزیدنت اویل اول بودند، اما یک سر و گردن نسبت به آن پیشرفته کرده بودند. رزیدنت اویل ۲ از نظر گرافیکی به قدری پیشرفت کرده بود که در زمان عرضه‌‌ی بازی حتی تصورش را هم نمی‌کردیم بتوانیم بازی زیباتر از آن ببینیم. مواجهه با زامبی‌های بازی یکی از ترسناک‌ترین تجربه‌هایی است که از بازی‌های ویدیویی به یاد داریم. با این حال، ترسناک‌تر از زامبی‌ها، غولآخرهای رزیدنت اویل ۲ بودند. حتی دیدن «ویلیام بیرکین» به خودی خود کافی بود تا باعث شود از ترس دسته را پرت کنیم. شرکت کپکام، سازنده‌ی مجموعه بازی‌های رزیدنت اویل، گفته است که می‌خواهند رزیدنت اویل ۲ را از ابتدا برای کنسول‌های نسل جدید بازسازی کنند؛ فقط امیدواریم که مثل شماره‌های اخیر این مجموعه، بازی به یک اکشن بی‌کله تبدیل نشود!
۳. Silent Hill 2
سایلنت هیل (Silent Hill) به این دلیل خوب است که تمام انتظارات‌تان را در هم می‌شکند. سایلنت هیل عجیب است؛ آن قدر عجیب که برخی اوقات چیزی از آن نمی‌فهمید. اما همین موضوع است که این مجموعه را از تمام دیگر بازی‌های ترسناک جدا می‌کند. سایلنت هیل ۲ هم اوج عجیب بودن در این مجموعه است. باورتان می‌شود اگر بگوییم در پایان مخفی این بازی، یک سگ بامزه را می‌بینید که پشت صفحه‌ای نشسته و همه‌ی اتفاقات بازی را کنترل می‌کند؟! اگر بگوییم سایلنت هیل ۲ یکی از بهترین اتمسفرهای ترسناکی که تا به حال دیده‌ایم را در خود جای داده، دروغ نگفته‌ایم. داستانی درست و حسابی و جذاب را هم به صحنه‌های ترسناک و معماهای خوب ساینلت هیل ۲ اضافه کنید تا نتیجه‌ی نهایی، یکی از بهترین بازی‌های ترسناک تاریخ شود.
۲. Amnesia: The Dark Descent
«فراموشی» با روان‌تان بازی می‌کند؛ طوری که نمی‌خواهید آن را بازی کنید. به شما قول می‌دهیم که یکی دو ساعت پس از اینکه وارد بازی شدید، از شدت ترس آن را می‌بندید. در تمام بازی‌هایی که تا به الان نام برده‌ایم، حتی اگر هم اسلحه‌ای درست و حسابی به دست نداشتید، باز هم این توانایی را دارید تا از خود دفاع کنید. در فراموشی (و هم‌چنین انتخاب شماره‌ی یک‌مان)، توانایی دفاع از خود را ندارید. اگر هیولایی در بازی پیدای‌تان کند، می‌توانید مطمئن باشید که زنده نخواهید ماند. با این حال، باید در تاریکی مطلق از دست این هیولاها فرار کنید. هر چقدر هم بیشتر در تاریکی بمانید، دیوانگی به سراغ‌تان می‌آید. کار به جایی می‌رسد که دیگر تصویر روی مانیتورتان را هم کج و معوج می‌بینید. بازی کردن فراموشی و تحمل اتمسفر وحشتناک آن کار ساده‌ای نیست؛ چه برسد به اینکه بخواهید آن را تمام کنید.
۱. P.T.
هنوز هم وقتی به P.T. و دنباله‌ی لغو شده‌اش فکر می‌کنیم حسابی ناراحت می‌شویم. P.T. یک دموی دو ساعته بیشتر نیست، اما هنوز هم ترسناک‌ترین چیزی است که می‌توانید بازی کنید. بر خلاف تمام بازی‌های ترسناک که از محیط و اتمسفری وحشتناک و عجیب استفاده میکنند تا شما را بترسانند و به شما جو بدهند، بازی P.T. در یک خانه‌ی معمولی اتفاق می‌افتد. تمام بازی از یک هال و چند اتاق تشکیل شده است. با این حال، بازی به قدری شما را در همین چند اتاق می‌ترساند که دیگر نمی‌توانید ساعتی را به تنهایی در خانه‌تان بگذرانید. سبک ترسی که در P.T. می‌بینید، درست مثل فیلمهای دیوید لینچ است. بازی شما را می‌ترساند، اما در عین حال شما را به فکر فرو می‌برد. تمام مدتی که مشغول تجربه‌ی P.T. هستید، به دنبال دلیل و پاسخی برای اتفاقات می‌گردید. اتفاقات مختلف یکی پس از دیگری در اتاق‌های خانه روی می‌دهند و شما هم از فرط ترس نمی‌توانید دسته را روی زمین بگذارید. متاسفانه اگر P.T. را بازی نکرده باشید، دیگر هیچ راهی برای تجربه‌ی آن ندارید.
انتخاب اضافه: Slender
بازی Slender، احتمالا ساده‌ترین عنوانی است که در عمرتان خواهید دید. محیط بازی تنها از یک جنگل تشکیل شده است؛ آن هم جنگلی که فقط چند درخت تکراری است. بازی هم فقط یک هدف دارد: در این جنگل بگردید و هشت تکه کاغذ پیدا کنید. با این حال، یک مانع هم در این میان وجود دارد. فردی به اسم Slender Man به دنبال‌تان است؛ تنها کافی است برای مدت کوتاهی به Slender Man نگاه کنید تا کشته شوید. نکته‌ی جالب درباره‌ی بازی Slender این است که Slender man به‌صورت اتفاقی ظاهر می‌شود. یعنی نمی‌توانید زمان و مکانی که قرار است Slender Man ظاهر شود را پیش‌بینی کنید. ممکن است لحظه‌ای سرتان را به عقب برگردانید و Slender Man را ببینید. دوباره سرتان را بر می‌گردانید، اما او دیگر سر جای قبلی‌اش نیست؛ اما وقتی که دیدتان را به نقطه‌ی اصلی‌اش بر می‌گردانید، Slender Man را آنجا می‌بینید! بازی Slender تجربه‌ی کوتاهی است که پیشنهاد می‌کنیم حتما آن را امتحان کنید. لینک دانلود بازی را برای‌تان در پایین گذاشته‌ایم.
فوق الاده بود !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! آلی
سلام چرا نمیتونیم بازی P.T تجربه کنیم لطفا پاسخ بدید
به دلیل مسایل حقوقی بین کارگردان بازی (هیدئو کوجیما) و شرکت سازنده‌ی آن (کونامی)، متاسفانه بازی از روی شبکه‌ی پلی‌استیشن به صورت کامل حذف شد. حتی کسانی که بازی رو توی اکانت‌شون دارن دیگه نمی‌تونن اون رو دانلود کنن. این جمله برای من نیست، ولی قشنگه: هر بار که کسی P.T. رو از روی کنسول‌اش پاک میکنه، از تمام P.Tهایی که توی دنیا وجود داره یدونه کم میشه!
به نظر من five nights at freddy’s 4 از همه بازیا ترسناک تره
خیلی تاثیر میذاره!!
این بازی بیشتر بخاطر jumpscare هاش جالبه ولی داستانی و گرافیک کار شده ای نداره…برای گرم کردن آدرنالین خوبه ولی برای سکته فقط until dawsn یا amnesia و کاستوم استوری های بی نظیرش!!!
در کمال احترام به این لیست اما جای عناوین بزرگی مثل outlast و صد البته call of cthulhu:dark corners of the earth که ترسناک ترین بازی تاریخ لقب گرفت خالیه
من amnesia رو تمام قسمت هاشو تموم کردم ولی…اوووووووووووووف!عجب گیم پلی ای داره این بازی،بهتون پیشنهاد می کنم حتما تو تاریکی و شب ها بازیش کنین+هدفون ریزر یا لاجیتک یا هر هدست گیمینگ دیگه ای چون باعث می شه واقعا بفهمین amnesia یعنی چی!راستی amnesia a amachine for piggy هم بازی کنین!به این ورژن نمی رسه ولی بد نیس!من بعد از تموم کردن Dark Descent تا ۳ ماه توهم می زدم!!!! لطفا شما ها زیر ۱۵ سال اگه هستین اینو بازی نکنینی!
سلام
گیم های زیادی هستن ولی از بین اینهایی که بازی کردم و به انتها رسوندم، این سه بازی تقریبا از تمام بازی های لیست شما ترسناک تر هستند.
Fatal frame 2 crimson butterfly
Soma
Outlast
just… re2 🙂
من الان در حال حاضر زیاد بازی نمی کنم، ولی به عنوان یکی از علافمندای این سبک، میخام چند تا از بازیای خوب دیگه این سبک رو معرفی کنم
alone in the dark 4 برای پی سی،پی اس اکس و پی اس تو. دو سی دی
خونه بزرگ مخوف با اون پیرزن کور اول بازی، موجودات جهنمی که از نور فراری هستن و چراغ قوه ای که یکی از قستمهای جداناپذیر بازیه.
اثری که تقریباً تحت تاثیر re2 بود ، ولی تونست برای خودش هویت داشته باشه.
haunting ground برای پی اس تو
از محصولات کپکام ، دختری به اسم فیونا که تو قصر قدیمی گیر افتاده و چیزی یادش نمیاد
فضای گوتیک ، سگی که همراه فیوناست و بازیکن میتونه کنترلش کنه و مهمتر از همه داشتن نشانگر ترس
با ترس فیونا، صفحه شروع به لرزش میکنه و با ترس بیشتر صفحه بیشتر میلرزه و حتی سیاه و سفید میشه
هیچ اسلحه ای تو بازی نیست و فیونا فقط میتونه لگد بزنه!
بدون لودینگ موقع عبور از درها،ابتکاری عالی که سونی سعی کرد با RULE OF THE ROSE ازش تقلید کنه، ولی نتونست به موفقیت خاصی برسه.
fatal frame3 برای پی اس تو
بازی تو یه خونه بزرگ قدیمی ژاپنی اتفاق میفته و پر از المانهای شرقیه
بازیکن باید با ارواح مبارزه کنه و تنها سلاحش تو این مبارزه یه دوربینه.
صدا گذاری و فضای عالی و گیم پلی نسبتاً خاص. شباهتهایی هم به سری فیلمهای grudge داره.
Hanting Ground واقعا بازیه عالی هستش و درضمن باید گفت کپکام اول تصمیم داشته بازیه Hanting Ground رو جزو سری بازی های Clok Tower قرار بده Rule of Rose بعد از Hanting Ground به بازار اومد و واقعا بازی Hanting Ground خیلی ترسناک و زیباست
Metro 2033 و last light هم گزینه های خوبی هستند و هدفشان فقط ترساندن نیست. مثل silent hill اهداف دیگری را هم دنبال میکنند.
موافقم. اگه مترو رو بازى کرده باشید، از روبه رویی با هیولاها واقعاً می ترسید. از شدّت استرس هی چراغتون رو شارژ می کنید. و وقتی باهاشون روبه رو میشید… از چاقو گرفته تا آخرین گلولتونو می زنید. چی بشه اگه ماسکتون شکسته باشه، اکسیژنتون هم رو به پایان باشه. با خون هیولاها نمی تونین درست ببینین. داستان بازى هم خیلی تو پره که خودتون باید بازی رو تموم کنین. استفاده از اسلحه ها هم حس خوبی القاء میکنه. مثلاً مکث کوتاهی بین فشردن ضامن و شلیک هفت تیر هست که چرخش خشاب هفت تیر جالبترش می کنه.
اونایی که از قدیم بازیای ترسناک انجام میدادن میدونن که ساخت هیولاهای نامرئی ناشی از ضعف طراحیه و یه نقطه منفی حساب میشه. بازی مترو هم همین نقص رو داره.
اصلا با این لیست موافق نیستم , سری سایلنت هیل کلا باید حساب میشد به عنوان ترسناک ترین بازی ,توی همون سری هم به ترتیب سایلنت هیل ۱ بعد ۲ بعد ۴ بعد ۳ بعدشم Shattred Memories , سایلنت هیل فقط یه بازی ترسناک نیست , یکی از بهترین و قشنگ ترین داستان هارو داره , از نظر من کل سری سایلنت هیل یه اثر هنری واقعیه.
کاملا درسته،مثلا هیچ بازی نمیتونه تجربه Silent Hill: The Room رو کمرنگ کنه، حتی یه ذره. سالهاست که بازی تو ذهنم مونده و هیچ وقت استرسش رو تو هیچی کدوم از بازیای ترسناک ندیدم. کل سری سایلنت هیل به معنای لغوی “وحشتناکه”.
LIMBO هم بدجوری منو ترسوند!
نسخه دوم فضای مرده اکشن جالبی به بازی اضافه کرد، ولی به حرف اومدن ایزاک کل ترس بازی رو گرفت ازش! توی شماره ۱ اش کاملا حس تنها بودن روبه آدم القا میکرد، شاید رزیدنت اویل ۲ ترسناک بود، ولی regenerator رزیدنت اویل ۴ واقعا با اعصاب آدم بازی میکرد! اون موسیقی و گیر افتادن توی زیر زمین… اه! Amnesia انقدر دردناک بود که نصفه ولش کردم، به نظرم تموم شدن و فهمیدن پایان بازی ارزش پولی که قرار بود به روانپزشک بدم رو نداشت، و حیف P.T امیدوارم کونامی به خاطر این کارش و تصمیماتی که گرفته ورشکست بشه و توسط King (ناشر candy crush) خریده بشه، واقعا امیدوارم. و جای ذکر OutLast هم بود اینجا، تجربه جالب و جدیدی بود.