۳۲ استندآپ کمدی جذاب که می‌توانید در تعطیلات عید تماشا کنید
استندآپ کمدی‌ها همیشه بحث‌برانگیزند و همیشه مخالفان سفت و سختی دارند. اما طرفداران زیادی را هم به خود جذب می‌کنند. حالا که در آمریکا آزادی بیان با موانعی روبه‌رو شده و شوخی با اقلیت‌ها، زنان، نژادها و… به چالشی جدی بدل شده است، استندآپ کمدین‌ها باید چه کنند؟ می‌توان به افرادی اشاره کرد که به خاطر عدم رعایت خطوط قرمز جدید، با فرهنگ تحریم یا کنسل کالچر روبه‌رو شدند و از اجرا کردن منع شده‌اند. اما کمدین‌های قدرتمندتر کماکان با موضوعات حساس شوخی می‌کنند و از چیزی هراس ندارند. نمونه‌اش ریکی جرویس که چند وقت پیش در یکی از بهترین استندآپ کمدی‌های خود به نام «آرماگدون»، با تیلور سوییفت، که تبدیل به غولی در صنعت موسیقی شده و کسی جرات ندارد با او و آرمی‌اش دربیفتد، شوخی کرد و گفت: «ما به عنوان نوع انسان داریم روزبه‌روز احمق‌تر می‌شیم. هیچ شکی درش نیست. مثلا شما الان می‌تونید برید دانشگاه و یک مدرک دانشگاهی در رشته تیلور سوییفت بگیرید!»
در فهرست زیر به معرفی بهترین استندآپ کمدی‌هایی می‌پردازیم که در نوع خود بی‌نظیرند. در این اجراها کمدین‌ها شجاعت گفتن حرف‌هایی را دارند که می‌دانند ممکن است برایشان دردسرساز شود، اما از صحبت کردن و بالا بردن ضدایشان برای گفتن چیزی که به نظرشان درست است، دست نمی‌کشند. به قول ریکی جرویس کسی طوطی‌ها را نمی‌خورد، چون طوطی‌ها می‌توانند حرف بزنند؛ قابلیتی که حیوانات دیگر ندارند. تا زمانی که حرف بزنیم، می‌توانیم در برابر مواضع غیرمنطقی، زورگویی و قلدری‌ها بایستیم و از خودمان دفاع کنیم.
۱. ریچارد پرایور: «زنده در کنسرت» (Live in Concert)
- سال تولید: ۱۹۷۹
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۲ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۸ از ۱۰
این اولین استندآپ روتینی نبود که به‌عنوان یک ویدیوی بلند منتشر شد، اما اولین فیلمی بود که در سینماها پخش شد و به‌عنوان بزرگترین تک‌اثر بزرگترین استندآپ کمدین تاریخ به حساب می‌آید (و احتمالا بهترین استندآپ کمدی تمام دوران). مطالب بسیار تاریک و تلخی که پرایور به آن‌ها اشاره می‌کند ـ چیزهایی مثل بزرگ شدن در محله‌های بد، اعتیاد و حمله قلبی‌اش و هیاهوی نژادی بی‌پایان در آمریکا ـ اصولا نباید خنده دار باشند، اما توانایی او در تبدیل این درد به یک کمدی فراموش‌نشدنی ستودنی است. علی‌رغم همه چیزهایی که در این دنیا آزادی پرایور را محدود می‌کرد ـ از مواد مخدر گرفته تا نژاد و سلامتی ـ او به عنوان فردی آزاد و مشاهده‌گر که می‌داند معنای انسانیت و زندگی چیست، در این ۷۸ دقیقه ظاهر می‌شود و میتواند یکی از بهترین استندآپ کمدی‌های تمام دوران را خلق کند.
۲. بو برنهام: «داخل» (Inside)
- سال تولید: ۲۰۲۱
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۵ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۸.۶ از ۱۰
مجموعه آهنگ‌ها و طرح‌های بامزه بو برنهام درباره همه‌گیری ویروس کرونا، افسردگی، و وضعیت بیهوده و بی‌هدف فرهنگ محکوم به فنای امروزی، بهترین کمدی فصل است که به طرز عجیبی توجه مخاطب را به خود جلب می‌کند و همدردی او را بر می‌انگیزد. بو برنهام نمای عمیقی را می‌سازد تا به این نکته اشاره کند که تقریبا همه جنبه‌های زندگی امروز چقدر بی‌اساس هستند، تکنیکی که به بهترین وجه در آهنگ «آن احساس خنده دار» متبلور شده است. او آهنگ ها و لحظات خاصی را با نماهای طولانی از خود که با حالتی غمگین به دوردست‌ها خیره شده است، به اشتراک می‌گذارد و بر انزوای ایجادشده توسط ویروس همه‌گیر کرونا و گذر زمان از طریق ظاهر ناامید و قیافه افسرده‌اش تاکید می‌کند. برنهام می‌داند چگونه به اثرش وزن مصنوعی و متظاهرانه بدهد. او این حس را به مخاطب می‌دهد که گویی در حال گفتن چیزی بزرگ، به‌موقع و خاطره‌انگیز است و در عین حال نشان می‌دهد که چقدر آسان است که از زبان فیلم استفاده کرد برای اینکه چیزی عاقلانه‌تر یا مهمتر از آنچه که واقعا هست، به نظر برسد. «داخل» و برنهام، مانند همه ما، گرفتار سطحی‌نگری نهایی زندگی مدرن شده‌اند، و اگرچه این بدان معنا است که این کمدی در نهایت یک نمایش غم‌انگیز و خسته‌کننده است، اما همین ویژگی آن را بیشتر از بسیاری از کمدی‌ها خواستنی و تماشایی‌تر می‌کند.
۳. هانا گدسبی: «نانت» (Nanette)
- سال تولید: ۲۰۱۸
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۸.۱ از ۱۰
«نانت» از محدوده‌های یک کمدی اسپیشال عبور می‌کند و به چیزی کاملا متفاوت تبدیل می‌شود؛ بیانیه جذابی علیه زن‌ستیزی در همه اشکالش. علی‌رغم اینکه فوق العاده خنده‌دار است، یک اسپیشال ضد کمدی هم است. این برچسبی نیست که من روی آن می زنم. گدسبی به وضوح اهداف خود را برای این کمدی اسپیشال اعلام می‌کند. این یک اثر هنری است که به‌عنوان کسی که هم کمدی را دوست دارد و هم اغلب در مورد جایگاه آن در چشم‌انداز فرهنگی احساس تعارض دارد، مدت‌هاست بدون اینکه متوجه آن باشم منتظرش بوده‌ام.
این کمدی برنامه یک‌ساعته‌ای به شدت خشمگین، فوق‌العاده دلخراش و بسیار ضروری است. یک اثر هنری اگر از نگاه کردن به خود و زیر سوال بردن ضرورت وجودی‌اش خودداری کند، نمی تواند رشد کند. ولی اگر چنین شود، ممکن است در سمتی دیگر قوی‌تر و مهمتر ظاهر شود. و این همان کاری است که «نانت» به عنوان یکی از بهترین استندآپ کمدی‌ها قادر به انجام آن است.
۴. جان مولانی: «بچه خوشگله در رادیوسیتی» (Kid Gorgeous at Radio City)
- سال تولید: ۲۰۱۸
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۷.۹ از ۱۰
این کمدی اسپیشال در واقع بخشی از دو کمدی اسپیشال اخیر جان مولانی است. مولانی قبلا هم جوک نمی‌گفت، بلکه او داستان‌های مفصل و طولانی را از زندگی روزمره‌اش، چه در حال حاضر و چه در دوران کودکی، برای مخاطبش می‌بافد و بر این موضوع تمرکز می‌کند که زندگی روزمره چقدر میتواند پوچ باشد. این مشاهده‌گر بودن مولانی نیست که حرفهای او را خنده‌دار می‌کند، یا شناخت و تجربه‌ای که ممکن است از هر چیزی که او در مورد آن صحبت می‌کند داشته باشیم. بلکه دقت او در جزییات داستان‌هایش است که استندآپ کمدی‌های او را به بهترین و جذاب‌ترین اجراها بدل می‌کند. مانند زمانی که در مورد انجمن‌های مدارس ابتدایی صحبت می‌کند. مولانی فقط آن محیط آشنا برای مخاطب را مطرح نمی‌کند تا چند جوک کلی درباره بچه‌ها، معلمان و مدرسه بگوید. او عمیقا به توصیف یک انجمن خاص می‌پردازد که باید هر سال در آن شرکت می‌کرده، و به تفصیل افسر پلیس شیکاگو را توصیف می‌کند که در حوزه قتل کودکان تخصص داشته و هر سال در مورد اجتناب یا فرار از “خطر غریبه‌ها” ارائه‌ای می‌داده است. مولانی از این مجموعه یک تابلوی کامل خلق می‌کند، از ظاهر عجیب افسر مذکور گرفته، تا سناریوهای مضحک پلیس، و کمدی‌اش با هر کدام از این جزئیات جدید رشد می‌کند. هیچ تنظیم مرسوم یا جمله کوبنده‌ای وجود ندارد، و تکیه کمی بر جهانی بودن موضوع او وجود دارد. این فقط یک داستان است که ظاهرا از زندگی مولانی بیرون کشیده شده و به شیوه‌ای خارق العاده روایت شده است.
۴. کریس راک: «تامبورین» (Tamborine)
- سال تولید: ۲۰۱۸
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۶.۷ از ۱۰
کمدی اسپیشال «تامبورین» ثابت می‌کند که کمدی راک به همان اندازه قبل هوشمندانه و تیزبین است. او بلافاصله با صحبت در مورد تیراندازی پلیس به بچه‌های سیاهپوست شروع می‌کند و وقت را تلف نمی‌کند تا مستقیما در یکی از افسرده‌کننده‌ترین مشکلاتی که آمریکا را ضعیف کرده، شیرجه بزند. او بدون هیچ تردیدی خواهان «دنیایی با برابری واقعی» است؛ دنیایی که در آن هر ماه به همان اندازه‌ای که به بچه‌های سیاهپوست توسط پلیس تیراندازی می‌شود، به بچه‌های سفیدپوست هم تیراندازی شود. از اینجا به بعد به کنترل اسلحه می‌پردازد، و سپس به جزئیات بیشتر در مورد اینکه چگونه یکی از اهداف اصلی او به عنوان یک والد این است که بچه‌هایش را برای مرد سفیدپوست تیپیکال آماده کند و همچنین مطمئن شود که آن‌ها به اندازه کافی مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند. همانطور که او می‌گوید، دلیل اصلی رئیس جمهور شدن ترامپ این است که ما دیگر نمی‌دانیم چگونه با قلدرها رفتار کنیم. راک یکی پس از دیگری بر روی موضوعات حساس دست می‌گذارد و با جوک‌هایی که ممکن است برخی از تماشاگران با آن‌ها آزرده شوند، بازی می‌کند. اما با دیدگاهی که آنقدر متفکرانه، بدیع، و به شیوه شیطانی خود، محترمانه است، به سختی می‌توان استدلال کرد که راک از خط قرمزها عبور می‌کند یا نه. ذهن درخشان راک «تامبورین» را به یکی از بهترین استندآپ کمدی‌های این سال‌ها تبدیل می‌کند.
۶. ناتالی پالامیدز: «نیت: نمایش تک نفره» (Nate: A One Man Show)
- سال تولید: ۲۰۲۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۸ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ:ر۶.۶ از ۱۰
«نیت: نمایش تک نفره» یک نمایش جسورانه در مورد پدرسالاری است که موضوعی است که اغلب خنده‌دار و همیشه بحث‌برانگیز است. نباید انتظار چیزی مانند یک استندآپ سنتی را داشته باشید و اتفاقا همین ویژگی یکی از نقاط قوت این استندآپ کمدی اسپیشال است. ناتالی پالامیدز بسیار نامتعارف‌تر و بدون مرزتر از آن دسته از استندآپ کمدین‌هایی است که عادت به دیدنشان داریم. او در این راه سوالات جدی را در مورد مسائل واقعی مطرح می‌کند. این کمدی اسپیشال به اندازه تماشای زنده آن پرتنش یا خنده‌دار نیست، اما هنوز هم یکی از فراموش‌نشدنی‌ترین چیزهایی است که در نتفلیکس تماشا خواهید کرد.
۷. تیگ نوتارو: «خوشحالم از اینکه اینجام» (Happy to Be Here)
- سال تولید: ۲۰۱۸
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۶.۶ از ۱۰
نوتارو، یکی از استادان واقعی آن نوع طنزی است که گوینده آن قیافه‌ای خشک و سرد بر چهره دارد و به نظر می‌رسد در آخرین کمدی اسپیشالش از زندگی خود راضی و خوشنود است. مطمئنا، او هنوز هم تا حدودی خودپسند است و هنوز هم با گیجی به شهرت و موفقیت خود می‌نگرد، اما وقتی در مورد ازدواج و دو پسر کوچکش صحبت می‌کند، گل از گلش می‌شکفد و شاد می‌شود. نوتارو بعد از تمام غم و اندوهی که برای استندآپ‌های اسپیشال و سریال‌هایی که حرفه‌اش را ساخته، متحمل شده، حالا در «خوشحالم از اینکه اینجام» اعتمادبهنفس و شادی‌اش را به نمایش می‌گذارد و نشان می‌دهد که به راحتی میتواند یکی از بهترین استندآپ کمدی‌ها را بسازد.
۸. ماریا بمفرود: «بچه پا به سن‌گذاشته» (Old Baby)
- سال تولید: ۲۰۱۷
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۶.۲ از ۱۰
موضوع صحبت‌های ماریا بامفورد مانند رفتارش، ممکن است صمیمی یا خودبزرگ‌بینانه باشد. او در یکی از شوخی‌هایش که مربوط به شوهرش و سگ‌هایشان است، به زبان شرمسار مردم برای توصیف روابطشان، اشاره می‌کند. او با لحن دردناک جدی‌اش می‌گوید: «اوم، خوب، ما تازه همدیگر را دیدیم، و واقعا همدیگر را دوست داشتیم، و، می‌دانید، فراز و نشیب‌هایی وجود داشت، اما ما یکدیگر را دوست داشتیم، بنابراین با هم ماندیم.» سپس صورتش سرد و سنگی می‌شود و می‌گوید: “اوه، متاسفم که حوصله‌تان از معجزه خودتان سر رفته!» شوهرش می‌خندد و سگ را نوازش می‌کند. می‌توانید حدس بزنید که او قبلا این جوک را شنیده است اما خنده‌اش از روی ترحم و حس خوب دادن به ماریا نیست. زیبایی محیط خانگی آن‌ها این است که با زمینه‌ای واقعی در هم آمیخته است، از نقاشی سگشان گرفته تا مجسمه‌های عروس و داماد کوچکی که بالای کاناپه قرار گرفته‌اند. این چیزها برای آن‌ها مانند روزهای قدیمی است، یعنی دورانی که در حال وقت گذراندن با هم و خوش‌گذرانی بوده‌اند و همین واقعی و صمیمی بودن، این اسپیشال را به یکی از بهترین استندآپ کمدی‌ها تبدیل می‌کند.
۹. روری اسکاول: «روری اسکاول برای اولین بار استندآپ را امتحان می‌کند» (Rory Scovel Tries Stand-Up for the First Time)
- سال تولید: ۲۰۱۷
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۹ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۶.۸ از ۱۰
این همان ریسکی است که روری اسکاول با رویکرد پوچ‌گرایانه‌اش نسبت به استندآپ می‌پذیرد: نقد رسمی سایت ما نسبت به این استندآپ کمدی او مهربان نبود، حتی اگر سردبیر مجله‌مان آن را یکی از هوشمندانه‌ترین، سرزنده‌کننده‌ترین و بهترین استندآپ کمدی‌های سال‌های اخیر می‌دانست. اسکاول در این اسپیشال موضوعات سیاسی را با استندآپ کمدی پیوند می‌زند و نشان می‌دهد که یک برنامه استندآپ چقدر میتواند تاثیرگذار و گزنده باشد.
۱۰. پاتون اسوالت: «نابودی» (Annihilation)
- سال تولید: ۲۰۱۷
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۷.۳ از ۱۰
به‌رغم درد و اندوهی که پاتون هنوز هم به وضوح احساس می‌کند، او بحث مرگ همسرش را محور اصلی این نمایش قرار می‌دهد. تماشای او که جسورانه با احساسات آن تجربه و عواقب آن دست و پنجه نرم می‌کند، در حالی که هنوز هم رگه‌های طنز و شادی در سخنانش پیدا است، تاثیرگذار و زیباست، اما به هیچ وجه آسان نیست. زمانی که کارگردان این کمدی اسپیشال، یعنی بابکت گلدتویت، دوربین را روی چهره اسوالت فوکوس می‌کند، و او دارد درباره بدترین روز زندگی‌اش صحبت می‌کند ـ که روز مرگ همسرش نبوده ـ بلکه روزی بوده که مجبور شده است خبر را به دختر کوچکشان، آلیس بدهد، می‌توانیم عمق درد و رنج نهفته در وجود این مرد را ببینیم. ما روی تک‌تک کلمات او مکث می‌کنیم و او را دنبال می‌کنیم تا دوشنبه آینده دختر شجاعش را به مدرسه برگرداند. سپس اسوالت به یاد می‌آورد که در آن روز همکلاسی‌های آلیس با پرسش‌هایی عجیبی آن‌ها را دوره کرده بودند و اطلاعات زیاد از حدی در مورد زندگی خانوادگی آن‌ها داشتند. خنده‌ای که در ادامه می‌آید بسیار آرامش‌بخش است، مثل اولین جرعه آب پس از یک ساعت دویدن روی تردمیل! تراژدی‌ای که «نابودی» را احاطه کرده قطعا آن را به یکی از بهترین استندآپ کمدی‌های سال تبدیل می‌کند.
۱۱. زک گالیفیاناکیس: زنده در پیاز بنفش (Live at the Purple Onion)
- سال تولید: ۲۰۰۶
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۶ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۷.۲ از ۱۰
گالیفیاناکیس یکی از بی‌نظیرترین کمدین‌های دوران ماست و این مستند تور او را در اوج فعالیت استندآپ خود نشان می‌دهد. «پیاز بنفش» مکان مناسبی برای فیلمبرداری در سانفرانسیسکو بود. این یک اتاق کوچک و صمیمی است و به زک این آزادی را می‌دهد که با موضوعاتی که ذهنش را مشغول کرده آزادانه دست و پنجه نرم کند. اما چیزی که این کمدی اسپیشال را متمایز می‌کند، صحنه‌هایی است که بین استندآپ قرار گرفته است. تماشای سفر زک، وادار کردن دوستش به امتحان کردن لباس‌ها و تعامل با لباس‌های قرمز به همان اندازه سرگرم‌کننده است که تماشای اجرای او. سه سال قبل از اینکه فیلم‌های «خماری» (۲۰۱۳ ـ ۲۰۰۹) او را به شهرت برساند، این مستند جذاب نشان می‌دهد که گالیفیاناکیس چگونه به عنوان یک کمدین در حال اوج گرفتن است و چگونه با خلاقیت خود میتواند بهترین استندآپ کمدی‌های موجود را بسازد.
۱۲. هانیبال برس: «کمدی شبیخون» (Comedy Camisado)
- سال تولید: ۲۰۱۶
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۶.۶ از ۱۰
هانیبال برس در این کمدی اسپیشال تبدیل به دوست ایده‌آل شما خواهد شد. در «کمدی شبیخون»، او بیننده را به سفری می‌برد که در طول آن شما را با ویژگی‌های خود و اتفاقاتی که برایش افتاده، آشنا می‌کند. این میتواند آشنا کردن شما با زنی باشد که به او اجازه نمی‌دهد بدون کارت شناسایی مناسب وارد یک هتل دو و نیم ستاره شود، یا این باشد که چگونه ۳۲ سالگی سن بیهوده و مزخرفی است. او این بار فرهنگ عامه را هدف نگرفته و قصد نابودی آن را ندارد، اما همچنان همان کسی است که می‌خواهید با او هم‌کاسه و همراه شوید.
۱۳. حسن منهاج: «پادشاه به خانه باز می‌گردد» (Homecoming King)
- سال تولید: ۲۰۱۷
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۸.۲ از ۱۰
«پادشاه به خانه باز می‌گردد» چیزهای زیادی برای نشان دادن دارد و از مخاطبانش بیشتر از بقیه کمدی‌های اسپیشال سوال می‌پرسد. منهاج از ورود به قلمرویی تاریک ـ جایی که حتی یک دقیقه کامل بدون شوخی بگذرد ـ ترسی ندارد. دلیل این کار این است که اول و مهمتر از همه، منهاج یک داستان‌سرای بزرگ است. این اجرا می‌توانست شوخی نداشته باشد و همچنان یک اثر قانع‌کننده باشد. خوشبختانه، او یک کمدین باهوش است که می‌داند چگونه از مطالب خود عاقلانه استفاده کند و چگونه یکی از بهترین استندآپ کمدی‌های سال‌های اخیر را بسازد.
۱۴. میشل ولف: «نمایش شوخی» (Joke Show)
- سال تولید: ۲۰۱۹
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۷.۳ از ۱۰
ولف در استندآپ کمدی اسپیشال جدید خود در نتفلیکس، فورا وارد داستانش می‌شود. بدون مقدمه و بدون مسخره‌‌بازی‌های افتتاحیه، تا کار بیننده را راحت‌تر کند. موضوعی که ولف در پی بیان آن است، تکان‌دهنده و آزاردهنده است. اما در دستان ولف، زمخت‌ترین شوخی‌هایش هم خنده‌دارترین شوخی‌ها هستند. و دلیلش هم این است که ولف به سرعت با مخاطبش ارتباط برقرار می‌کند. در طول این مسیر او لزوما قرار نیست دست‌های ما را بگیرد، اما با چراغ‌قوه‌اش آماده ایستاده تا ما را در مکان‌های تاریکی که می‌برد راهنمایی کند، و این سفر واقعا ارزشش را دارد! (هر چقدر هم که معذب‌کننده و سخت باشد).
۱۵. رگی واتس: «فضایی» (Spatial)
- سال تولید: ۲۰۱۶
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۶ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۶ از ۱۰
برای من بیشترین لذت در استندآپ، حرکت کردن در طول مسیر کنار کمدین است نه جملات کوبنده نهایی او. فکر می‌کنم در بسیاری از مواقع، پیش‌بینی بخش نهایی و سوم یک جوک در میانه و گاهی حتی در همان آغاز هم بسیار شدنی است. اما زمانی که نمی‌توانید، زمانی که برای کل سفر در حالت ناآگاهی به حالت تعلیق درآمده‌اید، آنگاه ممکن است احتمالات تکان‌دهنده‌ای را به یاد بیاورید که در وهله اول شما را به سمت کمدی کشانده است. رگی واتس به همان اندازه‌ای که میتواند با ذوق و صاحب‌سبک است. او از قدم زدن بیش از حد در هر منطقه‌ای راضی نیست و سر هیچ موضوعی شورش را در نمی‌آورد. در «فضایی»، دومین استندآپ کمدی اسپیشال او در نتفلیکس، واتس بین جوک گفتن، داستان‌سرایی، آهنگ، رقص و یک نمایشنامه بداهه در حال حرکت است که ستاره‌های مهمان، یعنی کیت برلانت و روری اسکاول در آن حضور دارند. این نمایش مملو از سطحی از احساسات است که در استندآپ نادر هستند و در پایان اجرا واتس تقریبا اشک شما را در می‌آورد. «فضایی» از بهترین استندآپ کمدی‌هایی است که می‌توانید تماشا کنید.
۱۶. برادران لوکاس: «سرخوشی» (On Drugs)
- سال تولید: ۲۰۱۷
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۶ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۵.۸ از ۱۰
کمدی سیاسی در «سرخوشی» هم به طرز باورنکردنی‌ای معمولی است و هم با تعهدی قابل تشخیص انجام می‌شود. اگر گاهی اوقات تشخیص این سخت است که برادران لوکاس واقعا در حال اجرا هستند یا اینکه کاملا بی‌خیال هستند، به خاطر این امر است که آن‌ها مهارت بالایی در این کار دارند و می‌توانند بدون هیچ تکلفی صحنه را در دست بگیرند. وقتی این کمدی دونفره را می‌بینیم، می‌توانیم حدس بزنیم که برادران لوکاس در اجرای خود تحت‌تاثیر کمدین‌های دوقلوی دیگر هم هستند و از آن‌ها چیزهایی را به ودیعه گرفته‌اند. این دو برادر در طول اجرا کاملا با یکدیگر هماهنگند و هیچ یک سعی نمی‌کند بهتر از دیگری باشد. ارتباط ذهنی این دو بردار لذت‌بخش و دیدنی است، چه وقتی که وسط یک شوخی مکث می‌کنند تا عرق را از روی بینی یکدیگر پاک کنند، چه وقتی که دونفری به جمهوری‌خواهان برای کنترل اسلحه نامه می‌زنند.
۱۷. واندا سایکس: «غیرمعمولی» (Not Normal)
- سال تولید: ۲۰۱۹
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۷.۳ از ۱۰
واندا سایکس هرگز کسی نبوده که تنها حول یک نقطه حرکت کرده باشد، و در سراسر «غیرمعمولی»، که کمدی اسپیشال جدید او برای نتفلیکس است، این اصل خود را رعایت می‌کند. عنوان این کمدی اسپیشال به وضعیت کشور تحت ریاست جمهوری ترامپ اشاره دارد. او می‌گوید: «عادی نیست که می‌دانم از رئیس‌جمهور باهوش‌تر هستم.» و مطالب درباره ترامپ در بخش اول این نمایش غالب است. او استدلال می‌کند که ریاست جمهوری ترامپ شخص او را پیر نکرده، اما همه ما را پیر کرده است. نکته دشوار در مورد خطاب قرار دادن ترامپ توسط کمدین‌ها این است که باید در مقطعی به این موضوع پرداخت تا حرف معتبری زده شود. ظاهری بودن این روند و رویکرد رایجی که ایجاد می‌کند اغلب بر عملکردها تأثیر می‌گذارد. یکی از موفقیت‌های این کمدی اسپیشال این است که تا حد زیادی از این کار جلوگیری می‌کند، و اگرچه برخی از شوخی‌ها در مورد ترامپ همچنان میتواند سطحی باشد، اما این انتقادات از جایی به بعد بسیار تند و جدی می‌شود.
۱۸. جن کرکمن: «من در تنهایی خواهم مرد» (I am Gonna Die Alone)
- سال تولید: ۲۰۱۵
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۶.۸ از ۱۰
چیزی که این استندآپ کمدی اسپیشال را بسیار جذاب می‌کند، این است که همه چیزهایی که کرکمن در مورد آن صحبت می‌کند، موضوعاتی است که متأسفانه زنان در فرهنگ ما قرار است از آن شرمنده باشند. قرار است او هنوز از بابت طلاق خود در آستانه فروپاشی باشد و یا از اینکه یک زن مجرد بدون فرزند است که در سن ۴۰ سالگی به تنهایی زندگی می‌کند ناراحت باشد و در نهایت هم جنازه‌اش در حالی که توسط گربه‌ها خورده شده، در وان حمام کشف شود! در عوض، کرکمن روی پاهای خود ایستاده و از وضعیت فعلی خود خوشحال است و آماده برای ماجراهایی است که قرار است نیمه دوم زندگی‌اش را تشکیل دهند. روایت کرکمن از زندگی‌اش به عنوان یک زن مجرد بسیار جذاب است و این اجرا را به یکی از بهترین استندآپ کمدی‌هایی که می‌توانید ببینید تبدیل می‌کند.
۱۹. هارد کوندابولو: «به بستگان خود هشدار دهید» (Warn Your Relatives)
- سال تولید: ۲۰۱۸
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۶.۷ از ۱۰
بعضی از کمدین‌هایی که صدای نسل خود هستند، گاهی اوقات ممکن است در ابتدا که در کانون توجه فرهنگی قرار می‌گیرند، دچار لغزش شوند. همانطور که هارد کوندابولو با عواقب استندآپ کمدی قبلی خود برخورد کرده است. ولی در این مورد چنین نیست. «به بستگان خود هشدار دهید»، که اولین کمدی اسپیشال او در نتفلیکس است، بیانیه‌ای کاملا مطمئن از سوی یک کمدین با غرور سیاسی زیاد است که مطالب خود را با جریانی قوی از خشم موجه به بیننده تزریق می‌کند. او می‌گوید: «استندآپ من برای همه نیست. و این اشکالی ندارد، اشکالی ندارد. اصلا به همین دلیل خوب است.»
۲۰. نیت ٰبارگاتزه: «بچه اهل تنسی» (The Tennessee Kid)
- سال تولید: ۲۰۱۹
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۲ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۷.۶ از ۱۰
«بچه اهل تنسی» یک کمدی اسپیشال پر از رویارویی‌های آرام و متغیر با مفهوم قدرت است که همه آن‌ها باعث می‌شود بارگاتزه آشفتگی عصبی یک بچه باهوش را نشان دهد که می‌داند آن چیزی که بزرگسالان در موردش صحبت می‌کنند، منطقی نیست، اما همچنین نمی‌داند که آیا ارزش دارد که اشتباهشان را تصحیح کند یا نه. بارگاتزه حضوری دلنشین بر صحنه دارد و صداقت را در روایت‌های خودش اولویت قرار می‌دهد. قطعا تماشای این کمدی اسپیشال از او بسیار مفرح و دلپذیر خواهد بود.
۲۱. الی وونگ: «بچه کبرا» (Baby Cobra)
- سال تولید: ۲۰۱۶
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۷.۵ از ۱۰
«بچه کبرا» محصولی است که با دقت بسیار زیادی درست شده است. این یک تصویر غیرمتعارف از گذار از جوانی به بزرگسالی، زندگی مجردی به ازدواج و ازدواج به مادری است. همچنین اولین استندآپ کمدی اسپیشالی است که یک کمدین باردار را به نمایش می‌گذارد. وونگ از کم کردن سرعتش خودداری می‌کند به این دلیل ساده که کاهش سرعت، به ویژه برای یک زن و مادر در هالیوود، اولین گام در حرکت کردن به سوی گمنامی است. این کمدی اسپیشال، که از بهترین استندآپ کمدی‌های نتفلیکس است، وونگ را یک‌شبه به یک سلبریتی تبدیل کرد.
۲۲. سم جی: «ساعت ۳ صبح» (Three in the Morning)
- سال تولید: ۲۰۲۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۶ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۶.۵ از ۱۰
جی در اولین کمدی اسپیشال نتفلیکس خود، شهرتش را به عنوان فردی صریح و بامزه افزایش می‌دهد، اما این بار به جای خودش، به دنیای اطرافش توجه می‌کند. «ساعت ۳ صبح» باعث می‌شود که شما بیشتر از صبر کردن برای دریافت پاسخ، سؤال کنید و این دقیقا همان کاری است که جی در تلاش است تا انجام دهد. جدا از موضوع، انتخاب‌های دقیق کارگردانی، مانند استفاده زیاد از کلوزآپ‌ها و برش‌های بی‌درنگ، باعث می‌شود که این کمدی اسپیشال، سرزنده‌تر از اکثر بهترین استندآپ کمدی‌های نتفلیکس باشد. جی از ساختن یک کمدی اسپیشال که خنده‌دار و در عین حال چالش‌برانگیز باشد ترسی ندارد و ثابت می‌کند که یکی از جذاب‌ترین صداهای کمدی امروز است.
۲۳. مایک بیربیگلیا: «عضو جدید» (The New One)
- سال تولید: ۲۰۱۷
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۷.۷ از ۱۰
نمایش «عضو جدید» مایک بیربیگلیا، نمایشی تک‌نفره در مورد پدر شدن است. در لحظات پرمعنای این اجرا، بیربیگلیا نشان می‌دهد چگونه تبدیل به مرد بالغی شده است، اما مطمئنا هنوز نمی‌خواهد نقش خود را به عنوان یک والد بپذیرد و قبول کند که با به دنیا آمدن بچه، زندگی‌اش کاملا عوض خواهد شد. او این زندگی جدید را همراه با عشقش به کاناپه‌اش دنبال می‌کند که روی صحنه با چهارپایه نمایش داده می‌شود. این یک استعاره مدرن بامزه و مناسب است. کاناپه نماد وضعیت زندگی اوست و اتفاقا جایی است که او بیشتر وقت خود را روی آن می‌گذراند. اما این کاناپه به زودی توسط دخترش، یعنی اونا، که دوست دارد روی آن بخوابد، اشغال می‌شود و به همین ترتیب ازدواج و کارهای روزمره او دیگر شکل گذشته نیست. نمایش از هر بعد به خوبی ساخته شده است. خود عنوان این کمدی میتواند به کاناپه جدید او، جدیدترین عضو خانواده او (معنای لغوی اونا “یک” است) و زندگی جدیدش اشاره داشته باشد.
۲۴. نیکول بایر: «بی‌بی‌دبلیو: آدم عجیب و غریب چاق و زیبا» (BBW: Big Beautiful Weirdo)
- سال تولید: ۲۰۲۱
- امتیاز راتن تومیتوز: ۳۶ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۵.۹ از ۱۰
با پادکست‌های موفق و متعدد، نقش‌هایی در سریال «اسب شاخدار» (۲۰۲۱ ـ ۲۰۱۹) و سریال «بروکلین ناین ناین» (۲۰۲۱ ـ ۲۰۱۳) و تعداد زیادی از آهنگ‌ها، زمان آن فرا رسیده است که جهان یک ساعت از استندآپ نیکول بایر را تجربه کند. او در کمدی اسپیشال جدید خود به مسائل سیاسی می‌پردازد بدون اینکه توسط این موضوعات چیره و مغلوب شود. او به شدت مشاهده‌گر است و گاهی اوقات بدون اینکه هیچ سخنرانی‌ای داشته باشد، شروع به تجویز می‌کند. بایر در مورد پیامدهای عاطفی زندگی در دوران همه‌گیری ویروس کرونا و واکنش مردمی به توصیه‌ها و مقررات، عمدتا از طریق داستان‌هایی در مورد تجربه خود صحبت می‌کند. اجرای او با صداگذاری باورنکردنی‌ای برجسته می‌شود، از جمله استفاده از فریاد و جیغ زدن به روشی موثر که مخاطب را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
بایر چیزهایی را به مخاطب خود یادآوری می‌کند که احتمالا فراموش شده‌اند. او داستان‌هایی باورنکردنی در مورد ماهیت وحشتناک سیستم درمانی ایالات متحده ـ از قیمت تا تبعیض نژادی در تجویز دارو ـ می‌گوید و در عین حال همیشه روایتش را خنده‌دار نگه می‌دارد.
۲۵. تیلور تاملینسون: «بحران جوانی» (Quarter-life Crisis)
- سال تولید: ۲۰۲۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۸ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۷.۴ از ۱۰
«بحران جوانی» به لطف اجرای مطمئن و با اعتمادبهنفس تیلور تاملینسون، نمایشی خنده‌دار و لذت‌بخش است. کمدی فیزیکی او جزئی اما موثر است: گاه و بی‌گاه حرکاتی می‌کند، اما هیچ‌چیز بیش از حد زیاد نیست. از نظر داستان‌سرایی، او طبیعی و نرمال است و بیشتر شبیه کمدین‌های دهه‌های گذشته است تا همسالانش. تاملینسون موفق می‌شود تا خودتحقیری و اعتمادبه‌نفسش را به خوبی با هم تلفیق کند، و هرگز رقت‌انگیز یا بیش از حد گستاخ ظاهر نمی‌شود. او به موضوعات مرتبط و آزموده‌شده و واقعی مثل قرارهای آنلاین و دوران کودکی افتضاح پایبند است، اما با این وجود مطالب را تازه نگه می‌دارد. می‌توانید او را استاد کمدی بنامید. او تضمین می‌کند همه‌چیز، از چیدمان گرفته تا جمله کوبنده نهایی، درست و سر جایش است. بسیاری از کمدین‌های امروزی سعی می‌کنند فرمول کمدی سنتی را تجزیه کنند. تاملینسون تصمیم می‌گیرد در این چارچوب کار کند، اما این روش و فرمول را کاملا تحت سلطه خودش در می‌آورد و بهترین استندآپ کمدی‌های موجود را می‌سازد.
۲۶. جنی اسلیت: «ترس از صحنه» (Stage Fright)
- سال تولید: ۲۰۱۹
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۵.۸ از ۱۰
جنی اسلیت کیست؟ اولین کمدی اسپیشال او (که ساختش سال‌ها به تعویق انداخته شده بود) به دنبال پاسخ به این سوال است . نه برای خود اسلیت که غرق در خودآگاهی است، بلکه برای تماشاگران. او شخصیتی از آثار قبلی‌اش نیست، بلکه یک فرد منحصربه‌فرد است که انرژی دیوانه‌واری در استندآپ دارد. اسلیت دوباره خودش را با شرایط خودش معرفی می‌کند، هویتش را از هویت برنامه تلویزیونی «اس‌ان‌ال» (SNL) جدا می‌کند و در عوض به عنوان یک کمدین آسیب‌پذیر، بامزه و خودتخریب‌گر ظاهر می‌شود. «ترس از صحنه» را می‌توان از بهترین استندآپ کمدی‌های امسال محسوب کرد.
۲۷. فرد آرمیسن: «استندآپ برای درامرها» (Standup for Drummers)
- سال تولید: ۲۰۱۸
- امتیاز راتن تومیتوز: ۶۷ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۵.۸ از ۱۰
آرمیسن، که قبل از ظاهر شدن به عنوان یک کمدین، درامر حرفهای گروه‌های راک مستقل بود، بخش قابل توجهی از این کمدی اسپیشال را به شوخی‌هایی اختصاص می‌دهد که بیشتر توسط درامرها یا هر کسی که تا به حال در یک گروه موسیقی حضور داشته است، مورد قدردانی قرار می‌گیرد. او در مورد شوخی‌های ناخوشایند بررسی صدا بین درامرها و در مورد آن اعضایی از گروه که درامر نیستند و بلد نیستند زمان را نگه دارند، روایت‌های جالبی را تعریف می‌کند. آرمیسن در اوایل اجرای خود در مورد غرور درامر بودن صحبت می‌کند و اینکه درامر بودن چگونه به این معنا است که “تو از همه بهتری.”
۲۸. ادم سندلر: «صد در صد تازه» (۱۰۰ Percent Fresh)
- سال تولید: ۲۰۱۸
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۷.۵ از ۱۰
عنوان «صد در صد تازه» به اشتباه انتخاب شده است. نه به این دلیل که خوب نیست، بلکه به این دلیل که لحنی از تلخی کنایه‌آمیز را نشان می‌دهد که در این کمدی اسپیشال نشانی از آن نیست. این استندآپ که توسط استیون بریل کارگردانی شده است، جدی و مبتکرانه است. سندلر پوزخند می‌زند و برای همه‌چیز زیر لب غرغر می‌کند، اما به نظر می‌رسد که در حال سرگرم شدن است و همین جذابیت قدیمی او را در یک لحظه باز می‌گرداند. سندلر برای دوست قدیمی‌اش، یعنی کریس فارلی، آهنگی می‌خواند که در عین حال که زیبا و بامزه است، غم‌انگیز هم هست. او می‌خواند: «کاش الان پیشم بودی و با هم سوار هواپیما می‌شدیم تا قسمت سوم «بزرگ‌شده‌ها» رو فیلمبرداری کنیم.»
این آهنگ همان‌قدر که تاثیرگذار است، تحقیرآمیز هم هست. به این دلیل که باورمان نمی‌شود چگونه فردی میتواند بخواهد که تمام زندگی بزرگسالی‌اش را صرف این کند که تا جایی که میتواند با دوستانش دور هم جمع شود و فیلم بسازد!
۲۹. لزلی جونز: «ماشین زمان» (Time Machine)
- سال تولید: ۲۰۲۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۵.۴ از ۱۰
لزلی جونز به همان اندازه که یک کمدین است، نیروی تسلیم‌ناپذیر طبیعت نیز هست. جونز پس از تعمق در مورد پنج دهه زندگی خود، به کمدی اسپیشال خود با این باور پایان می‌دهد که ما باید در لحظه زندگی کنیم نه اینکه درگیر گذشته یا آینده باشیم. در دست یک کمدین فرومایه‌تر، این لحظه «اخلاقی داستان» پیش‌پاافتاده و بی‌اهمیت به نظر می‌رسد. با این حال، پس از یک ساعت موعظه جونز به جوانان ۲۰ ساله در مورد اهمیت اکلیل و کوکائین، جونز میتواند با تمام خرد و شوخ‌طبعی‌ای که دارد، سخنش را به مخاطب منتقل کند. این کمدی اسپیشال از بهترین استندآپ کمدی‌های سال ۲۰۲۳ است که قطعا ارزش تماشا کردن را دارد.
۳۰. شنگ وانگ: «شیرین و خوشمزه» (Sweet and Juicy)
- سال تولید: ۲۰۲۲
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۸ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۷.۷ از ۱۰
شنگ وانگ که متولد هیوستون است، داستان به داستان را به شیوه‌ای آرام ارائه می‌کند که به سرعت به جمعیت (و بینندگان در خانه) آرامش می‌دهد. او خیلی بامزه و در عین حال واقعی است و شخصیت خوش‌برخورد و مهربان خود را حفظ می‌کند، حتی زمانی که در مورد سیستم درمانی و پزشکی آمریکا که اساسا ورشکسته و نابود شده است، صحبت می‌کند. هر شوخی زمانی برای نفس کشیدن دارد و «شیرین و خوشمزه» را به ساعتی آرام و رضایت‌بخش تبدیل می‌کند.
در طول این استندآپ، وانگ بر روی چیزهای پیش‌پاافتاده تمرکز می‌کند و از شوکه کردن مخاطب چشم‌پوشی می‌کند. درعوض، او از لذت‌ها و مشکلات روزمره استفاده می‌کند، چیزهایی مثل چاپ دفتر («تا به حال کاغذ گرم را دور انداخته‌اید؟») یا خطرات شستن کاغذ شیرینی‌ها. جذب مخاطب با چنین سوژه‌هایی میتواند دشوار باشد، اما نبوغ وانگ خارج از محدوده‌های معمولی عمل می‌کند. او با خلاقیت خود، حتی یک موضوع به ظاهر کسل‌کننده را تبدیل به معدن طلایی از کمدی می‌کند.
۳۱. بیل بور: «ببر کاغذی» (Paper Tiger)
- سال تولید: ۲۰۱۹
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۶ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۸.۱ از ۱۰
بیل بور گواه این است که ذهن درست و قلم دقیق میتواند هر چیزی را خنده دار کند. اگر چیزهای وحشتناکی که او می‌گوید باعث می‌شود بخواهید گوش‌هایتان را با دست‌هایتان بپوشانید و به حرف‌هایش گوش ندهید، به جرأت می‌توانم بگویم نگاه کردن به یکی از بزرگترین ذهن‌های کمدی را از دست خواهید داد. این رفت و برگشت بین ایده‌های وحشتناک و واقعی، «ببر کاغذی» را به یک کمدی اسپیشال نفس‌گیر تبدیل می‌کند، که میتواند قبل از اینکه با یک لبخند بزرگ به پشت شما بزند، مشتی به صورتتان بزند و ناکارتان کند. این شوخی‌ها مستلزم تنش و رها شدن هستند، و برای رسیدن به چنین چیزی، نیاز به توافق ناگفته‌ای وجود دارد که شما به عنوان مخاطب باید با بیل بور به آن برسید. قطعا این کمدی اسپیشال بیل بور، یکی از بهترین استندآپ کمدی‌های سال ۲۰۲۳ است.
۳۲. دیوید ای. آرنولد: «این نمایش برای افراد ضعیف مناسب نیست» (It Ain’t for the Weak)
- سال تولید: ۲۰۲۲
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به استندآپ: ۶.۶ از ۱۰
چه دیوید ای. آرنولد را از سال‌های حضورش در باشگاه یا از کارش به‌عنوان نویسنده در «فولر هاوس» می‌شناسید یا برای اولین بار است که در مورد او می‌شنوید، استندآپ کمدی اسپیشال جدید او «این نمایش برای افراد ضعیف مناسب نیست» بسیار موفق و قوی است. کمدی فیزیکی آرنولد شوخی‌های او را اوج می‌دهد. وقتی روی صحنه می‌آید، فورا میکروفون را به سمت پشت تنظیم می‌کند تا بتواند در یک زمین بازی خیالی پرش کند یا در زندان بیکرزفیلد سیب‌زمینی‌های ملایم بخورد. او واقعا میتواند یک صحنه خیالی را با حرکات نامحسوس و اداهای خود بسازد. آرنولد از صدای خود نهایت استفاده را می‌کند و با تمرکز بر تجربیات شخصی خود این استندآپ را جلو می‌برد. او یک کمدینی است که رک و صریح صحبت می‌کند و به وضوح مهارت خود را در استندآپ تقویت کرده است.
منبع: Paste Magazine
