تمام منتقدان فیلم مادران موازی را دوست دارند؛ دورخیز آلمودوار برای شیر طلایی (جشنواره ونیز ۲۰۲۱)
فیلم «مادران موازی» (Parallel Mothers) به کارکردانی پدرو آلمودوار چهارشنبه شب جشنواره‌ی ونیز ۲۰۲۱ را آغاز کرد و تا به این ساعت توانسته رضایت صد در صدی منتقدان در راتن‌تومیتوز و متاکریتیک را به دست آورد.
پدرو آلمودوار هفتادویک ساله با مادران موازی دوباره به حریم امن خود، یعنی روایت ملودرام‌هایی پرجنب‌وجوش با نقش‌آفرینی پنه‌لوپه کروز بازگشته است. بیست‌ودومین اثر این فیلم‌ساز اسپانیایی، فیلم افتتاحیه‌ی جشنواره‌ی ونیز ۲۰۲۱ بود و داستان آن پیرامون زندگی زنی میانسال به نام جنیس با بازی پنه‌لوپه کروز رقم می‌خورد که ناخواسته از مردی که نمی‌خواهد پدر شود، باردار می‌شود. جنیس پس از زایمان برای تأمین مخارج زندگی‌اش به شغل عکاسی روی می‌آورد. او، آنا با بازی ملینا اسمیت را هم استخدام می‌کند تا در نگه‌داری از نوزاد و مرتب کردن خانه به وی کمک کند و این سرآغاز اتفاقات جالب توجه داستان است.
این‌طور که پیداست جنیس و آنا در یک بیمارستان زایمان می‌کنند و مادران موازی قرار است راوی بخشی از زندگی دو زن باشد که به‌طور تصادفی با یکدیگر آشنا می‌شوند و باید به‌تنهایی فرزندان‌شان را بزرگ کنند. جنیس از بارداری ناخواسته‌اش راضی است، اما آنا چندان به آینده خوش بین نیست و تضادهای این دو شخصیت در کنار نقاط اشتراکشان صحنه‌های جذابی را شکل داده‌اند.
پدرو آلمودوار علاوه بر کارگردانی، وظیفه‌ی نوشتن فیلم‌نامه‌ی مادران موازی را هم بر عهده داشته است. در کنار کروز و اسمیت، از دیگر بازیگران سرشناس این فیلم می‌توان به روسی د پالما، آیتانا سانچز-خیخون و ژولیه‌تا سرانو اشاره کرد.
تا زمان نوشتن این مطلب در پایگاه‌های راتن‌تومیتوز و متاکریتیک برای مادران موازی به ترتیب بر اساس ۱۵ و ۱۰ بررسی امتیاز ۱۰۰ از ۱۰۰ و ۸۵ از ۱۰۰ به ثبت رسیده و همه‌ی منتقدان از تماشای فیلم راضی بوده و نقدهایی مثبت برای آن نوشته‌اند.
گزیده‌ی نقدهای فیلم مادران موازی
استفانی زاخارک از تایم
- امتیاز: ۹۰ از ۱۰۰
مادران موازی بی‌نهایت فیلم لطیفی است؛ یک قصیده‌ی نایابِ مادرانه. آلمودوار در این فیلم مادران را در ابتدا زن، و سپس مادر به تصویر می‌کشد. کروز در مادران موازی نقش زنی را ایفا می‌کند که با آغوش باز پیش‌آمد روزگار را می‌پذیرد و نسبتِ مشخصی با تاریخ کشورش، نوزاد عزیزش و عشق برقرار می‌کند و این بازیگر چهل‌وهفت ساله تمام این پیچیدگی‌ها را در بازی خود جای داده است.
نیکلاس باربر از ایندی وایر
- امتیاز: ۸۳ از ۱۰۰
این فیلم یکی از بهترین آثار آلمودوار است؛ ملودرامی ملموس و شگفت‌انگیز. در داستان کنایه‌های سیاسی زیادی وجود دارد و در پایان فیلم و با بازگشت پدربزرگ جنیس این موضوعات نمود بیشتری پیدا می‌کنند. در فیلم تقریبا با مردی کنشگر مواجه نیستیم و فضای زنانه اثر از شعار روی پیراهن کروز، یعنی «همه‌ی ما باید فمنیست باشیم» تا شیوه‌ی تربیتی نوزادها مشهود است.
مادران موازی در مجموع در حد و اندازه‌ی فیلم‌های ساختارشکن و تحسین شده‌ی آلمودوار نیست، البته این را یک توصیف منفی برای فیلم افتاحیه‌ی جشنواره‌ی ونیز امسال به شمار نیاورید؛ زیرا در مادران موازی لذت‌های زیادی برای طرفداران این کارگردان اسپانیایی نهفته است. شما با بیست‌ودومین ساخته‌ی آلمادوار دوباره به جهان آشنا و آرام فیلم‌های او بازمی‌گردید و یک بار دیگر با آپارتمان‌های شیک، کافه‌ها و پیاده‌روهای آفتابی مادرید مواجه می‌شویم. بازهم رنگ‌های قرمز، زرد و سبز خودنمایی می‌کنند و بازی پنه‌لوپه کروز هم شایسته‌ی تقدیر است.
زان بروکس از گاردین
- امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰
شایسته نیست هیچ‌کس آلمودوار را به‌خاطر جاه‌طلبی‌هایش در این فیلم سرزنش کند. اگرچه مادران موازی از ظرافت‌ها و انسجام «درد و شکوه» بی‌بهره است و برخی از ویژگی‌های [مثبت] همیشگی سینمای او را کم دارد، اما این مشکلات با اتمسفر صمیمی فیلم جبران می‌شوند و ایده‌های فراوان و جذابی در اثر به چشم می‌خورد که برخی از آن‌ها پرداخت مناسبی دارند.
هفتادو‌هشتمین دوره‌ی جشنواره‌ی ونیز از ۱۰ تا ۲۰ شهریور (۱ تا ۱۱ سپتامبر) با رعایت پروتکل‌های بهداشتی به صورت حضوری برگزار خواهد شد. شهرام مکری فیلم‌ساز برجسته‌ی ایرانی از داوران بخش افق‌های این دوره است. مکری در سال ۲۰۱۳ توانست جایزه‌ی ویژه‌ی بخش افق‌های جشنواره ونیز را به خاطر فیلم «ماهی و گربه» از آنِ خود کند.
منبع: Metacritic و RottenTomatoes
