استریت فایتر ۵؛ تلاش کپکام برای ورود به ورزش‌های الکترونیک (استریت فایتر از صفر تا صد)
پس از اینکه بهصورت مفصل مروری بر حوادث مربوط به توسعه‌ی بازی استریت فایتر ۴ و نسخه‌های متعدد آن داشتیم، اکنون نوبت به آخرین مطلب سری مقاله‌ی تاریخچه‌ی استریت فایتر رسیده است و می‌خواهیم به بازی «استریت فایتر ۵» (Street Fighter V) بپردازیم.
Street Fighter V
در روز ۶ دسامبر سال ۲۰۱۴، سونی کنفرانسی را با نام PlayStation Experience برگزار و در آن بازی‌های مختلفی را برای پلتفرم‌های پلی‌استیشن معرفی کرد. یکی از این بازی‌ها، استریت فایتر ۵ (Street Fighter V یا بهصورت مخفف SFV) است که بهصورت انحصاری برای دو پلتفرم پلی‌استیشن ۴ و کامپیوترهای شخصی معرفی شد. در حالی که استریت فایتر ۴ بازگشت به فرمول کلاسیکی بود که این فرنچایز (و البته خود کپکام) را دوباره به میان فرهنگ عامه آورد، استریت فایتر ۵ بیشتر یک کار تجربی بود، تلاشی برای کشف اینکه چگونه این فرنچایز و کل ژانر مبارزه‌ای ۲ بعدی باید تکامل پیدا کنند تا همچنان حس تازه و مرتبطی با بازار داشته باشند. به نوعی استریت فایتر ۵ چندین المان از بازی‌های قبلی این فرنچایز به خصوص سری آلفا و بازی‌های استریت فایتر ۳ گرفت و سعی کرد آنها را با المان‌های جدید ترکیب کند تا یک جانشین شایسته برای این سری خلق کند. در این فرایند، بسیاری از عناصر سنتی این فرنچایز (و حتی کل ژانر) قدیمی تلقی شدند و آنها در تلاش برای ساخت یک بازی مبارزه‌ای برای دوران مدرن کنار گذاشته شدند.
در حالی که استودیو Dimps برگشته بود تا در کنار کپکام در توسعه‌ی بازی همکاری کند، نقش آنها در توسعه‌ی این بازی در مقایسه با بازی‌های قبلی بهصورت قابل‌توجهی کاهش پیدا کرده بود. بخش داخلی کپکام قسمت عمده‌ی توسعه‌ی بازی را بر عهده داشت. این بازی با موتور بازی‌سازی آنریل انجین ۴ (Unreal Engine 4) ساخته شد و سونی هزینه‌ی مالی توسعه‌ی آن را پرداخت کرد که همین باعث شد که استریت فایتر ۵ در میان کنسول‌ها در انحصار پلی‌استیشن ۴ باشد. یکی از جذاب‌ترین المان‌های بازی که در کنار خود بازی معرفی شد، این بود که بازیکنان در هر دو نسخه می‌توانستند به صورت آنلاین با یکدیگر مبارزه کنند و امکان بازی بین پلتفرمی (کراس‌پلی) واقعی بین این دو پلتفرم فراهم شده بود و این مزیت خوبی برای کپکام به حساب می‌آمد زیرا تا آن زمان بازی‌های کمی چنین کاری را انجام داده بودند، به‌خصوص در ژانر مبارزه‌ای.
قبل از عرضه‌ی بازی، کپکام سه نسخه‌ی آزمایشی (بتا) از استریت فایتر ۵ را برای افرادی که بازی را پیش‌خرید کرده بودند، در دسترس قرار داد تا Rollback Netcode جدید اختصاصی خود را که با نام رمز Kagemusha شناخته شده بود و همچنین Capcom Fighters Network (بهصورت مخفف CFN) را که یک پلتفرم مبتنی بر وب پیدا کردن مبارزات آنلاین بازی (چه در حالت کراس‌پلی و چه در حالت عادی) و نگه‌داشتن داده‌های بازیکنان و مسابقات بود، امتحان کند. اولین نسخه‌ی بتا فقط برای پلی‌استیشن ۴ در دسترس قرار گرفت و هدف از این نسخه‌ی بتا تست سرورهای بازی در شرایط فشار بود. این نسخه‌ی بتا از ۲۳ ژوئیه‌ی ۲۰۱۵ شروع شد. متأسفانه مشکلات فنی، کپکام را مجبور به پایین کشیدن سرورها و برنامه‌ریزی مجدد نسخه بتا کرد که از ۲۸ اوت تا ۲ سپتامبر به طول انجامید. بتای دوم برای تست قابلیت کراس‌پلی یا همان بازی بین پلتفرمی بود، بنابراین دارندگان هر دو پلتفرم پلی‌استیشن ۴ و کامپیوترهای شخصی توانستند به آن دسترسی داشته باشند. این نسخه‌ی بتا از ۲۲ تا ۲۵ اکتبر برگزار شد اما دارندگان کامپیوتر فقط در ۲۴ اکتبر به آن دسترسی داشتند. این نسخه‌ی بتا هم مشکلات خودش را داشت. بازیکنان مشکلاتی را در یافتن مسابقات در بیشتر دوره‌ی این بتا گزارش کردند. بتای سوم قرار بود آخرین آزمایش را روی سرورهای بازی انجام دهد و بین ۱۸ تا ۲۰ دسامبر برگزار شد. این نسخه‌ی بتا منحصربهفرد بود زیرا به شرکت کنندگان در این بتا کدهای موقتی داده شد تا بتوانند این کدها را با دوستان خود به اشتراک بگذارند. همچنین یک بتای نهایی در تاریخ ۳۰ ژانویه تا ۳۱ ژانویه برگزار شد که به کپکام اجازه می‌داد تا آخرین تست فشار روی سرورهای خود را انجام دهد. حتی پس از عرضه بازی، کپکام بتاهای بیشتری را برای آزمایش و بهبود نت‌کد و تغییرات مربوط به متعادل‌سازی بازی برگزار کرد.
وقایع داستانی بازی استریت فایتر ۵ بین دو بازی استریت فایتر ۴ و استریت فایتر ۳ اتفاق می‌افتد. شادالو پس از سرکوب شورش S.I.N، دوباره احیا شده و قصد دارد تلاش دیگری برای سلطه بر جهان انجام دهد. این سازمان تروریستی با استفاده از طرحی که تنها به‌عنوان “عملیات C.H.A.I.N.S” شناخته می‌شود، هفت ماهواره موسوم به «قمرهای سیاه» را به مدار زمین پرتاب کرده است. این ماهواره‌ها قرار است ترس و ناامیدی را در سرتاسر مردم جهان بکارند و به‌عنوان منبع عظیمی برای نیروی ذهنی بایسون عمل می‌کنند که شادالو قصد دارد از آن برای شکست‌ناپذیر کردن رهبر و نیروهایش استفاده کند. متاسفانه در این فرایند، این حجم گسترده از احساسات منفی پیامدهای پیش‌بینی‌نشده‌ای داشته و شخصیتی شیطانی را از دوران باستان بیدار کرده است. مانند حملات قبلی شادالو، چهره‌های مختلفی از مسابقات مبارزان جهانی (World Warrior Tournaments) گذشته با هم متحد شده‌اند تا این سازمان شیطانی را یک‌بار برای همیشه از بین ببرند. با این حال نیروهای ناشناخته عجیبی نیز در پس‌زمینه کار می‌کنند. آیا آنها دوست هستند یا دشمن؟
استریت فایتر ۵ همانند نسخه پیشین خود با ۱۶ شخصیت آغاز به کار کرد. در این میان، ۸ شخصیت از بازی‌های استریت فایتر ۴ بازگشته‌اند. ریو (Ryu) مدتی را با استاد سابق خود گوکن (Gouken) در حال تمرین و در تلاش برای یادگیری قدرت نیستی یا پوچی گذرانده و نیروی ساتسوی نو هادو (Satsui no Hado) را برای همیشه از قلب خود بیرون کرده است. چون‌لی (Chun-Li) یک بار دیگر در حال بررسی ظهور شادالو است و تلاش می‌کند تا یک بار برای همیشه به جاه‌طلبی‌های شیطانی آنها پایان دهد. کَمی (Cammy) هم در حال تلاش برای همین کار است اما وقتی متوجه می‌شود که شادالو بار دیگر زنان جوانی را که در جریان ماجرای S.I.N دستگیر کرده‌اند، شستشوی مغزی می دهد، اوضاع پیچیده می‌شود. او در جریان وقایع استریت فایتر ۴ توانست جونی (Juni) را نجات دهد اما هنوز هم می‌خواهد بقیه خواهرانش را از دست شادالو نجات دهد.
کن (Ken) با زندگی در نقش یک پدر خو گرفته است اما همچنان علاقه‌ای هم به مبارزه با رقیب و دوست همیشگی خود دارد. دالسیم (Dhalsim) فرایند آموزش به یک جانشین را آغاز کرده تا هرآنچه را از یوگا می‌داند، به او بیاموزد اما وقتی متوجه وسعت فعالیت‌های شرورانه‌ی شادالو می‌شود، دوباره به صحنه‌ی مبارزه برمی‌گردد. از طرف دیگر، زنگیف (Zangief) فقط به دنبال این است که قدرت خود را به سطح بالاتری برساند و با دیگر کشتی‌گیران و مبارزان با سبک‌های مختلف تعامل داشته باشد. وِگا (Vega) همچنان برای شادالو کار می‌کند و همچون شیفه‌ی زیبایی است. او در رابطه با استفاده از عروسک‌های شست‌و‌شوی مغزی داده‌شده در آخرین طرح شادالو تردید دارد و معتقد است که فقط زیبایی واقعی که از احساسات تغذیه می شود، ارزش وجود دارد. در رابطه با بایسون (Bison)، او بر برنامه فعلی آنها نظارت می‌کند اما بدن شبیه‌سازی فعلی او شروع به زوال کرده و به دلیل قرار گرفتن در معرض نیروی ذهنی و روانی خام بایسون با سرعتی سریع پیر می‌شود.
در حالی که طراحی ظاهری شخصیت‌های نظیر ریو، چون‌لی و زنگیف تقریباً مشابه بازی‌های قبلی است، طراحی ظاهری بسیاری از شخصیت‌های قدیمی با تغییرات کوچک و بزرگی همراه بوده. کَمی چند بند و کیسه جدید روی لباس سنتی خود دارد. موهای ام. بایسون خاکستری شده است و دالسیم پارچه‌ای بر سر و ریش سفیدی دارد. با این حال، این تغییرات جزئی‌تر بودند و تغییر ظاهر شخصیت‌های دیگر شدیدتر بوده است. وگا یک پیراهن سفید بر روی لباسش می پوشد، در حالی که ظاهر کن به‌طور چشمگیری تغییر کرده است. به همین ترتیب، سبک بازی کردن با شخصیت‌های کن، بایسون، دالسیم و وگا نسبت به بازی‌های قبلی تغییر کرده است. در واقع، وگا در این زمینه بیشترین تغییر را داشته است.
همچنین چهار شخصیت هم از سری بازی‌های آلفا به استریت فایتر ۵ آمده‌اند. بیردی (Birdie) که به دلیل کم تحرکی دچار چاقی شده بود، سرانجام به خاطر نارضایتی از جایگاه پایین خود در سازمان شادالو، از چنگ آنها گریخت. کارفرمای جدید او، کارین کانزوکی (Karin Kanzuki) است که اکنون به یک زن جوان بالغ تبدیل شده است و بر شرکت پدرش تسلط پیدا کرده است اما هنوز به دنبال قوی‌تر شدن و رویارویی با رقیب خود است. او همچنان از رینبو میکا (Rainbow Mika) پشتیبانی می‌کند که به‌عنوان یک ستاره‌ی کشتی زنان ظهور پیدا کرده است اما همچنان آرزو دارد تا با الگوی خود یعنی «استاد زنگیف» تمرین کند. با این حال، احتمالاً جالب‌ترین شخصیتی که به بازی برگشته است، چارلی نَش (Charlie Nash) باشد. اگرچه گمان می‌رفت که او مرده است – که البته اشتباه هم نبود – او توسط نیروهای مرموزی به سبک فرانکشتاین احیا شده است. او که تنها با اندوه و خشم هدایت می‌شود، با زمان کمی که برایش باقی مانده به دنبال انتقام از بایسون و شادالو است. هر چهار شخصیت بازگشته از بازی‌های آلفا از نظر گیم‌پلی به‌خوبی طراحی شده‌اند و ادای احترام قدرتمندی به نسخه‌های قبلی خود می‌کنند.
همچون بازی قبلی، ۴ شخصیت کاملاً جدید به استریت فایتر ۴ اضافه شد که قبل از آن در این مجموعه بازی حضور نداشته‌اند. اولین شخصیت، نِکالی (Necalli) است. او همان موجود شیطانی است که با فعالیت‌های اخیر شادالو بیدار شده است. نِکالی یک موجود اهریمنی است که توسط خدایان نامشخص فرستاده شده است تا روح جنگجویان قوی را ببلعد، او ظاهری شبیه آخرین قربانی خود پیدا کرده است؛ یک جنگجوی آزتک که وظیفه داشت به زندگی این موجود اهریمنی پایان دهد که مشخصاً در آن ناموفق بوده است. رشید (Rashid) پسر ارشد یک خانواده‌ی ثروتمندِ اهل خاورمیانه است که شیفته‌ی آخرین فناوری‌ها و ترندهای اینترنتی است. او برای پیدا کردن دوست دانشمند خود که برای شرکت در آخرین طرح شاادلو ربوده شده بود، به جهان سفر می‌کند. همچنین خدمتکار و محافظ او، عزام (Azam)، یک کشتی‌گیر حرفه‌ای سابق که از دوستان قدیمی زنگیف هم هست، او را در این مسیر همراهی می‌کند. سومین شخصیت، لورا ماتسودا (Laura Matsuda)، خواهر بزرگ‌تر شان (Sean) است. برخلاف برادر کوچکش، لورا علاقه زیادی به سبک منحصربهفرد جیو – جیتسو خانواده‌ی خود دارد و می‌خواهد قدرت خود را با تمام دنیا به اشتراک بگذارد. علاوه بر این‌ها، او روحی آزاد دارد و بیش‌فعال است و اگرچه گاهی می‌تواند یک‌دنده باشد اما قلب مهربانی دارد. در نهایت، شخصیت مرموزی وجود دارد که به‌سادگی با نام F.A.N.G شناخته می‌شود. پس از اینکه ساگات از شادالو جدا شد و به تبعیدی خودخواسته رفت، چهار پادشاه به یک عضو جایگزین نیاز داشتند. F.A.N.G به‌عنوان تنها بازمانده کارتل نگووهائو می‌تواند از دستانش سمی تولید کند که به معنای واقعی کلمه می‌تواند هر چیزی را تنها با یک لمس ذوب کند. او به همین خاطر از آستین‌های بلندش به عنوان دستکش‌های موقتی استفاده می‌کند. او مردی عجیب و غریب و با اصالتی ناشناخته است که شیفته‌ی شماره‌ی دو است و به شدت به لرد بایسون (Lord Bison) وفادار است. رفتار خشن او صرفاً به خاطر نخبه‌گرایی سرد او است و معتقد است که تنها افراد قوی می‌توانند زنده بمانند. من شخصیت‌های جدید نسخه‌ی پایه‌ی استریت فایتر ۵ نسبت به نسخه‌ی پایه‌ی بازی قبلی را ترجیح می‌دهم اما بهصورت عمومی واکنش‌ها نسبت به این شخصیت‌ها معمولی بود.
آخرین باری که کپکام تصمیم گرفت از سبک بازی استریت فایتر ۲ فاصله بگیرد، آنها تلاش کردند تا بازی را پیچیده‌تر کنند تا برای بازیکنان حرفه‌ای خوشایندتر باشد. استریت فایتر ۵ در مسیر مخالف این رویکرد قدم می‌گذارد اما مکانیک‌های سنتی بازی را هم حفظ کرده است. از آن جایی که سونی در ساخت این بازی نقش داشت، این بازی برای یک محیط کنسولی در نظر گرفته شده بود و نه مجموعه دستگاه‌های آرکید سنتی که حتی بازی‌های مبارزه‌ای مدرن هم برای آن تلاش می‌کردند. استریت فایتر ۵ از تأخیر ورودی ۸ فریمی (که از آن زمان به بعد به حدود ۶ فریم کاهش یافته است) در هنگام عرضه بازی بهره می‌برد، هر چند که این موضوع عمدتاً به این دلیل بود که بازی براساس موتور بازی‌سازی آنریل انجین ۴ ساخته شده بود؛ تأخیر ورودی یک مسأله پایدار برای دیگر بازی‌های مبارزه‌ای ساخته شده براساس این موتور بوده است. این موضوع لزوماً به هیچ‌وجه بازی را کندتر نمی‌کند اما زمان بسیار کمتری برای واکنش بازیکنان به حملات حریف وجود دارد.
استریت فایتر ۵ روی حمله بیش از دفاع تمرکز کرده است و به بازیکنانی که از سبک‌مبارزه‌ی تهاجمی استفاده می‌کنند، پاداش می‌دهد. برای مثال، مکانیک Crush Counter، با مقابله با حمله حریف با حرکات خاص منجر به کسب قدرت الکتریکی می‌شود که میزان آسیب‌رساندن ضربه‌های شما را افزایش می‌دهد و ممکن است حریفان روی زمین بیاندازد. سوپر کمبوها هم به بازی برگشته‌اند، اگرچه این‌بار آنها با نام «کریتیکال آرتس» (Critical Arts) شناخته می‌شوند و دارای یک صحنه‌ی سینمایی همچون اولترا کمبوهای (Ultra Combo) استریت فایتر ۴ دارد. مکانیک EX Moves هم برگشته و این بار یک قسمت از نوار حرکت‌های ویژه‌ی شما را مصرف می‌کند. نوار حرکت ویژه‌ی شما یا همان Super Meter دارای سه بخش است – مثل استریت فایتر کراس تکن (Street Fighter X Tekken) – و به نظر می‌رسد که در این بازی در مقایسه با استریت فایتر ۴ سریع‌تر پر می‌شود.
بازی SFV مکانیک Revenge Gauge از بازی قبلی را بهصورت کامل بازسازی کرده و آن را به چیز کاملاً جدیدی تبدیل کرده است. مکانیک V-System در واقع تشکیل‌شده از چند مکانیک جدید است که به همدیگر متصل هستند و چیزی بزرگ‌تر را خلق می‌کنند. مکانیک Revenge Gauge از بازی قبلی جایگزین مکانیک V-Meter شده است که بسته به شخصیت انتخابی شما، دارای دو یا سه بخش است. دریافت ضربه همچنان نوار ویژه‌ی مربوط به آن را پر می‌کند اما این‌بار استفاده از V-Skills هم می‌تواند آن را پر کند. این حرکت با فشردن همزمان دکمه‌های مشت متوسط و لگد متوسط انجام می‌شود و فن ویژه‌ای را که نسبت به هر شخصیت متفاوت است، اجرا می‌کند. بعضی از این فنون آشنا هستند – برای مثال، ریو حرکت دفع ضربه (Parry) معروف خود از استریت فایتر ۳ را انجام می‌دهد، در حالی که کَمی حرکت Axel Spin Knuckle را اجرا می‌کند – با این حال، دیگر شخصیت‌ها حرکت‌های کاملاً جدیدی را انجام می‌دهند. برای مثال، کِن به سمت حریف می‌دود و یک قدم سریع برمی‌دارد و وگا برای جاخالی دادن از حمله می‌دود و با یک ضربه به حریف حمله می‌کند. برخی از این حرکت‌ها به‌عنوان حرکت‌های تهاجمی و برخی دفاعی یا حتی برای جاخالی یا فرار به کار می‌روند اما برخی دیگر از حرکت‌ها بهصورت کلی این دسته‌بندی را به چالش می‌اندازند.
برای نمونه، رینبو میکا میکروفنی را روی زمین می‌اندازد و یک حرکت نمایشی انجام می‌دهد که باعث می‌شود نوار حرکت‌های ویژه‌ی او به‌آرامی شروع به پر شدن کند و میزان آسیب‌‌رسانی ضربه‌ی فن گرفتنی کشتی بعدی خود را هم تا زمانی که بازیکن دکمه را نگه داشته است، بیشتر می‌کند. اگر او بتواند تا مدت طولانی این کار را بدون مزاحمت حریف انجام دهد و به پایان این کار برسد، می‌تواند V-Meter خود را کاملاً پر کند و در نتیجه‌ی فن کشتی بعدی او ۱۰۰ درصد خط سلامتی حریف را بهصورت کامل خالی می‌کند. بازیکنان با استفاده از V-Reversal پس از دفاع کردن یک ضربه‌ی حریف می‌توانند ضدحمله انجام دهند – که در واقع می‌توان آن را به‌نوعی بازگشت مکانیک Alpha Counters نامید – و هزینه‌ی یک بخش از V-Meter شما است. در نهایت، زمانی که V-Meter کاملا پر است، بازیکنان می توانند با فشردن همزمان دکمه‌ی مشت سنگین و لگد سنگین آن را فعال کنند. همچون V-Skills، مکانیک V-Triggers هم نسبت به هر شخصیت متفاوت عمل می‌کند. بعضی از آنها حمله‌‌های سریعی هستند و برخی دیگر قابلیت‌های شخصیت‌ها را بهصورت موقتی تقویت می‌کنند. یکی از مثال‌های قابل توجه، شخصیت نِکالی است. با فعال‌شدن V-Trigger، تمام قدرت او برای ادامه‌ی راند آزاد می‌شود و باعث می شود که مو و بدن او با هاله‌ای شیطانی بدرخشد و ویژگی‌های حرکات ویژه و کریتیکال آرت نکالی تغییر پیدا کند و آسیب بیشتری به حریف برساند.
به طور کلی، می توانم بگویم که سبک گرافیکی استریت فایتر ۵ یک گام روبه‌جلو نسبت به نسخه قبلی خود است اما این به هیچ‌وجه نظری قاطع نیست. ساخت بازی از پایه روی یک سخت افزار نسل بعدی (پلی‌استیشن ۴) به کپکام اجازه داد تا در عین حالی که استایل هنری بازی را حفظ کند، بتواند گرافیک بازی را بهبود دهد و جزئیات بیشتری در رابطه با مدل‌های شخصیتی آن ها ارائه کند. همچنین من طرفدار مدل زیبایی‌شناسی بصری استریت فایتر ۵ هستم. در حالی که استریت فایتر ۴ بیشتر روی خوش‌نویسی و زیبایی نوشتار تأکید داشت، به نظر می‌رسد که مضمونی که استریت فایتر ۵ انتخاب کرده، امواج رنگ‌ها است که هر شخصیت با پالت‌های مختلفی نشان داده می‌شود. این امواج و لایه‌های رنگ پس از پیروزی نهایی در یک مسابقه استاندارد بسیار قابل‌توجه هستند. مدل‌های شخصیت‌ها در مقایسه با بازی‌های قبلی توجه بیشتری به جزئیات دارند – استریت فایتر ۴ در سال ۲۰۰۸ راه‌اندازی شد،
بنابراین کپکام ۸ سال فرصت داشت تا توانایی‌های خود را در این زمینه بهبود دهد – اما این مدل‌های گرافیکی همچنین بزرگترین نقص گرافیکی بازی را هم نشان می‌دهند؛ ناهماهنگی. مدل‌های شگفت‌انگیزی در استریت فایتر وجود دارد که می‌توان از آنها به مدل ریو اشاره کرد که بازسازی چشمگیر ظاهر او از بازی‌های استریت فایتر ۳ است یا حتی مدل نش که به‌گونه‌ای مدل‌سازی شده است که طراحی مجدد عجیب و غریب او را کاملاً مطابق با بقیه شخصیت‌ها می‌کند یا حتی طراحی دالسیم هم در دسته‌ی طراحی‌های چشمگیر بازی قرار دارد و انیمیشن‌های بازی هم آن طراحی را بهتر به تصویر کشیده است. از طرف دیگر، مشکلات مختلفی وجود دارند که به طور مداوم ظهور پیدا می‌کنند. شخصیت‌های مختلف (نظیر لورا و F.A.N.G) از مشکل بریده‌شدن لباس‌های اصلی خود رنج می‌برند. داشتن این مسائل در بازی‌های قبلی غیر معمول نبود اما اتفاق رایج و پیش‌فرضی هم به حساب نمی‌آمد. همچنین پذیرفتن ظاهر جدید کن هم در وهله اول برای اکثر بازیکنان دشوار بود اما نحوه طراحی ظاهر جدید او در بازی تبدیل به یک الگوی رفتاری بد شد و اوضاع تنها زمانی بدتر شد که بازیکنان با اولین لباس پولی او که در قالب بسته الحاقی منتشر شد، آشنا شدند.
از سوی دیگر طراحی استیج‌ها، پیشرفتی را که در بازی‌های استریت فایتر ۴ دیده‌ایم، ادامه می‌دهد. پس‌زمینه‌ها پر جنب‌و‌جوش و پر از حیات هستند و جزئیات متعددی در پس زمینه دیده می‌شود و طبیعتاً این اتفاق سطح خاصی از تعامل را ایجاد می‌کند. انجام حرکات خاص (حرکاتی که منجر به ضربه‌های سخت می شوند) اغلب نوعی واکنش را از خود استیج به همراه خواهد داشت. برای مثال، زمین خوردن یک نفر در استیج Apprentice Alley یک سگ را از خواب بیدار می‌کند که قبل از اینکه به تدریج بچرخد و دوباره به چرت خود بازگردد، کمی پارس می‌کند؛ ضربه‌زدن به یک نفر در City in Chaos منجر به انفجار یک شیر آتش نشانی می‌شود. بهترین از همه‌ی این‌ها، ناک‌اوت‌های مخصوص استیج‌ها است. وقتی شخصیتی در گوشه‌ای گیر افتاده و با حمله‌ای شدید ناک‌اوت می‌شود، این اتفاق ممکن است انیمیشنی را به راه بیندازد که منجر به افتادن یک شی روی سر آن شخصیت بشود یا در برخی موارد فقط بخش جدیدی از استیج را باز می‌کند. زمانی که بازی در ابتدا راه‌اندازی شد، فقط استیج Bustling Side Street این انیمیشن‌ها را داشت و به نظر می‌رسید که این یکی از ایده‌هایی بوده که در طول توسعه بازی کنار گذاشته شده است اما دیتاماینرها انیمیشن‌های مشابهی را برای استیج‌های دیگر کشف کردند. کپکام بعدها با به‌روزرسانی‌های بعدی تقریباً در تمامی مراحل اولیه‌ی بازی این ویژگی را اعمال کرد.
هیدیوکی فوکاساوا (Hideyuki Fukasawa) دوباره برای نوشتن موسیقی بازی برگشته است اما این بار تعدادی از آهنگسازان دیگر هم در توسعه‌ی این بازی نقش داشته‌اند. ماساهیرو آئوکی (Masahiro Aoki) که در گذشته با نام مستعار Godspeed به‌عنوان یک دوجین (یک اصطلاح ژاپنی برای گروهی از افراد است که علاقه، فعالیت یا سرگرمی‌های مشترکی دارند) فعالیت می‌کرد، در توسعه‌ی بازی‌های Monster Hunter 3 و بازی‌های Sengoku BASARA با شرکت کپکام همکاری کرده بود. کیکی کوبایاشی (Keiki Kobayashi) که در گذشته در سری بازی‌های Ace Combat و Soul Calibur با شرکت نامکو کار کرده بود، در پروژه‌ی استریت فایتر ۵ و مانستر هانتر جنریشن (Monster Hunter Generatio) با کپکام همکاری کرد. تاکاتسوگو واکابایاشی (Takatsugu Wakabayashi) که همچون خود فوکاساوا بیشتر برای کار روی موسیقی‌متن انیمه‌ها شناخته‌شده است و اکثراً او را به خاطر آهنگسازی قطعه اصلی انیمه‌ی Jojo’s Bizarre Adventure: Stardust Crusaders می‌شناسند، یکی دیگر از آهنگسازان استریت فایتر ۵ است. در نهایت باید به زک زینگر (Zac Zinger)، نوازنده و آهنگساز موفقی اشاره کرد که پیش از این روی سری RWBY کار کرده بود. اضافه‌شدن آهنگسازان جدید در کنار فوکاساوا تأثیر قابل‌توجهی در این بخش داشته است و این‌بار در کنار وجود تجربه فوکاساوا در آهنگسازی بازی‌های مبارزه‌ای کپکام، این همکاری به موسیقی غنی‌تری هم منجر شده است؛ موسیقی هر شخصیت‌ها بیشتر روی شخصیت‌پردازی و دیگر جنبه های آنها تأکید می‌کند.
موسیقی تم شخصیت رشید در استریت فایتر ۵
موسیقی تم شخصیت فنگ در استریت فایتر ۵
همچون استریت فایتر ۴، این بازی دارایی موسیقی‌های مخصوص شخصیت‌ها و همچنین موسیقی‌های ویژه‌ی استیج‌ها است. این‌بار هر استیج (به غیر از استیج The Grid) دارای دو قطعه‌ی مخصوص است؛ یکی از قطعه‌ها برای راند اول و قطعه‌ی دیگر برای باقی راندها. این تقریباً مشابه شیوه‌ای است که استریت فایتر کراس تکن برای موسیقی استیج‌ها پیاده‌سازی کرده بود. همه شخصیت‌هایی که از استریت فایتر ۴ برمی‌گردند، تنظیم‌های کاملاً جدیدی از آهنگ‌های مورداستفاده خود در آن بازی دریافت می‌کنند و در بیشتر موارد می‌توانم بگویم که نسخه‌ی استریت فایتر ۵ بسیاری از این آهنگ‌ها را نسبت به آهنگ‌های کلاسیک این شخصیت‌ها ترجیح می‌دهم. قطعههای مخصوص بیردی و نَش از بازی‌های استریت فایتر آلف ۱ و ۲ بازگشته است، در حالی که کارین و رینبو میکا آهنگ‌ها کاملاً جدیدی دریافت کرده‌اند که به‌وضوح از آهنگ‌های آنها در استریت فایتر آلفا ۳ الهام گرفته شده است. مشخص است که شخصیت‌های جدید موسیقی‌های کاملاً نویی دریافت کرده‌اند. موسیقی مخصوص نِکالی رعب‌آور به نظر می‌رسد، موسیقی مخصوص رشید و لورا هم به‌ترتیب نشان‌دهنده پس‌زمینه عربی و برزیلی این دو شخصیت است و در رابطه با F.A.N.G می‌توانم بگویم که به‌راحتی قطعه موسیقی مورد علاقه من در زمان عرضه بازی بود که به وضوح بر تأثیر فیلم‌های با محوریت کونگ‌فو دهه ۱۹۶۰ میلادی در طراحی شخصیت F.A.N.G تأکید می‌کند.
به نظر می رسد جلوه‌های صوتی استریت فایتر ۵ در اصل با جلوه‌های صوتی بازی استریت فایتر ۴ یکسان است. با در نظر گرفتن این واقعیت که یوکینوری کاندا (Yukinori Kanda) مدیر صدای دو بازی استریت فایتر ۴ و استریت فایتر ۵ است، این موضوع منطقی به نظر می‌رسد. به همین ترتیب، شما برای شخصیت‌های بازی حق انتخاب بین صداپیشگی ژاپنی و انگلیسی را خواهید داشت، هر چند که به نظر می‌رسد صداپیشگان انگلیسی واقعاً توانسته‌اند پیشرفت بالایی را نشان دهند و اجراهای خوبی ارائه دهند که رشد آنها را در ایفای نقش شخصیت‌ها نشان می‌دهد. همانند نسخه قبلی، در استریت فایتر ۵ هم می‌توانید بعضی از شخصیت‌ها را با صدای انگلیسی و برخی دیگر را با صدای ژاپنی انتخاب کنید اما این اولین‌بار بود که به‌شخصه تصمیم گرفتم صدای همه‌ی شخصیت‌های بازی را به زبان انگلیسی انتخاب کنم، کاری که در بازی‌های مبارزه‌ای قبلی کپکام انجام نداده بودم.
شاید بزرگترین ایرادی که در زمان عرضه به استریت فایتر وارد بود، کمبود محتوای معنادار بود. در حالی که استریت فایتر ۴ تلاش می‌کرد تا گزینه‌های موجود در پورت‌های خانگی قدیمی را بازسازی کند، استریت فایتر ۵ روش ساده‌تری را انتخاب کرد و اثری را خلق کرد که در درجه اول برای جامعه طرفداران بازی‌های مبارزه‌ای – به‌خصوص ورزش‌های الکترونیک (eSports) در نظر گرفته شده بود. بسیاری تصور می‌کردند که کپکام بازی را سریع‌تر از زمان درست عرضه کرده تا هر چه زودتر آن را به صحنه مسابقات رسمی برساند. یوشینوری اونو و کپکام از آن زمان به اشتباه خود اعتراف کرده و زمان و منابع زیادی را صرف اصلاح اشتباه خود کردند. در واقع، زمانی که استریت فایتر ۵ عرضه شد، این بازی فقط دارای حالت‌های چندنفره‌ی آفلاین و آنلاین، یک حالت به نام «داستان شخصیت» (Character Story) که پیش‌گفتار کوتاهی است که پس‌زمینه‌ی داستان شخصیت‌ها قبل از وقایع بازی را بیان می‌کند و دو حالت بقا (Survival Mode) و تمرین (Training Mode) بود.
فقدان حالت آرکید (Arcade Mode) یا حتی یک بخش VS واقعی در مقابل کامپیوتر، به‌شدت قابل احساس بود. عدم محتوای معنادار تک‌نفره بیشترین انتقادهای بازی را به خود اختصاص داد. حالت Character Story شامل تصاویر ثابتی بود که وقایعی را به تصویر می‌کشید که منجر به مشارکت هر یک از شخصیت‌ها در داستان اصلی سینمایی استریت فایتر ۵ بود (در ادامه درباره‌ی آن بیشتر توضیح می‌دهم) و در آن مبارزه‌هایی با هوش مصنوعی کندذهنی برقرار بود که سعی داشت این حالت را از اکسپوزیشن خالص بیرون آورد. تکمیل حالت داستانی یک شخصیت، امکان خرید یک لباس جایگزین در فروشگاه بازی را با استفاده از ارز درون بازی (Fight Money) یا ارز واقعی باز می‌کند. با این حال، نحوه‌ی پیاده‌سازی Survival Mode بسیار بحث‌برانگیزتر بود. در این حالت ۴ سطح مختلف وجود داشت: آسان (Easy) که دارای ۱۰ حریف ساده کنترل‌شده توسط CPU بود. متوسط (Normal) که دارای ۳۰ حریف کنترل‌شده توسط CPU با سطوح دشواری متفاوت بود – که با نزدیک‌شدن به پایان یک جهش سختی شدیدی را تجربه می‌کرد. حالت بعدی سخت (Hard) بود که ۵۰ حریف دشوار را در مقابل شما قرار می‌داد و حالت پایانی بسیار سخت (Extreme) بود که شما را در مقابل ۱۰۰ حریف بسیار دشوار قرار می‌دهد. افزایش ناگهانی جهش سختی بین این حالت‌ها به اندازه کافی بد بود اما این بدترین موضوع نبود. کپکام رنگ‌های اضافی را در پشت درجه‌های سختی آسان، عادی و سخت پنهان کرده بود – درجه‌سخت Extreme به بازیکنان یک عنوان کاربری منحصربهفرد را می‌دهد – و در ابتدا، این تنها راه برای باز کردن قفل این موارد اضافی بود. بازیکنان همچنین می توانستند در این حالت ارتقاها و افزایش قدرت‌های مختلفی را بین راندها خریداری کنند و در واقع امتیاز خود را برای بازیابی خط سلامتی یا افزایش Super Meter و V-Meter خرج کنند. حتی می‌توانید در ازای دریافت معایب اتفاقی، امتیازهایی دریافت کنید. متأسفانه این مکانیک به خاطر تصادفی بودن محض آن با مشکل مواجه شد و لطمه‌های زیادی به آن وارد کرد.
با این حال، می‌توان گفت بدترین مشکل Survival Mode در سراسر بازی استریت فایتر ۵ وجود دارد. حالت‌های تک‌نفره بازی به بخش آنلاین بازی گره خورده بود و زمانی که بازی از سرورهایش قطع می‌شد، یک اتفاق عادی در روزهای ابتدایی بازی – تمام پیشرفت بازیکنان در هر حالتی که بازی می کردند، از دست می‌رفت. من داستان‌های زیادی از بازیکنانی شنیدم که به مسابقه‌ی پایانی حالت Survival Mode در درجه‌ی سختی Hard یا Extreme Mode رسیده بودند و سپس بازی آفلاین شده است. حالت Trials هم از بازی قبلی بازگشته است.
از کار افتادن سرورهای بازی در روزهای آغازین پس از عرضه به یکی از انتقادات جدی بازیکنان تبدیل شده بود. من برای مدتی تصور می‌کردم که کپکام قصد ندارد استریت فایتر ۵ را به عنوان یک بازی به فروش برساند، بلکه می‌خواهد جامعه‌ی عظیم طرفداران آن را برجسته کند و این را به‌عنوان مزیت اصلی خود به مخاطب بفروشد. این موضوع تأکید کپکام روی قابلیت بازی بین پلتفرمی و همچنین ضعیف بودن بخش تک‌نفره در ابتدای عرضه‌ی بازی توجیه می‌کند. از سوی دیگر، حالت آنلاین بازی، سه گزینه متمایز را از زمان عرضه بازی ارائه می‌کند. مسابقات رتبه‌بندی‌شده (Ranked Matches) برمی‌گردند و به بازیکنان این امکان را می‌دهد تا به صدر جدول امتیازات بجنگند تا مشخص کنند بهترین بازی استریت فایتر چه کسی است. این بار رتبه‌بندی کمی متفاوت عمل می کند. بازیکنان می‌توانند با شکست‌دادن حریفان رتبه خود را بالا ببرند اما باخت هم می‌تواند باعث پایین آمدن رتبه آنها شود. رتبه‌ها بر اساس بازیکن به بازیکن ثابت است و بر اساس شخصیتی که بازیکن از آن استفاده می‌کند، از راه دور تغییر نمی‌کند. دومین حالت بخش آنلاین، Casual Matches است که به بازیکنان اجازه می‌دهد بهصورت تصادفی با افراد دیگر و بدون نگرانی از پایین آمدن رتبه به صورت آنلاین بازی کنند. متأسفانه، هر دوی این حالت‌ها، بازیکنان را مجبور می‌کرد تا یک شخصیت پیش‌فرض را تنظیم کنند تا همیشه مورداستفاده قرار گیرد. من می‌توانم آن را در حالت رتبه‌بندی درک کنم اما برخی از بازیکنان از حالت Casual Matches برای آزمایش شخصیت‌های ناآشنا استفاده می‌کنند – تغییر مداوم آنها در منوی تنظیمات نبرد می‌تواند اذیت‌کننده و مایه‌ی دردسر باشد. در نهایت، حالت Battle Lounge وجود دارد، جایی که بازیکنان می‌توانند به لابی‌ها بپیوندند یا لابی‌های خود را راه‌اندازی کنند و مجموعه قوانین را خودشان تعیین کنند.
البته، تنها دو حالت اول به بازیکنان اجازه می‌داد تا ارز درون‌بازی استریت فایتر ۵، معروف به Fight Money را به دست آورند. کپکام پیش از عرضه‌ی بازی این وعده را داده بود که از طریق ارز درون بازی که توسط بازی کردن همین حالت‌ها به دست می‌آید، می‌توانید تمام محتوای اجباری – یعنی شخصیت ها – را به دست آورید. پیروزی در حالت‌های Ranked و Casual Matches در بخش آنلاین به بازیکنان این امکان را می‌دهد که امتیاز دریافت کنند. همچنین این امتیازها از طریق بازی کردن حالت‌های مختلف تک‌نفره مثل Character Story، Survival و Trial Mode هم به دست می‌آید. Fight Money را نیز می‌توان با افزایش سطح (levelling up) شخصیت‌ها به دست آورد که می‌توان با استفاده از آنها در مسابقات Ranked یا Casual Matches یا تکمیل حالت‌های تک‌نفره فوق‌الذکر به دست آورد. از Fight Money می‌توان برای خرید شخصیت‌های جدید از طریق بستههای الحاقی، لباس‌هایی که در حالت داستانی قفل شده‌اند و موارد مختلف دیگر استفاده کرد. بازیکنان همچنین می‌توانستند برای خرید این آیتم‌ها از پول‌های واقعی هم استفاده کنند.
با نگاهی به محتوای عرضه بازی استریت فایتر ۵، تعیین اینکه هسته اصلی دموگرافیک کپکام برای استریت فایتر ۵ چه بوده، به نوعی دشوار است. از یک سو، محتوای تک‌نفره به‌وضوح کاهش‌یافته بود تا زمان و انرژی بیشتری برای بهبود حالت های رقابتی به کار گرفته شود؛ اما اولین باری که بازیکنان بازی را اجرا می‌کنند، باید یک بخش آموزشی اجباری را بازی کنند که به وضوح بازیکنان تازه‌واردی را هدف قرار می‌دهد که هیچ تجربه قبلی در ژانر بازی‌های مبارزه ای ندارند. قطعی‌های مداوم سرورهای بازی و وابستگی آشکار آن به اتصال آنلاین، تنها برای تأکید بیشتر بر این موضوع بود که کپکام زودتر از زمانی که فرایند توسعه‌ی بازی تکمیل شود، آن را روانه بازار کرد و همین تأثیر بدی روی واکنش اولیه بازیکنان نسبت به این بازی داشت.
با این حال، مانند استریت فایتر ۴، کپکام زمانی که نوبت به تبلیغات بازی رسید، از طریق رسانه‌های مختلف و شیوه‌های گوناگون تمام تلاش خود را انجام داد. شاید برجسته‌ترین کار تبلیغاتی آنها ساخت یک مجموعه لایواکشن اینترنتی بر اساس این بازی بود که با نام Street Fighter: Resurrection عرضه شد و در واقع دنباله‌ای بر مجموعه‌ی قبلی یعنی Assassin’s Fist است. هر قسمت این مجموعه‌ی اینترنتی حدود ۸ تا ۹ قسمت زمان دارد و در ماه‌های مارس و آوریل ۲۰۱۶ عرضه شده بود. شرکت UDON هم به تهیه‌ی کمیک‌های استریت فایتر ادامه داد و شماره‌های مختلفی را که وابسته به داستان این بازی هستند، منتشر کرد که از جمله آنها می‌توان به کمیک «زندگی و مرگ چارلی نش» (Life and Death of Charlie Nash) اشاره کرد که وقایع احیای چارلی نش و حضور او در استریت فایتر ۵ را با جزئیات شرح داده است.
نکته جالب اینجاست که فصل اول محتوای بسته‌ی الحاقی بازی استریت فایتر ۵ درست یک ماه پس از انتشار بازی آغاز شد. کپکام در ابتدا قصد داشت هویت هر یک از این شش شخصیت را تا زمان انتشار مخفی نگه دارد اما دیتاماینرها توانسته بودند هویت این شخص‌ها را از طریق فایل‌های موجود در آخرین تست بتا بازی شناسایی کنند. با در نظر داشتن همین مسأله، کپکام تصمیم گرفت صرفاً نام هر شخصیت را در لیست مربوط به معرفی فصل اول سیزن پس بازی بیاورد و چه چیزهایی که قبلاً فاش شده است را تأیید کند اما همه‌ی جزئیات دیگر درباره‌ی این شخصیت‌ها را اعلام نکرد تا بتواند در آینده بازیکنان را سورپرایز کند. بازیکنان می‌توانستند سیزن پس بازی را با قیمت ۳۰ دلار خریداری کنند که هر ۶ شخصیت جدید معرفی‌شده را به همراه لباس‌های ویژه‌ای برای هرکدامشان در اختیار بازیکنان قرار می‌داد.
اولین شخصیتی که به بازی اضافه شد، «الکس» (Alex) بود که در تاریخ ۳۰ مارس ۲۰۱۶ در دسترس بازیکنان قرار گرفت. او شخصیتی بود که از زمان استریت فایتر ۳ (یا اگر بخواهیم کراس‌اوورها را در نظر بگیریم، از زمان Tatsunoko vs. Capcom) دیده نشده بود. ظاهر او کمی تغییر یافته که این با واکنش‌های متفاوتی مواجه شد. از آنجایی که وقایع داستانی استریت فایتر ۵ قبل از اولین حضور الکس در سری یعنی بازی استریت فایتر ۳ جریان دارد، الکس مردی خانه‌نشین و دوستدار خانواده است که توسط شادالو ربوده می‌شود و مجبور می‌شود برای بازگشت به نیویورک مبارزه کند. گایل (Guile) هم در ماه بعد از آن با ظاهری بسیار متفاوت برای بازی منتشر شد. سبک بازی او در این اثر بیش از اینکه شبیه به استریت فایتر ۴ باشد، به استریت فایتر ۲ نزدیک بود. کپکام حتی در میان استیج‌های کلاسیکی که برای دارندگان سیزن پس در این بازی گذاشته بود و بازیکنان می‌توانستند آنها را با پول درون بازی یا پول واقعی خریداری کنند، اولین استیج کلاسیک را به استیج معروف Air Force Base گایل در استریت فایتر ۲ اختصاص داده بود. پس از این دو شخصیت، در ماه مه شخصیت «ایبوکی» (Ibuki) به بازی اضافه شد. او در این بازی یک یونیفرم مدرسه پوشیده است و البته حرکات او نسبت به نسخه‌های قبلی تفاوت‌هایی دارد. این‌بار قبیله‌ی ایبوکی استخدام شده تا امنیت خانواده‌ی کارین کانزوکی را تأمین کند.
شخصیت بالراگ (Balrog) در ماه ژوئن عرضه شد تا یک بار دیگر چهار پادشاه (Four Kings) شادالو در بازی حضور داشته باشند. او در این بازی یک هودی پوشیده است که کمی شبیه اولین لباس جایگزینش در استریت فایتر ۴ است و با حرکتی تهاجمی‌تر از حرکات شارژ سنتی خود مبارزه می‌کند. او هنوز تشنه‌ی پول است. همچون گایل، بالراگ هم طراحی دوباره‌ای از استیج خود در استریت فایتر ۲ را در قالب یک محتوای قابل دانلود اضافی دریافت کرد. شخصیت جوری (Juri) در ماه ژوئیه به بازی اضافه شد و با ظاهری جدید و حرکاتی به شدت اصلاح‌شده و تغییریافته در بازی ظاهر شد. پس از اتفاقات بازی قبلی، جوری توسط بایسون بیهوش شد که Feng Shui Engine در چشم او را دزدید و او را رها کرد تا بمیرد. جوری قبل از اینکه به دنبال انتقام خود برود ، تعدادی از مقرهای قدیمی S.I.N را بررسی و پاکسازی می‌کند تا به دنبال یک چشم جایگزین برای خودش بگردد اما فقط موفق می‌شود یک نمونه اولیه پیدا کند و همین او را کمتر از قبل قدرتمند می‌کند. در نهایت، در ماه سپتامبر یکی دیگر از شخصیت‌های استریت فایتر ۳ یعنی اورین (Urien) به بازی اضافه شد. اورین در استریت فایتر ۵ کت و شلواری زیبا پوشیده است اما با استفاده از یک کد خاص می‌تواند لباس کلاسیک خود را به تن کند. اورین در استریت فایتر ۵ بر فعالیت‌های ایلومیناتی از جمله رستاخیز چارلی نش نظارت می‌کند و نگاهی دقیق به آخرین برنامه‌های شادالو برای سلطه بر جهان دارد تا ببیند که چگونه این برنامه‌ها با جاه‌طلبی‌های سازمان خودش همسو است. البته، فصل یک محتوای قابل دانلود بازی دارای ویژگی‌های دیگری از جمله حالت‌های دیگر برای استیج‌های فعلی یا حتی لباس‌ها و استیج‌های خریدنی جدید و موارد مشابهی از این قبیل چیزها بود.
کپکام حالت داستانی سینمایی خود را نیز همزمان با اضافه‌شدن بالراگ منتشر کرد. این حالت که به نام Street Fighter V: A Shadow Falls نامگذاری شده است، تأکید بی سابقه‌ای بر رویدادهایی دارد که در خود بازی‌های استریت فایتر رخ می‌دهند. کپکام تصمیم گرفت که اولین بخش داستانی بازی‌های مبارزه‌ای خود را با الهام از شیوه‌ای که استودیو ندررلم (Netherrealm Studios) در بازی‌های خود استفاده می‌کند، طراحی کند که البته این موضوع تعجبی هم ندارد زیرا بخش داستانی بازی‌های ندررلم معمولاً در میان بازی‌های مبارزه‌ای با تمجیدهای خوبی مواجه می‌شود و حتی به نظر می‌رسد خود یوشینوری اونو هم آن را تحسین می‌کند. این بخش داستانی بیشتر بر اجرای پروژه C.H.A.I.N.S توسط گروه شادالو تمرکز می‌کند، اگرچه تا حدودی پیچیده‌تر از آن است. در واقع، سه گروه مختلف در خط داستانی این بخش وجود دارد. شادالو به‌عنوان آنتاگونیست اصلی ظاهر می‌شود و کارین کانزوکی گروهی از مبارزان خیابانی را از سراسر جهان متحد می‌کند، در حالی که به نظر می‌رسد سازمان مرموزی که نش را احیا کرده است نیز در پشت صحنه درگیر است و به دلایل نامعلومی شخصیت‌های مختلف خوب و بد را متحد می‌کند. همچنین داستان‌های فرعی مختلفی وجود دارد – که بسیاری از آنها بر داستان‌های شخصی شخصیت‌ها تمرکز می‌کنند، مانند تلاش کمی برای نجات خواهران خود از دست شادالو یا داستان رشید که در جستجوی دوست دانشمند خود است که توسط شادالو ربوده شده است – اما داستان‌های فرعی دیگری نیز وجود دارد. آر. میکا و ایبوکی بر سر اینکه کدام یک از آنها در جنگ مهارت بیشتری دارد، با یکدیگر رقابت می‌کنند، گیل و چون‌لی به این نتیجه می‌رسند که نش هنوز زنده است و تهدید ناتالی در نهایت به ریو اجازه می دهد که نیروی Satsui no Hado را رها کند و به Mu no Ken یا همان «قدرت نیستی» اتکا کند و او را شکست دهد.
حالت داستانی چندان شگفت‌انگیز نیست اما دیدن تعاملات بیشتر شخصیت‌ها از خود کپکام جالب است. در مجموع، بخش داستانی A Shadow Falls اساساً شبیه یک کارتون صبح شنبه است که مخاطبان مسن‌تر را هدف قرار می‌دهد و صادقانه بگویم، این تمام چیزی است که واقعاً به آن نیاز داشت. به پایان رساندن حالت داستانی برای اولین‌بار به بازیکنان ۳۰ هزار Fight Money می‌دهد و یک سطح دشواری اضافی و سخت‌تر را باز می‌کند که به بازیکنان ۵۰ هزار Fight Money می‌دهد. این حالت همچنین به بازیکنان این امکان را می‌دهد که بتوانند جوری و اورین را ببینند و حتی با آنها بازی کنند، اگرچه این دو شخصیت در زمان راه‌اندازی این حالت هنوز ناقص بودند.
در طول فصل اول محتوای پس از انتشار بازی، دو ویژگی دیگر به استریت فایتر ۵ اضافه شد. برای شروع، کپکام در نهایت گزینه‌ای را برای مبارزه با حریفان کنترل‌شده توسط CPU در حالت Versus اضافه کرد. مطمئناً، این یک راه‌حل کوتاه‌مدت برای مشکل حالت تک‌نفره بازی بود اما همین راه‌حل سریع توانست دوباره توجه برخی از بازیکنان را به استریت فایتر برگرداند. کپکام همچنین مأموریت‌های هفتگی را اضافه کرد که بازیکنان با انجام آن می‌توانستند Fight Money دریافت کنند. این اولین تلاش کپکام برای حل انتقادات درباره‌ی سختی کسب Fight Money از طریق پیروزی در مسابقات آنلاین و پاداش های تک نفره بود که با اضافه شدن دو حالت داستانی و حالت بقا و همین مأموریت‌های هفتگی این مشکل برطرف شد.
با وجود انتقاداتی که پیرامون این بازی وجود دارد، فصل اول شخصیت‌های بستههای الحاقی باید عملکرد موفقیت‌‌آمیزی داشته باشد زیرا تا نوامبر ۲۰۱۶، کپکام اعلام کرد که فصل دوم بستههای الحاقی برای شخصیت‌ها در حال توسعه است. ماه بعد، در طول فینال مسابقات Capcom Pro Tour – که همزمان با رویداد PlayStation Experience سونی برگزار شد – سرانجام کپکام فصل دوم بازی استریت فایتر ۵ را برای عموم مردم معرفی کرد. آنها تصمیم گرفتند کار را با هیجان زیادی شروع کنند. به همین خاطر، آکوما اولین شخصیتی بود که معرفی شد. او در این بازی با ظاهری اصلاح‌شده و با موهای بلندتری دیده می‌شود که بسیاری از طرفداران آن را با یال شیر مقایسه می‌کنند. سبک مبارزه‌ی او هم کمی تغییر پیدا کرده است اما شخصاً دوست داشتم در این تغییرات آنها از بعضی از حرکت‌های شخصیت اونی (Oni) الهام می‌گرفتند. کپکام همچنین اعلام کرد که ۵ شخصیت باقی‌مانده از شخصیت‌های فصل دوم استریت فایتر ۵، شخصیت‌های کاملاً جدیدی خواهند بود که پیش از این هرگز در یک بازی از سری استریت فایتر قابل‌بازی نبوده‌اند. با توجه به پنج تصویر مبهم و شبح‌واری که در کنار تصویر واضح آکوما نشان داده شده بود، جامعه‌ی طرفداران بازی در فضای مجازی درباره‌ی هویت شخصیت‌های دیگر گمانه‌زنی‌های زیادی انجام دادند.
بین پنج شخصیت دیگر، اولین شخصیت کلین (Kolin) بود که در فوریه ۲۰۱۷ در دسترس قرار گرفت که در داستان بازی اصلی نش را احیا کرده بود و نقش کنترل‌کننده او را ایفا می‌کرد. او به عنوان یکی از مریدان گیل، به حملات مبتنی بر قدرت‌های یخی دسترسی دارد و همین قضیه او را به اولین شخصیت در تاریخ استریت فایتر تبدیل می‌کند که تنها به این سبک متکی است. V-Trigger او همچنین به او این توانایی را می‌دهد که حریفان خود را به حالت انجماد وادار کند، و مانع از بازیابی Stun meter آنها شود. شخصیت بعدی اِد (Ed) بود که او را به‌عنوان همکار و شاگرد بالراگ می‌شناسیم. او یکی از شخصیت‌هایی است که برای مدت زیادی موردانتظار طرفداران بود. سبک مبارزه اِد ترکیبی از مهارت‌های بوکسی است که از بالراگ فراگرفته و همچون قدرت ذهنی خود که به‌عنوان یک کلون از بایسون به ارث برده است. همچنین شیوه‌ی مبارزه با او ساده‌تر است و همین موضوع او را به انتخاب خوبی برای بازیکنان تازه‌وارد تبدیل می‌کند.
سپس کپکام تصمیم گرفت که یکی از شخصیت‌های قدیمی خود از بازی فاینال فایت را وارد دنیای استریت فایتر کند. در ماه ژوئیه، شخصیت ابیگیل (Abigail) به جمع شخصیت‌های قابل‌بازی استریت فایتر ۵ اضافه شد. ابیگیل عظیم‌الجثه‌ترین شخصیت تاریخ استریت فایتر است و حتی هیکل هوگو در مقابل او به چشم نمی‌آید. ماه بعد، شخصیت منات (Menat) به بازی اضافه شد که یکی از شاگردان رز (Rose) است. او یک توپ کریستالی را در اختیار دارد و می‌تواند آن را کنترل و برای حمله به حریف از آن استفاده کند. او همچنین کنترل جزئی بر Soul Power دارد که می‌تواند کره‌های کوچکی را به‌عنوان بخشی از V-Trigger خود تولید کند. آخرین شخصیت فصل دوم، زِکو (Zeku) است که در واقع استاد سابق گای به حساب می‌آید. این شخصیت در ماه اکتبر به بازی اضافه شد. زکو در مبارزات خود از سبک نینجایی منحصربهفرد خود استفاده می‌کند.
فصل دوم این بازی را به هیچ‌وجه نمی‌تواند بد خطاب کرد. به شخصه ۴ شخصیت از میان ۶ شخصیت جدید این فصل را دوست داشتم اما با آشکار شدن شخصیت‌های بیشتر، به نظر می‌رسید که غیرقابل پیش‌بینی بودن شخصیت‌های جدید قابل بازی این فصل عیان‌تر شد. علاوه بر این، بسیاری از بازیکنانی تمایلی نداشتند که قبل از آنکه از هویت شخصیت‌های فصل دوم آگاه شوند، سیزن پس بازی را خریداری کنند. به همین خاطر این موضوع به فصل دوم بازی تا حدی ضربه وارد کرد. همچنین فصل دوم استریت فایتر ۵ مصادف با عرضه‌ی بازی مبارزه‌ای دیگری از کپکام یعنی بازی Marvel vs. Capcom Infinite شده بود و فکر کنم اکنون بتوانیم بگوییم که هر دو بازی از ضعف کپکام در تبلیغ درست این دو محصول ضربه‌های زیادی خوردند. بدتر از همه، هر دو بازی به طور قابل‌توحهی منابع اختصاص داده‌شده به بازی‌های مبارزه‌ای کپکام را بین خود تقسیم کردند که این برای فصل دوم استریت فایتر ۵ به اندازه کافی بد بود اما برای Marvel vs. Capcom Infinite بسیار فلج‌کننده‌تر بود.
در حالی که در ابتدا کپکام قصد داشت ۲ میلیون بازی استریت فایتر را در همان سال اول عرضه‌ی این اثر به فروش برساند، آنها در اواخر سال ۲۰۱۷ به این رقم دست پیدا کردند. بسیاری از طرفداران عقیده داشتند که فروش کم این بازی می‌تواند کپکام را از لحاظ مالی دچار مشکل کند و حتی این موضوع آینده‌ی سری را تحت‌تأثیر قرار بدهد اما واقعیت این است که استریت فایتر ۵ برای موفقیت لزوماً به فروش بالا هم نیاز نداشت. به واسطه‌ی رشد جهانی بازی‌های ای‌اسپورت (eSports)، استریت فایتر ۵ توانست خودش را به‌عنوان یکی مهم‌ترین و کلیدی‌ترین بازی‌های مبارزه‌ای آن زمان در میان جامعه‌ی طرفداران بازی‌های مبارزه‌ای اثبات کند. در واقع، به همان اندازه‌ای که انتقادهایی از بازی وجود داشت، به همان اندازه هم افرادی وجود داشتند که با اشتیاق بسیار فراوان در مسابقات رسمی و حرفه‌ای این بازی شرکت می‌کردند. برخی باور دارند که حضور برجستهی کپکام و این بازی در رویدادهای مختلف در این امر تأثیرگذار بوده است اما این موضوع برای بازی‌های استودیو ندررلم هم وجود داشت ولی بازی‌های آنها هیچ‌گاه در مسابقات رسمی به اندازه‌ی استریت فایتر ۵ بازیکن نداشتند.
در عین حال، استریت فایتر ۵ توانست توجه‌های زیادی را به کپکام جلب کند. رویدادهای مرتبط با SFV در نهایت در تلویزیون آمریکای شمالی و در شبکه‌های بزرگی مانند TBS، ESPN و حتی Disney XD پخش شدند. در نهایت، استریت فایتر دوباره در میان رسانه‌های جریان اصلی به سطحی از محبوبیت رسیده بود که از زمان بازی استریت فایتر ۲ شاهد آن نبودیم. با این حال، مشخص بود که کپکام در وضعیت آن زمان خود چندان از استریت فایتر ۵ راضی نبود.
Street Fighter V: Arcade Edition
مسلما طی چند سال گذشته، کپکام در حوزه روابط عمومی ضربه‌های زیادی را متحمل شده است که یکی از نمونه‌های بارز آن را در زمان استریت فایتر کراس تکن (Street Fighter X Tekken) دیدیم که لطمه‌ی فراوانی را به آن بازی وارد کرد. با این حال، کپکام پس از مدتی که در افول قرار داشت، از سال ۲۰۱۷ دوباره تلاش قابل‌توجهی برای رستگاری انجام داد. در حالی که Marvel vs Capcom Infinite قربانی تصمیم‌های وحشتناک کپکام در توسعه‌ی بازی و روابط عمومی این اثر شد، این شرکت ژاپنی سعی کرد که برند خود را برای بار دیگر با بازی رزیدنت اویل ۷ (Resident Evil) احیا کند. تصمیمی که به خوبی جواب داد.
با این موفقیت که به کپکام اطمینان خاطر می‌داد، آنها تصمیم گرفتند که با یک نسخه‌ی اصلاح‌شده جدید استریت فایتر ۵ را به یک بازی بسیار پرمحتوا تبدیل کنند. در ۵ اکتبر ۲۰۱۷، کپکام یک آپدیت بزرگ را برای این بازی با نام «استریت فایتر ۵: نسخه آرکید» (Street Fighter V: Arcade Edition) معرفی کرد. در حالی که این عنوان به‌وضوح به کپکام اجازه داد تا به قول خود مبنی بر اینکه Super Street Fighter V وجود نخواهد داشت، عمل کند، اما همچنین موفق شد چیزی کاملاً متفاوت نسبت به بازی قبلی ارائه دهد. در حالی که کپکام با استفاده از نسخه‌ی کامپیوتر این اثر را برای دستگاه‌های آرکید با سخت‌افزار Taito Type X4 منتشر کرده بود اما هدف اصلی از نامگذاری Arcade Edition این بود که به یکی از ویژگی‌های موردانتظار و محبوبی که تا قبل از آن در استریت فایتر ۵ وجود نداشت، اشاره کند؛ حالت آرکید نردبانی. کپکام همچنین چندین ویژگی جدید از جمله رابط کاربری جدید و گیم‌پلی بهبود‌یافته با تکنیک‌های جدید برای تمام شخصیت‌های موجود در نظر گرفت. آنها اعلام کردند که اگرچه این ویژگی‌های جدید در قالب یک آپدیت رایگان برای بازیکنان فعلی هم در دسترس خواهد بود، آنها یک نسخه‌ی پولی جدید را با قیمت ۴۰ دلار عرضه می‌کنند که شامل شخصیت‌های جدید فصل اول و دوم این بازی خواهد بود که تعداد شخصیت‌های استریت فایتر ۵ را به ۲۸ شخصیت می‌رساند.
این نسخه در ۱۶ ژانویه ۲۰۱۸ در فروشگاه‌های دیجیتال و فروشگاه‌های محلی منتشر شد و این باعث شد که بسیاری از طرفداران به یاد یک مصاحبه‌ی قدیمی بیفتند. در مصاحبه‌ای که سِث کیلیان (Seth Killian) از کپکام در سال ۲۰۱۱ با نشریه یوروگیمر انجام داده بود، او بیان کرده بود که طرفداران برای عرضه‌ی بازی بعدی این فرنچایز که استریت فایتر ۵ باشد، نیاز نیست ده سال منتظر بمانند. در واقع، حرف او این بود که این بازی تا قبل از ۲۰۱۹ عرضه خواهد شد. این موضوع باعث شد تا برخی از طرفداران با این مصاحبه شوخی کنند و بگویند که Street Fighter V: Arcade Edition، نسخه واقعی استریت فایتر ۵ است و نسخه‌ی قبلی فقط یک تست بتا بود.
همان طور که پیش‌تر گفتم، کپکام این آپدیت را به خاطر اضافه شدن حالت آرکید تک نفره، نسخه آرکید نامگذاری کرد و واقعاً هم شایسته این لقب است. در واقع حالت آرکید در این نسخه بسیار فراتر و بهتر از یک حالت آرکید معمولی است. حالت آرکید در استریت فایتر ۵ بسیار جامع‌تر و دقیق‌تر است. احتمالاً به مناسبت سی‌امین سالگرد استریت فایتر، کپکام تصمیم گرفت که شش نردبان آرکید جداگانه با طول متفاوت را کنار هم قرار دهد که هرکدام از آنها نشان دهنده بخش خاصی از جدول زمانی بازی‌های استریت فایتر است: اولین بازی استریت فایتر، استریت فایتر ۲، بازی‌های آلفا، استریت فایتر ۳، استریت فایتر ۴ و البته استریت فایتر ۵. هرکدام از بخش‌ها طول مشخصی دارد. برای مثال، بخش استریت فایتر ۱ فقط ۴ حریف دارد، بخش بازی‌های آلفا و استریت فایتر ۵ دارای ۱۰ حریف هستند و در هرکدام از این بخش‌ها هم فقط شخصیت‌های در مقابل شما قرار می‌گیرند که از همان بازی‌ها آمده باشند. همچنین در این حالت مراحل ویژه و جانبی هم برگشته‌اند. البته، کپکام در برخی موارد مجبور بود تغییراتی را در رابطه با حضور شخصیت‌ها در بخش‌های مربوطه انجام دهد: شخصیت‌های فاینال فایت – ابیگیل، زکو و کودی – به همراه بالراگ در قسمت استریت فایتر ۱ دیده می‌شوند، در حالی که لورا و کالین به‌ترتیب جایگزین شخصیت‌های شان و گیل در بخش استریت فایتر ۳ هستند. تکمیل این نردبان‌ها با هر شخصیت قفل یک تصویر پایانی را باز می‌کند که موضوع آن حول یک صفحه کمیک است اما انجام اهداف دیگری – رویارویی با یک حریف مخفی یا تمام کردن این بخش در یک سطح دشواری خاص – قفل تصاویر اضافی را باز می‌کند که می توان آنها را در قسمت Gallery Mode جدید این نسخه به همراه پخش‌کننده موسیقی و امکان تماشای بخش سینمایی افتتاحیه هر دو نسخه به دلخواه مشاهده کرد.
با این حال، این تمام چیزی نیست که Arcade Edition به استریت فایتر ۵ اضافه کرده است. کپکام حالت آنلاین Team Battle را از اولترا استریت فایتر ۴ (Ultra Street Fighter IV) آورده که به بازیکنان اجازه می‌دهد در تیم‌هایی تا سقف ۵ نفر گروه‌بندی شوند. نسخه آرکید همچنین به هر شخصیت موجود در بازی یک V-Trigger ثانویه داد، دقیقاً شبیه به اینکه SSF4 یک حرکت اولترا ثانویه را به کل شخصیت‌ها اضافه کرد. این در واقع یکی از نکات برجستهی جدید و تبلیغاتی بازی بود. در واقع، داده‌کاوها وجود این محتوا را قبل از عرضه‌ی این نسخه در کدهای بازی کشف کرده بودند و از احتمال وجود V-Skills و Critical Arts اضافی برای شخصیت‌ها خبر داده بودند.
آنها حتی در نهایت توانستند Extra Battle را منتشر کنند، حالتی که به‌عنوان بخشی از اولین نقشه راه محتوای پس از عرضه بازی نشان داده بودند. مفهوم اصلی این بخش این است که بازیکن را در مقابل یک شخصیت غیرقابل بازی مثلا یکی از اعضای گروه شادالو قرار می‌دهد. با این حال، در Arcade Edition این مفهوم کمی تغییر هم کرده است. اگرچه ما در این حالت همچنان با بعضی از افراد غیرقابل بازی گروه شادالو بهصورت چرخشی مبارزه می‌کند و از این مبارزه‌ها Fight Money یا امتیازهای دیگر به دست می‌آوریم اما قسمت دیگری از این حالت به نسخه‌های تقویت‌شده‌ی شخصیت‌های استاندارد و قابل بازی مثل شین آکوما (Shin Akuma)، شادو نش (Shadow Nash) و Viable Ryu مربوط می‌شود. کپکام همچنین لباس‌های ویژه‌ای را منتشر کرد که شخصیت‌های استریت فایتر را در لباس شخصیت‌های معروف آثار دیگر کپکام قرار می‌داد. برای مثال، چون‌لی لباس June از Star Gladiator، رشید ظاهر Viewtiful Joe و ام. بایسون ظاهر Astaroth ازGhosts ‘n Goblins’ را به دست آورده بود. بازیکنان برای باز کردن قفل این لباس‌های ویژه باید چهار قطعه‌ی خاص را باز می‌کردند.
نحوه به دست آوردن پول درون بازی یا همان Fight Money در نسخه آرکید کاملاً متفاوت بود. به اتمام رساندن حالت‌های مختلف تک‌نفره – حالت‌های Survival، Character Story و Trials – برای اولین‌بار به شما Fight Money نمی‌دهد و فقط به شما امتیاز (experience) می‌دهد. با این وجود، ارتقا سطح شخصیت‌ها (Levelling up) به ازای هر سطح پاداشی معادل ۱۰۰۰ واحد Fight Money به بازیکنان می‌دهد. این عجیب است که کپکام چیزهای بیشتری را اضافه می‌کند که با Fight Money قابل‌خریداری است و در عین حال به دست آوردن آن را سخت‌تر می‌کند. این کمی متناقض به نظر می‌رسد.
در اواخر سال ۲۰۱۷، کپکام به فصل سوم شخصیت‌های جدید بازی استریت فایتر ۵ اشاره کرد و سرنخ‌هایی از آن به نشان داد. علیرغم گمانه‌زنی بعضی از طرفداران مبنی بر اینکه ساگات (Sagat) اولین شخصیت این فصل خواهد بود، تریلری که از نسخه‌ی آرکید نمایش داده شد به ما ثابت کرد که ساکورا (Sakura) اولین شخصیت فصل سوم بستههای الحاقی شخصیت‌های جدید استریت فایتر ۵ خواهد بود. در نهایت، کپکام بهصورت رسمی فصل سوم محتوای جدید این بازی را در جریان برگزاری Capcom Cup در حین رویداد PlayStation Experience در دسامبر همان سال معرفی کرد. همان‌طور که طرفداران حدس زده بودند، ساکورا اولین شخصیتی بود که معرفی شد و لباس جدیدی را به تن داشت که بر بلوغ او تأکید داشت. نکته‌ی خوشحال‌‌کننده این بود که او در همان روز عرضه‌ی Arcade Edition به بازی اضافه می‌شود. با توجه به درسی که کپکام از نحوه‌ی معرفی شخصیت‌ها در طی فصول قبل گرفته بود، این‌بار آنها تصمیم گرفتند که فهرست کل شخصیت‌های جدید فصل سوم را در همان ابتدا اعلام کنند. شخصیت‌های شناخته‌شده‌ی «بلانکا» (Blanka)، «کودی» (Cody) و «ساگات» (Sagat) با ظاهری جدید معرفی شدند و از طرف دیگر دو شخصیت «فالکه» (Falke) و «جی» (G) دو شخصیت کاملاً جدید این فصل بودند.
داستان ساکورا حول دست‌وپنجه نرم کردن او با بالا رفتن سنش و اینکه می‌خواهد دقیقاً با زندگی خود چه کار کند، جریان دارد. بلانکا در ماه فوریه به بازی اضافه شد و این بار ظاهری خشن‌تر و مجموعه حرکات کاملاً جدیدی را ارائه می‌کرد. او سعی می‌کند از یک تجارت شکست‌خورده نجات پیدا کند و عروسک‌هایی با شمایل خودش را بفروشد و در تلاش است که خریدارانی برای عروسک‌های دوست داشتنی بلانکا – چان پیدا کند. فالکه در ماه آوریل به بازی اضافه شد. فالکه یکی دیگر از جایگزین‌های احتمالی بایسون است که می‌تواند نیروی ذهنی را از طریق یک عصا هدایت کند و حتی قادر به شلیک گلوله‌های کوچک انرژی شیطانی است. فالکه توسط اد (Ed) نجات داده شده است – با توجه به اینکه آنها تقریباً شبیه دوقلو به نظر می‌رسند، منطقی است – و اکنون او از اعضای نئو شادالو (Neo Shadaloo) است، سازمانی که به یافتن و کمک به قربانیان سازمان اصلی اختصاص دارد. کودی هم در ماه ژوئن با ظاهری بسیار آراسته‌تر نسبت به بازی‌های قبلی به استریت فایتر بازگشت. او بدهی خود را به جامعه پرداخت کرده است و حتی توسط هاگار تایید شده است تا شهردار جدید مترو سیتی شود. در حالی که او هنوز گاهی احساس بی‌حوصلگی می‌خواهد و دوست دارد یک نبرد واقعی را تجربه کند اما او واقعاً می‌خواهد از مردم شهر محافظت کند – حتی اگر احساس کند بهترین راه برای انجام این کار، مشت زدن به خلافکارهای خیابانی است. استایل کودی نسبت به بازی‌های قبلی تغییرات قابل‌توجهی داشته است و حرکات او را بیشتر می‌توان الهام گرفته از حضورش در فاینال فایت دانست.
«جی» شخصیت بعدی و جدیدی بود که در این فصل به استریت فایتر ۵ اضافه شد. جی شخصیتی مرموز با منشا ناشناخته است، مردی که ادعا می‌کند رئیس جمهور جهان است. او با پوشیدن یک کلاه که ظاهر او را شبیه به چیزی بین عمو سام و آبراهام لینکلن می‌کند، خالکوبی منحصر‌به‌فردی روی بدنش دارد که شبیه قاره های جهان است و ساخته شده از طلا و دائما در حال حرکت است. او می‌تواند حملاتی را با هاله‌ای از طلا ایجاد کند اما همان‌طور که از خود زمین نیرو می‌گیرد، در نهایت شروع به شبیه شدن به ماگما می‌کند. به‌عنوان آخرین شخصیت جدید، ساگات با لباس‌های پاره‌شده‌ای بازمی‌گردد که نشان‌دهنده تبعید خودخواسته‌اش است و ساختاری که در نهایت موفق می‌شود تعادل کاملی بین ظاهر لاغرتر او در استریت فایتر ۲ و طراحی عضلانی‌تر او در بازی‌های آلفا پیدا کند. داستان او مبهم است، اما به نظر می‌رسد که شاید او توسط خود ساتسوی نه هادو وسوسه شده باشد و تلاش می‌کند تا به دلیلی که واقعاً شایسته یک پادشاه است، مبارزه کند.
این نسخه همچنین رابط کاربری بازی را هم تغییر داد. منوی بازی اصلی بر مضمون زمین تمرکز داشت و به همین خاطر تصویر بزرگی از نقشه‌ی جهان را به نمایش گذاشته بود. با این حال، Arcade Edition تصمیم گرفت با زیبایی‌شناسی مشابه فیلم‌ها روی عنصر طلا تمرکز کند. به نظر من که رابط کاربری در این نسخه نسبت به نسخه‌ی پایه بهتر است. ظاهر خط سلماتی شخصیت‌ها هم کمی تغییر کرده است و به جای اینکه رنگ سبز پرطراوات نشان‌دهنده‌ی سلامت کامل شخصیت‌ها باشد، یک رنگ طلایی درخشان این کار را انجام می‌دهد. جدای از آن، بقیه چیزهای درون بازی تقریباً یکسان است – تنها تغییر دیگر تأکید بیشتر بر V-Meter و افزودن اعداد رومی است تا مشخص کند هر بازیکن کدام V-Trigger را انتخاب کرده است.
همچون سوپر استریت فایتر ۴ و اولترا استریت فایتر ۴، این نسخه هم تغییراتی را در بعضی از موسیقی‌های بازی اعمال کرده و قطعههای جدید را به منو اصلی بازی، صفحه‌ی انتخاب شخصیت‌ها و لحظه‌ی پیروزی در نبرد اختصاص داده است. دو آهنگساز جدید به این نسخه اضافه شده‌اند. استیون مک‌نیر (Steven McNair) وظیفه‌ی آهنگسازی اکثر موسیقی‌های جدید مربوط به منوهای بازی را برعهده داشته و دنیل لیندهولم (Daniel Lindholm) قطعههای مربوط به شخصیت‌های جدید «ساکورا»، «جی» و «ساگات» را آهنگسازی کرده است. همچنین در اقدامی جالب کپکام به آهنگسازان بازی این وظیفه را محول کرده بود که برای بخش‌های مختلف حالت آرکید جدید استریت فایتر ۵ که در بالا درباره‌ی آن توضیح داده شد، قطعه‌هایی را تولید کنند که حس موسیقی‌های بازی‌ها مربوط به همان بخش هم‌خوانی داشته باشد. به معنای واقعی کلمه وقتی برای اولین بار تنظیم جدیدی از قطعه‌ی مربوط به صفحه‌ی انتخاب شخصیت‌ها در استریت فایتر آلفا را در این بازی شنیدم، کاملاً به وجد آمدم. این قطعه به راحتی در میان موسیقی‌های مورد علاقه من در تمام این بازی‌ها قرار می‌گیرد. به غیر از این نکته، طراحی صدا تقریباً با نسخه‌های قبلی یکسان است.
موسیقی تم شخصیت ساکوزا در استریت فایتر ۵
با این وجود، حتی تغییرات ایجاد شده در انتشار اولیه Arcade Edition برای کپکام کافی نبود و هنگامی که کودی در ژوئن منتشر شد، کپکام چند ویژگی جدید را نیز در بازی پیاده‌سازی کرد. آنها Fighting Chance را اضافه کردند. این یک مکانیک شانس‌محور است که به بازیکنان اجازه می‌دهد قفل آیتم‌های مختلف، از جمله آرت‌ورک‌های بازی‌های قدیمی این سری که در گالری استریت فایتر ۵ وجود دارد و رنگ‌های انحصاری و حتی لباس‌های انحصاری را باز کنند. هر هفته یک بلیت رایگان در اختیار بازیکنان قرار می‌گیرد و همچنین می‌توانید آنها را با Fight Money خریداری کرد یا از طریق نبردهای ویژه در بخش Survival Mode به دست آورد. حال که حرف از این موضوع شد، باید بگویم که کپکام بخش Survival Mode را اصلاح و بسیاری از مشکلات آن را برطرف کرد. آنها گزینه‌ای را اضافه کردند که انتخاب حریف تصادفی را در هر دوره ممکن می‌کرد و در واقع دهمین حریف در هر سطح یک حریف شبه غولآخر است که شانس دریافت رنگ‌های نادر در Fighting Chance در آن وجود دارد. همچنین قابلیتی برای ذخیره‌ی پیشرفت شما وجود دارد که به بازیکن اجازه می‌دهد در طول پیشروی خود در این بخش بازی را متوقف کند و از آن بخش خارج شود و بعداً دوباره به آن قسمت برگردد. کپکام همچنین مجموعه‌ای از آیتم‌های تقویت‌کننده را به بازیکنان ارائه کرد که می‌توان آنها را به‌دست آورد و به دلخواه استفاده کرد. این موضوع مضاف بر ارتقاهای تصادفی است و شامل موارد مختلفی می‌شود. این‌ها را می‌توان با به پایان رساندن یک دور در این بخش به دست آورد و حداقل در تجربه‌ی من از رایج‌ترین پاداش‌ها در Fighting Chance محسوب می‌شوند.
Street Fighter V: Arcade Edition دقیقاً همان محتوا و اثری است که استریت فایتر ۵ باید در زمان عرضه ارائه می‌کرد. کپکام و اونو در همان سال عرضه‌ی نسخه‌ی اصلی متوجه شدند که انتشار بازی به روشی که در سال ۲۰۱۶ انجام شد، یک اشتباه بود – حتی Marvel Vs Capcom Infinite هم با حالت آرکید و هم با حالت داستانی سینمایی (و چیزهای کوچک دیگری) عرضه شد. خوشبختانه، کپکام وعده داد که تا سال ۲۰۲۰ از بازی استریت فایتر ۵ پشتیبانی خواهد کرد و محتوای بیشتری برای آن عرضه می‌کند. برای تحقق بخشیدن به همین وعده، آنها دو فصل دیگر از شخصیت‌های جدید را هم اضافه کردند. شخصیت‌های جدید فصل چهارم شامل «کاگه» (Kage)، «پویزن» (Poison)، «ای. هوندا» (E. Honda)، «لوسیا» (Lucia)، «گیل» (Gill) و «سِت» (Seth) و شخصیت‌های جدید فصل پنجم شامل «دن» (Dan)، «رز» (Rose)، «اورو» (Oro)، «آکیرا» (Akira) و «لوک» (Luke) بودند. با احتساب فصل چهارم و پنجم، فهرست شخصیت‌های این بازی حتی از اولترا استریت فایتر ۴ هم بیشتر شد.
به این ترتیب مقاله‌ی تاریخچه‌ی مجموعه بازی مبارزه‌ای استریت فایتر یا به فارسی «مبارز خیابانی» به پایان رسید. اکنون که تاریخچه‌ی طولانی این سری بازی مهم و فراز و نشیب‌های آن را در دوران حیاتش مرور کردیم، می‌توانیم با چشم‌اندازی بهتر و اطلاعات کامل‌تر در انتظار قسمت جدید و بزرگ بعدی این مجموعه یعنی استریت فایتر ۶ باشیم که قرار است در ماه ژوئن سال ۲۰۲۳ عرضه شود. تاکنون همه‌ی نمایش‌های این بازی نوید یک اثر هیجان‌انگیز را به ما می‌دهد. امیدواریم سال‌ها بعد که تاریخچه‌ی استریت فایتر ۶ نوشته می‌شود، از این بازی با نیکی یاد کنیم.
